مردم فلسطینی

مردم فلسطینی یا فلسطینی‌ها، بازماندگان امروزیِ مردمی هستند که در طول تاریخ در سرزمین فلسطین می‌زیستند و اکثراً از لحاظ زبانی و فرهنگی عرب به حساب می‌آیند.^{[۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲]} علی‌رغم تمامی جنگ‌ها و مهاجرت‌ها، تقریباً نیمی از فلسطینی‌های جهان هنوز در نواحی کرانه باختری رود اردن، نوار غزه و اسرائیل زندگی می‌کنند. بنا به گزارش‌های سال ۲۰۰۴ فلسطینی‌ها ۴۹٪ ساکنان این نواحی چندگون را تشکیل می‌دهند^[۲۳]، که شامل تمامی ساکنان نوار غزه (۱٫۶ میلیون نفر)، عمده ساکنان کرانه باختری رود اردن (تقریباً ۲٬۳ میلیون نفر) و ۱۶٫۵٪ ساکنان اسرائیل که با عنوان شهروندان عرب اسرائیل شناخته می‌شوند، می‌شود.^[۴] که بسیاریشان از آوارگان فلسطینی هستند که ۱ میلیون در غزه،^[۲۴][۲۴] سه چهارم میلیون در کرانه باختری و یک چهارم میلیون در اسرائیل هستند. از فلسطینی‌هایی که در خارج از فلسطین هستند و با عنوان پناهندگان فلسطینی شناخته می‌شوند، نیمی شان بی وطنند و شهروند هیچ کشوری نیستند.^[۲۵] ۲٫۶ میلیون از پناهندگان در کشور همسایه اردن هستند و تقریباً نیمی از جمعیت آن را تشکیل می‌دهند.^[۲۶] یک و نیم میلیون در سوریه و لبنان، یک چهارم میلیون در عربستان سعودی و نیم میلیون در شیلی (که بیشترین جمعیت در خارج از جهان عرب به حساب می‌آید) هستند.

مردم فلسطینی

کل جمعیت
c. ۱۱٬۰۰۰٬۰۰۰
مناطق با جمعیت چشمگیر
فلسطین	۳٬۷۶۰٬۰۰۰[۱]
– کرانه باختری رود اردن (inc. بیت‌المقدس شرقی)	۲٬۳۴۵٬۰۰۰[۱]
– نوار غزه	۱٬۴۱۶٬۰۰۰[۱]
اردن	۲٬۷۰۰٬۰۰۰[۲][۳]
اسرائیل	۱٬۰۰۰٬۰۰۰+[۴]
سوریه	۶۳۰٬۰۰۰
شیلی	۵۰۰٬۰۰۰[۵]
لبنان	۴۰۲٬۵۸۲
عربستان سعودی	۲۸۰٬۲۴۵
مصر	۲۷۰٬۲۴۵
ایالات متحده آمریکا	۲۵۵٬۰۰۰[۶]
هندوراس	۲۵۰٬۰۰۰
امارات متحده عربی	۱۷۰٬۰۰۰
مکزیک	۱۲۰٬۰۰۰
قطر	۱۰۰٬۰۰۰
آلمان	۸۰٬۰۰۰[۷]
کویت	۷۰٬۰۰۰
السالوادور	۷۰٬۰۰۰[۸]
برزیل	۵۹٬۰۰۰[۹]
عراق	۵۷٬۰۰۰[۱۰]
یمن	۵۵٬۰۰۰
کانادا	۵۰٬۹۷۵[۱۱]
استرالیا	۴۵٬۰۰۰
لیبی	۴۴٬۰۰۰
بریتانیا	۲۰٬۰۰۰[۷]
پرو	۱۵٬۰۰۰
کلمبیا	۱۲٬۰۰۰
پاکستان	۸٬۵۰۰
سوئد	۷٬۰۰۰[۱۲]
گواتمالا	۱٬۴۰۰
زبان‌ها
سرزمین‌های فلسطینی عربی، عبری، انگلیسی، زبان‌های نوآرامی، و یونانی اسرائیل عربی فلسطینی، عبری، انگلیسی، آرامی نو، و یونانی پناهندگان: دیگر گویش‌های عربی، اسپانیایی، انگلیسی، زبان پرتغالی، فرانسوی، و دیگر زبان‌ها.
دین
اکثریت: 94%مسلمان سنی اقلیت:6% مسیحیت،
قومیت‌های وابسته
Other مردم شامines, مدیترانه ای‌ها، مردمان دریا، خاورمیانه ای‌ها: مردم سامی یهودیان، سامری‌ها، عرب‌ها، آشوری‌ها.[۱۳][۱۴]

بررسی‌های ژنتیکی نشان می‌دهد که جمعیت عمده مسلمانان ساکن فلسطین، از جمله شهروندان عرب اسرائیل، فرزندان مسیحیان، یهودیان و دیگر ساکنان جنوب شام هستند که حضورشان به در منطقه به دوران پیش از تاریخ می‌رسد. یک تحقیق با کیفیت بالا بر روی هاپلوتیپها نشان داده‌است که بخش قابل توجهی از کروموزم‌های Y یهودیان (۷۰٪) و مسلمانان عرب فلسطینی (۸۲٪) به یک خزانه کروموزومی تعلق دارد.^[۲۷] تصرف‌های مسلمانان در قرن هفتم میلادی سبب شد که جمعیت عمده‌ای از فلسطینی‌ها تغییر دین دهند و مسلمان سنی شوند، با این حال عده قابل توجهی مسیحی هستند، همچنان‌که دروزیها و جامعه کوچکی از سامریان نیز موجودند. با اینکه فلسطینی‌های یهودی تا قبل از ایجاد کشور اسرائیل بخشی از فلسطین را تشکیل می‌دادند، امروزه تعداد کمی از آنان هویت فلسطینی دارند. فرهنگ پذیری، مستقل از مسلمان شدن یا نشدن، سبب شده که فلسطینی‌ها امروزه از لحاظ زبانی و فرهنگی عرب باشند.^[۱۵] فلسطینی‌ها فارغ از اینکه چه دینی دارند به گویش فلسطینی از زبان عربی تکلم می‌کنند. بسیاری از شهروندان عرب اسرائیل عبری را به عنوان زبان دوم می‌دانند و آن را روان صحبت می‌کنند.

تاریخچه هویت ملی متمایز فلسطینی محل مناقشه میان محققان است.^[۲۸] عصاف لیخوفسکی تاریخ‌شناس حقوق می‌گوید نظر غالب این است که هویت فلسطینی از دهه‌های اول قرن بیستم سرچشمه می‌گیرد.^[۲۸] فلسطینی به مفهوم ملت فلسطین تا پیش از جنگ جهانی اول توسط عرب‌های فلسطین به صورت محدود به کار برده می‌شده.^[۲۰][۲۱] نخستین تقاضا برای استقلال ملی شام در تاریخی ۲۱ سپتامبر ۱۹۲۱ توسط کنگره سوری-فلسطینی بیان شد.^[۲۹] پس از تأسیس کشور اسرائیل، موج اول پناهندگان در ۱۹۴۸ و بیشتر از آن پس از موج دوم پناهندگان در ۱۹۶۷، این واژه نه تنها تعلق به یک سرزمین را بلکه حسی از گذشته و آینده مشترک در یک کشور فلسطینی را می‌رساند.^[۲۰]