Παρί Σεν Ζερμέν

Το «εμβληματικό» σήμα της Παρί ΣΖ, συχνά αποκαλούμενο και σήμα « tour Eiffel », αποτελείται από μια αναπαράσταση του Πύργου του Άιφελ σε κόκκινη απόχρωση πάνω από μια άσπρη κούνια, η οποία αναπαριστά την βασιλική κούνια του εμβλήματος της πόλης του Σαιν-Ζερμάν-αν-Λαι όπου γεννήθηκε ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, σε μπλε φόντο. Έκανε την εμφάνισή του στη διάρκεια της σεζόν 1972-1973, πριν από τον άφιξη του Εκτέρ. Η προσαρμογή του, με την προσθήκη του Παρκ ντε Πρενς, έκανε την εμφάνισή της στα μέσα της δεκαετίας του 1970 στο merchandising του συλλόγου, όμως δεν χρησιμοποιήθηκε ως επίσημο σήμα της ομάδας παρά μόνο το 1982.

Την σεζόν 1986-1987, ο σύλλογος υιοθέτησε ένα νέο σήμα για την εμφάνισή του : ουσιαστικά, δεν επρόκειτο για το σήμα, αυτό καθ'αυτό του συλλόγου, αλλά αυτού του Παρισιού ως υποψήφιας πόλης για την διοργάνωση των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1992. Το 1992, λίγο καιρό μετά την εξαγορά του συλλόγου από το Canal+, το κύριο σήμα του συλλόγου άλλαξε ολοκληρωτικά. Επισήμως, έπαψε να χρησιμοποιείται το 1996, όμως παρέμεινε σε χρήση, ορισμένες φορές, από την διοίκηση του συλλόγου στη διάρκεια των αμέσως επόμενων ετών. Το σήμα « tour Eiffel », αρκετά συχνά τροποποιήσιμο ή αλλασόμενο, πραγματοποίησε, από εκείνη την στιγμή, την επιστροφή του, τόσο στις εμφανίσεις της ομάδας όσο και εντός των διοικητικών κλιμακίων του συλλόγου της γαλλικής πρωτεύουσας.

Επιπλέον, η Παρί ΣΖ έχει κατακτήσει αρκετά φιλικού χαρακτήρα τουρνουά στα οποία έχει λάβει μέρος, με σημαντικότερο το Τουρνουά ντε Παρί, του οποίου και ήταν διοργανώτρια από το 1975 ως το 1993 και μετά το 2010, παίρνοντας την θέση της Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Φρανς. Μεταξύ των φιλικών αυτών τουρνουά, λοιπόν, που έχει κατακτήσει ο σύλλογος περιλαμβάνονται το Τουρνουά ντε Παρί (το 1980, το 1981, το 1984, το 1986, το 1989, το 1992 και το 1993), το Διεθνές Τουρνουά της Τρουά (το 1980)^[3], το Τρόπαιο της Πάλμα ντε Μαγιόρκα (το 1982)^[4], το Διεθνές Τουρνουά του Σεντάν (το 1992)^[5], το Τροφέο ντε λα Θεράμικα (το 2001), καθώς και το Κύπελλο του Ίνσμπρουκ (το 2011)^[6].

Διάδοχη κατάσταση του Σταντ Σαιν-Ζερμάν, η Παρί ΣΖ μετρά ως τέτοια ένα τίτλο σε τοπικό επίπεδο: το Πρωτάθλημα της Ντιβιζιόν Ντ'Ωνέρ του Παρισιού το οποίο και κατέκτησε το 1957.

Τρέχουσα σύνθεση^[7]

Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
26		Α	Νορντί Μουκιελέ
28		Μ	Κάρλος Σολέρ
29		Α	Τιμοτέ Πεμπελέ
30		Ε	Λιονέλ Μέσι
44		Ε	Ουγκό Εκιτικέ
90		Τ	Αλεξάντρ Λετεγιέ
99		Τ	Τζανλουίτζι Ντοναρούμα
—
—
—
—

Πρόεδροι

Πρόεδροι της ΠΣΖ από το 1970 ως το 2005^[8]

Κατάταξη	Όνομα	Περίοδος
1	Πιέρ-Ετιέν Γκιγιό	1970-1971
2	Γκι Κρεσάν	1971
3	Ανρί Πατρέλ	1971-1973
4	Ντανιέλ Εκτέρ	1973-1978
5	Φρανσίς Μπορελί	1978-1991
6	Μισέλ Ντενιζό	1991-1998
7	Σαρλ Μπιετρί	1998
8	Λοράν Περπέρ	1998-2003
9	Φρανσίς Γκραίιγ	2003-2005

