Ρατατούι
Το Ρατατούι (Γαλλικά: Ratatouille - προφέρεται: RAT-ə-TOO-ee), είναι ένα βραστό πιάτο με λαχανικά από τη Γαλλική Προβηγκία, προερχόμενο από τη Νίκαια και το οποίο ενίοτε αποκαλείται και ως «ρατατούι νίκαιας» (ratatouille niçoise).[2] Οι συνταγές καθώς και οι χρόνοι μαγειρέματος ποικίλουν σε μεγάλο βαθμό, αλλά, τα κοινά συστατικά περιλαμβάνουν ντομάτα, σκόρδο, κρεμμύδι, κολοκυθάκι, μελιτζάνα, κόκκινη πιπεριά (φούσκα) και κάποιο συνδυασμό φυλλωδών πράσινων βοτάνων, τα οποία είναι κοινά στην περιοχή.
 Ρατατούι νίκαιας (ratatouille niçoise). | |
| Προέλευση | |
|---|---|
| Άλλη ονομασία | Ρατατούι (Ratatouille), Ρατατούι νίκαιας (ratatouille niçoise) |
| Τόπος προέλευσης |  Γαλλία |
| Περιοχή | Προβηγκία |
| Πληροφορίες | |
| Πιάτο | Κύριο |
| Θερμοκρασία σερβιρίσματος | Ζεστό |
| Κύρια συστατικά | Λαχανικά (ντομάτα, κρεμμύδι, κολοκυθάκι, μελιτζάνα, κόκκινη πιπεριά (φούσκα), σκόρδο,[1] ματζουράνα, μάραθο και βασιλικό ή δάφνη και θυμάρι) |
| Παραλλαγές | Confit byaldi |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Προέλευση — Ετυμολογία
Η λέξη ρατατούι (ratatouille) προέρχεται από την οξιτανική ratatolha[3] και συγγενεύει με τις γαλλικές ratouiller και tatouiller, εκφραστικές μορφές του ρήματος touiller, που σημαίνει "να ανακατεύουμε" (Αγγλικά: "to stir up").[4][5] Από τα τέλη του 18ου αιώνα, στα Γαλλικά, απλώς υποδήλωνε ένα τραχύ βρασμένο φαγητό. Το μοντέρνο ρατατούι – με ντομάτες ως βάση για τα σοταρισμένα σκόρδο, κρεμμύδι, κολοκύθι, μελιτζάνα, πιπεριά (φούσκα), ματζουράνα, μάραθο και βασιλικό ή δάφνη και θυμάρι, ή ένα μείγμα πράσινων βοτάνων όπως βότανα Προβιγκίας - δεν εμφανίζεται σε γραπτή μορφή έως περίπου το 1930.[6]
Προετοιμασία
Η συγγραφέας φαγητών και ποτών του The Guardian Felicity Cloake, έγραψε το 2016 ότι, λαμβάνοντας υπόψη τη σχετική πρόσφατη προέλευση του ρατατούι (ratatouille - εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1877), υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία τρόπων προετοιμασίας του.[7] Η Larousse Gastronomique ισχυρίζεται ότι «σύμφωνα με τους ακριβολόγους, τα διάφορα λαχανικά θα πρέπει να μαγειρεύονται χωριστά, στη συνέχεια να συνενώνονται και να μαγειρεύονται μαζί, αργά έως ότου επιτευχθεί μια ομαλή, κρεμώδης σύσταση», έτσι ώστε (σύμφωνα με τον πρόεδρο της επιτροπής του Larousse Joël Robuchon) «κάθε [λαχανικό] θα έχει την αυτή καθ' αυτή πραγματική γεύση».[8]
Παρόμοια πιάτα
Παρόμοια πιάτα υπάρχουν σε πολλές κουζίνες. Αυτά περιλαμβάνουν: pisto (Castilian-Manchego, Ισπανίας), samfaina (Καταλονίας, Ισπανίας), tombet (Μαγιόρκας), ciambotta, caponata και peperonata (Ιταλίας), μπριάμ και τουρλού (Ελλάδας), şakşuka και türlü (Τουρκίας), ατζαπσαντάλι (ajapsandali - Γεωργίας), lecsó (Ουγγαρίας) και zaalouk (Μαρόκου). Διάφορες περιοχές της Ινδικής υποηπείρου έχουν τις δικές τους παραλλαγές βραστών χειμερινών λαχανικών. Στο Γκουτζαράτ φτιάχνουν τα Undhiyu, το Avial (Κεράλας) και το Sukto (Βεγγάλης). Το Confit byaldi είναι μια παραλλαγή του πιάτου και το οποίο δημιουργήθηκε από τον Michel Guérard.