Amadeu II de Savoia-Aosta

Era fillo de Manuel Filiberto de Savoia-Aosta, segundo duque de Aosta e da princesa Helena de Orleáns. Converteuse en Duque de Aosta á morte do seu pai en 1931. Era por tanto neto de Amadeu I, quen fora rei de España a finais do século XIX.

Durante a primeira guerra mundial alístase como voluntario no Exército italiano, coa gradación de cabo, tras recibir autorización do seu tío o rei, aínda que só contaba con apenas dezaseis anos.^[1] Durante a guerra logrou ascensos por méritos de guerra, alcanzando o grao de capitán. Entre 1925 e 1931 estivo destacado nas colonias italianas, participando en accións militares en Libia, até o punto de que acuñóuselle o sobrenome de Príncipe do Sahara.^[2]

A comezos da década de 1930 permaneceu preso en Castelo do Miramare, en Trieste. Foi vicerrei de Etiopía desde 1937 a 1941. Ao estalar a segunda guerra mundial, asumiu o mando das tropas do Regio Esercito italiano destacadas en Etiopía e as colonias italianas de Eritrea e a Somalia italiana.

Cando en xaneiro de 1941 o Exército Británico iniciou a Campaña do Leste de África, con apoio de tropas da Francia Libre, a situación das tropas ao mando do duque de Aosta comezou a empeorar progresivamente. O 15 de xaneiro de 1941 o emperador de Etiopía, Haile Selassie regresou ao país, co que ademais estalou unha sublevación no territorio, que en poucos días tomou o control da maior parte do país.

O 18 de febreiro de 1941, o duque de Aosta enviou a seguinte telegrama a Benito Mussolini:

Non obstante, a pesar destas palabras, o control italiano derrubouse con rapidez, co que en abril as tropas italianas foron expulsadas de Adís Abeba, e o 19 de maio o duque de Aosta, xunto co seu exército, rendeuse ante os británicos, que fixeron prisioneiros a 18.000 homes, entre eles o duque e outro cinco xerais italianos.

Morreu nun campo de prisioneiros inglés en 1942 en Nairobi, por mor de complicacións sobrevidas pola malaria e a tuberculose que contraeu. Sucedeulle o seu irmán Aimone, que aceptara exercer como rei monicreque do estado de Croacia, co nome de Tomislav II de Croacia.

Contraeu matrimonio en Nápoles o 5 de novembro de 1927 coa súa prima irmá, a princesa Ana Helena de Orleáns.

Do matrimonio naceron:

• Margarita Isabel María Vitoria Manuela Helena Xenara (Palazzo dei Capodimonte, Nápoles, 7 de abril de 1930).
• María Cristina Xusta Helena Xoana (Castello dei Miramare, Trieste, 12 de setembro de 1933).

• Cabaleiro da Suprema Orde da Santísima Anunciación (Reino de Italia, 1919).
• Cabaleiro gran cruz da Orde dos Santos Mauricio e Lázaro (Reino de Italia, 1919).
• Cabaleiro gran cruz da Orde da Coroa de Italia (Reino de Italia, 1919).
• Cabaleiro de honra e devoción da Orde de Malta.
• Oficial da Orde Militar de Savoia (Reino de Italia, 10/08/1928).^[3]
• Cabaleiro da Orde Civil de Savoia (Reino de Italia).
• Medalla de Ouro ao Valor Militar (Reino de Italia, 1941).^[4]
• Medalla de Prata ao Valor Militar (Reino de Italia).
• Cruz ao Mérito Militar (Reino de Italia, 1918).
• Medalla Conmemorativa da Vitoria (Reino de Italia, 1918).
• Medalla Conmemorativa da Unificación de Italia (Reino de Italia).
• Medalla Conmemorativa da Guerra 1915-1918 [Catro anos de campaña] (Reino de Italia).
• Medalla ao Mérito polo Prolongado Comando do Ejérito [Dez anos de servizo] (Reino de Italia).
• Medalla ao Mérito pola Prolongada Navegación Aérea [Dez anos de servizo] (Reino de Italia).
• Medalla Conmemorativa das Operacións Militares en África Oriental (Reino de Italia, 1936).
• Medalla de Benemerencia polo Voluntariado na Campaña da África Oriental Italiana (Reino de Italia, 1939).
• Medalla de Benemerencia polos Combatentes Voluntarios (Reino de Italia).
• Medalla de Ouro polo Beneficio da Saúde Pública (Reino de Italia, 15/11/1884).^[5]

Ligazóns externas

• Biografía en Editorial Bitácora

Predecesor: Manuel Filiberto

Duque de Aosta 1931 - 1942

Sucesor: Aimón