Πρώτος πρόεδρος της Σταντ Σαιν-Ζερμάν υπήρξε ο Φελίξ Μπουαγιέ (1904). Μεταξύ αυτής της πρώτης προεδρίας και της έλευσης στην προεδρία του συλλόγου του Ανρί Πατρέλ (1958), κανένα όνομα δεν είναι ιστορικά εξακριβωμένο, με εξαίρεση αυτό του Ζορζ Ωμπρί (πρόεδρος το 1921), ελέω έλλειψης πηγών. Ελέω του φόρτου εργασίας του που προέκυπτε από την ανάμειξή του με τα διοικητικά της Γαλλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, της οποίας ήταν εκ των αντιπροέδρων, ο Ανρί Πατρέλ υποχρεώθηκε να παραχωρήσει, προσωρινά, την προεδρία του συλλόγου στον Μ. Ντουρ (1962-1963) και στη συνέχεια στον Ροζέ Λεζιγκάν (1963-1964), προτού επανέλθει στην θέση του το διάστημα μεταξύ 1964 και 1970. Ήταν ο Πατρέλ αυτός που διαπραγματεύτηκε την συγχώνευση με την Παρί ΦΚ, η οποία και οδήγησε στην μετονομασία του συλλόγου σε Παρί Σαιν-Ζερμάν Φουτμπόλ Κλαμπ.

Στις 26 Ιουνίου 1970, η έκτακτη γενική συνέλευση του συλλόγου που διεξήχθη εξέλεξε μια τριανδρία στην διοίκηση της ΠΣΖ: τους Πιέρ-Ετιέν Γκιγιό (πρόεδρος), Γκι Κρεσάν (αντιπρόεδρος επί διοικητικών θεμάτων) και Ανρί Πατρέλ (αντιπρόεδρος επί αθλητικών θεμάτων). Στις 4 Ιουνίου 1971, ο Γκι Κρεσάν ανέλαβε χρέη προέδρου, ενώ ο Ανρί Πατρέλ ανέλαβε καθήκοντα αντιπροέδρου. Μια νέα αλλαγή στην ηγεσία του συλλόγου, έλαβε χώρα, λίγο πριν από το διαζύγιο του Μαΐου του 1972, με την επιστροφή του Ανρί Πατρέλ στην προεδρία μετά τις 17 Δεκεμβρίου του 1971.

Η ΠΣΖ έλαβε την στήριξη του μόδιστρου Ντανιέλ Εκτέρ τον Μάιο του 1973. Ο τελευταίος, ανέλαβε την προεδρία της επιτροπής διαχείρισης του συλλόγου, ωστόσο ο Ανρί Πατρέλ διατήρησε την θέση του στην προεδρία της ομάδας. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών ανδρών ήταν ιδιαιτέρως ταραχώδης. Ο Πατρέλ αποχώρησε από την ομάδα την επομένη, κιόλας, της επανόδου στην Ντιβιζιόν 1, στις 9 Ιουνίου 1974^[9], αφήνοντας στον Εκτέρ την θέση του προέδρου έως και τις 9 Ιανουαρίου του 1978. Το σκάνδαλο, ωστόσο, των διπλών εκδοτηρίων στο Παρκ ντε Πρενς οδήγησε σε παραίτηση τον Εκτέρ, την θέση του οποίου πήρε άλλο μέλος του διοικητικού συμβουλίου, ο Φρανσίς Μπορελί. Ο ιδιαιτέρως ευδιάθετος πρόεδρος Μπορελί παρέμεινε στο αξίωμά του για διάστημα δεκατριών και μισό σεζόν, προτού παραδώσει τα ηνία του συλλόγου στο Groupe Canal+ στις 31 Μαΐου του 1991. Το συνδρομητικό κανάλι κατείχε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΣΖ έως και τις 20 Ιουνίου του 2006 μέσω, διορισμένων από το Groupe Canal+, προέδρων και πιο συγκεκριμένα τους Μισέλ Ντενιζό (31 Μαΐου 1991 - 11 Μαΐου 1998), Σαρλ Μπιετρί (11 Μαΐου 1998 - 21 Δεκεμβρίου 1998), Λοράν Περπέρ (22 Δεκεμβρίου 1998 - 5 Ιουνίου 2003), Φρανσίς Γκραίιγ (5 Ιουνίου 2003 - 2 Μαΐου 2005) και Πιέρ Μπλαιγιώ (2 Μαΐου 2005 - 20 Ιουνίου 2006).

