بائوباب

گونه‌های این گیاه عبارتند از:^[۲]

• آدانسونیا دیجیتاتا لینه – بائوباب آفریقایی، درخت موش‌مرده، درخت نان‌میمون (غرب، شمال‌شرقی، مرکز و جنوب آفریقا، در عمان و یمن در شبه‌جزیرهٔ عربستان، آسیا و پنانگ، مالزی^[۳])
• بائوباب گراندیدیه بیون – بائوباب غول (ماداگاسکار)
• بائوباب گرگوری(en) فردیناند مولر (syn. A. gibbosa) – boab, بائوباب استرالیایی، bottletree, cream-of-tartar-tree, gouty-stem (شمال‌غربی استرالیا)

این درخت تا ۱۲۰ هزار لیتر آب را در تنه خود برای تحمل شرایط بی آبی ذخیره می‌کند^[۴] و برگریزان دارد.

این درخت دارای میوه‌هایی خوراکی و سرشار از ویتامین C، پتاسیم، کربوهیدرات‌ها و فسفر است. این میوه در غلاف‌های سخت (پوسته‌های ضخیم) یافت می‌شود که به صورت وارونه از درخت آویزان شده‌اند؛ عطر این میوه همچون عطر مرکبات است.میوه بائوباب تقریباً مانند یک نارگیل کوچک یا انبه بزرگ است که پوسته بیرونی سختی دارد و حدود ۱۸ سانت طول و حدود ۱٫۳ کیلوگرم وزن دارد.

از لحاظ درمانی این میوه خاصیت ضد میکروبی، ضد ویروسی، آنتی‌اکسیدان و ضدالتهاب دارد.^[۵]مطالعه‌ی دانشگاه «آکسفورد بروکس» نشان میدهد، که عصاره میوه بائوباب غنی از پلی‌فنول است که باعث هضم سریع نشاسته در بدن انسان می‌شود.^[۶]برخی از مردم به دلیل طبیعت عجیب و غریب میوه بائوباب و داشتن مواد مغذی غنی، آن را «غذای کامل» می‌نامند.میوه بائوباب به‌طور سنتی در جوامع آفریقایی برای تسکین اسهال و یبوست مورد استفاده قرار می‌گیرد. فیبرهای محلول موجود در میوه بائوباب ممکن است اثرات پروبیوتیک داشته باشد و باعث رشد باکتریهای سالم در روده انسان شود.^[۷]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Adansonia». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۱.