یونانیها
یونانیها یا هِلِنها (به یونانی: Έλληνες) یک گروه قومی بومی کشورهای یونان و قبرس هستند. همچنین بخشی بزرگی از آنان در سراسر جهان پراکنده هستند.[۳۸]
ردیف اول: هومر • لئونیداس • پریکلس • هرودوت • بقراط ردیف دوم: سقراط • افلاطون • ارسطو • اسکندر • ارشمیدس ردیف سوم: هیپاتیا • باسیل دوم • آلکسیوس یکم • Gemistos Plethon • ال گرکو ردیف چهارم: Rigas Feraios • تئودوروس کولوکوترونیس • Laskarina Bouboulina • Georgios Karaiskakis • ایوانیس کاپودیستریاس • ردیف پنجم: الفتریوس ونیزلوس • کنستانتین کاوافی • جورجیوس پاپانیکولائو • مارکاریوس سوم • پیروس دیماس | |
کل جمعیت | |
---|---|
۱۴–۱۷ میلیون[۱][۲] | |
مناطق با جمعیت چشمگیر | |
یونان | ۱۰٬۲۱۹٬۲۵۵a (سرشماری ۲۰۰۱)[۳][۴] |
ایالات متحده آمریکا | ۱٬۳۹۰٬۴۳۹[۵]-۳٬۰۰۰٬۰۰۰ (۲۰۰۹)[۶] |
قبرس | ۶۹۰٬۳۹۴a (سرشماری ۲۰۱۱)[۷] |
بریتانیا | ۴۰۰٬۰۰۰ (حدودا)[۸] |
استرالیا | ۳۶۵٬۱۲۰[۹] (سرشماری ۲۰۰۶)-۷۰۰٬۰۰۰[۱۰] |
آلمان | ۲۹۴٬۸۹۱ (۲۰۰۷)[۱۱] |
کانادا | ۲۴۲٬۶۸۵c (سرشماری ۲۰۰۶)[۱۲] |
آلبانی | حدودا ۲۰۰٬۰۰۰[۱۳] |
روسیه | ۹۷٬۸۲۷ (سرشماری ۲۰۰۲)[۱۴][۱۵] |
اوکراین | ۹۱٬۵۴۸ (سرشماری ۲۰۰۱)[۱۶] |
شیلی | ۹۰٬۰۰۰–۱۲۰٬۰۰۰[۱۷] |
ایتالیا | ۹۰٬۰۰۰d (حدودا)[۱۸][۱۹][۲۰] |
آفریقای جنوبی | ۵۵٬۰۰۰ (۲۰۰۸)[۲۱] |
برزیل | ۵۰٬۰۰۰e[۲۲] |
فرانسه | ۳۵٬۰۰۰(۲۰۰۹)[۲۳] |
آرژانتین | ۳۰٬۰۰۰ (۲۰۰۸)[۲۴] |
بلژیک | ۱۵٬۷۴۲ (۲۰۰۷)[۲۵] |
گرجستان | ۱۵٬۱۶۶[۲۶] |
صربستان | ۱۵٬۰۰۰[۲۷] |
سوئد | ۱۲٬۰۰۰–۱۵٬۰۰۰[۲۸] |
قزاقستان | ۱۳٬۰۰۰ (حدودا) [۲۹] |
سوئیس | ۱۱٬۰۰۰ حدودا[۳۰] |
ازبکستان | ۹٬۵۰۰ حدودا[۳۱] |
رومانی | ۶٬۵۰۰ سرشماری ۲۰۰۲[۳۲] |
اتریش | ۴٬۰۰۰[۳۳] |
ترکیه | ۴٬۰۰۰[۳۴] |
بلغارستان | ۳٬۴۰۸[۳۵] |
سوریه | ۱٬۵۰۰[۳۶] |
ارمنستان | ۱٬۱۷۶ (سرشماری ۲۰۰۲)[۳۷] |
مکزیک | ۵٬۰۰۰–۲۰٬۰۰۰ |
نیوزیلند | ۳۵٬۰۰۰ |
زبانها | |
یونانی و دیگر زبانها | |
دین | |
ارتودکس مسیحی (کلیسای ارتدکس یونانی) | |
جوامع و مراکز یونانیها از دوران باستان در گوشه گوشه مدیترانه بودهاست. اما یونانیان به صورت گسترده در پیرامون دریای اژه هستند جایی که از دوران باستان زبان یونانی صحبت میشدهاست.[۳۹] تا اوایل قرن بیستم مردم یونان به صورت یکنواخت میان شبه جزیره یونان، سواحل غربی آسیای صغیر، مصر، قبرس، پونتوس و قسطنطنیه زندگی میکردند. بسیاری از این مناطق بر مرزهای امپراتوری روم شرقی در اواخر قرن یازدهم و مدیترانه شرقی که از دوران باستان یونانینشین بوده منطبق است.[۴۰]
پس از پایان جنگهای ترکیه و یونان در سالهای ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۲ و تبادل جمعیتی گسترده میان این دو کشور و همچنین محدودیت مسیحیان از سوی ترکیه به جز در قسطنطنیه (به ویژه یونانیان) یونانیان به سمت مرزهای کنونی کشورهای قبرس و یونان فرستاده شدند. گروههای جمعیتی دیگر یونانی را میتوان امروزه در جنوب ایتالیا و قفقاز و جوامع یونانی در سراسر جهان یافت. امروزه بیشتر یونانیان پیرو کلیسای ارتدوکس یونانی هستند.[۴۱]