Το Canal+ απεμπλάκη ολοκληρωτικά από τα διοικητικά της ΠΣΖ τον Ιούνιο του 2006. Ο Αλαίν Καϊζάκ, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου από το 1987, ανέλαβε καθήκοντα προέδρου στις 20 Ιουνίου 2006. Οι δύο σεζόν που ακολούθησαν ήταν ιδιαιτέρως δύσκολες για την ΠΣΖ, με σημαντικότερη την υπόθεση ΠΣΖ - Χάποελ Τελ Αβίβ, καθώς και τα απογοητευτικά αποτελέσματα για το πρωτάθλημα. Ο Αλαίν Καϊζάκ παραιτήθηκε των καθηκόντων του στις 21 Απριλίου 2008, μόλις τέσσερις αγωνιστικές πριν από την ολοκλήρωση της σεζόν στο πρωτάθλημα, κι ενώ η ΠΣΖ βρισκόταν εντός της ζώνης του υποβιβασμού^[10]. Αντικαταστάθηκε, προσωρινά, από τον Σιμόν Ταχάρ, τον οποίο διαδέχτηκε ο Σαρλ Βιλνέβ^[11], πρώην υπεύθυνος του αθλητικού τμήματος ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού TF1 στις 27 Μαΐου 2008, λίγες μόλις ημέρες μετά την εξασφάλιση της παραμονής στην Λιγκ 1 κατά την διάρκεια της τελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος, καθώς και την ήττα στον τελικό του Κυπέλλου Γαλλίας απέναντι στην Ολιμπίκ Λυών. Ο Σαρλ Βιλνέβ αντικαταστάθηκε από τον Σεμπαστιάν Μπαζέν στις 3 Φεβρουαρίου 2009, έπειτα από εσωτερική διαμάχη σχετικά με τον τρόπο διοίκησης του συλλόγου. Ο Μπαζέν αποδέχτηκε την θέση αυτή, φροντίζοντας, ωστόσο, να τονίσει εξαρχής ότι δεν του ήταν δυνατό να κατέχει την θέση του « προέδρου » του συλλόγου, με όλη την έννοια της λέξης, λόγω φόρτου εργασίας^[12]. Ο Φιλίπ Μπουαντριέ ορίστηκε, προσωρινά, εντεταλμένος γενικός διευθυντής του συλλόγου, έως ότου γίνει γνωστό το άτομο που θα αναλάμβανε, με πλήρη ενασχόληση, το πόστο αυτό.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2009, ο Ρομπέν Λεπρού έγινε ο νέος πρόεδρος της ΠΣΖ. Στις 13 Ιουλίου 2011, έπειτα από την αλλαγή στα μετοχικά του συλλόγου και την έλευση του Λεονάρντο στην θέση του γενικού διευθυντή, ο οποίος είχε απόλυτη εξουσία στα θέματα που άπτονταν του αθλητικού κομματιού του συλλόγου, καθαιρέθηκε από το νέο διοικητικό συμβούλιο^[13].Στις 4 Νοεμβρίου 2011, έπειτα από αλλαγή στο καταστατικό του συλλόγου, ο Ζαν-Κλοντ Μπλαν ανέλαβε γενικός διευθυντής, ενώ ο Νασέρ Αλ-Κελαϊφί, εκπρόσωπος του μεγαλομετόχου και μέχρι πρότινος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, αναβαθμίστηκε στον ρόλο του προέδρου και, ταυτόχρονα, γενικού διευθυντή^[14].

Προπονητές

Προπονητές από το 1984 έως το 1998^[15]

ΑΑ	Προπονητής	Περίοδος
13	Ζορζ Πεϊρός	Απρ. 1984 – Μάρ. 1985
14	Κριστιάν Κοστ	Απρ. 1985
15	Ζεράρ Ουγιέ	1985 – Οκτ. 1987
16	Ερίκ Μομπαέρ	Οκτ. 1987 – Φεβ. 1988
17	Ερίκ Μομπαέρ και Ζεράρ Ουγιέ	Φεβ. 1988 – Ιούν.1988
18	Τόμισλαβ Ίβιτς	1988–1990
19	Ανρί Μισέλ	1990–1991
20	Αρτούρ Ζόρζε	1991–1994
21	Λουίς Φερναντές	1994–1996
22	Ραϊμούντο Ρικάρντο Γκόμες και Ζοέλ Μπατς	1996–1998
23	Αλαίν Ζιρές	Ιούν. 1998 – Οκτ. 1998
24	Αρτούρ Ζόρζε	Οκτ. 1998 – Μάρ. 1999

Προπονητές από το 1999 εως σήμερα^[15]

ΑΑ	Προπονητής	Περίοδος
25	Φιλίπ Μπερζερού	Μάρ. 1999 – Δεκ. 2000
26	Λουίς Φερναντές	Δεκ. 2000 – 2003
27	Βαχίντ Χαλίχοτζιτς	2003 – Φεβ. 2005
28	Λοράν Φουρνιέ	Φεβ. 2005 – Δεκ. 2005
29	Γκι Λακόμπ	Δεκ. 2005 – Ιαν. 2007
30	Πολ Λε Γκεν	Ιαν. 2007 – 2009
31	Αντουάν Κομπουαρέ	2009 – Δεκ. 2011
32	Κάρλο Αντσελότι	2011–2013
33	Λοράν Μπλαν	2013–2016
34	Ουνάι Έμερι	2016–2017
35	Τόμας Τούχελ	2018-2021

• Επίσημος ιστότοπος