EURECA
EURECA (acrónimo de European Retrievable Carrier) foi un satélite artificial da ESA lanzado na bodega do transbordador espacial Atlantis desde Cabo Cañaveral durante a misión STS-46.[2][4]
| EURECA | |
|---|---|
 Recuperación de EURECA durante a misión STS-57. | |
| Tipo | Experimental / tecnolóxico. |
| Organización | ESA |
| Destino actual | Recuperado. |
| Data de lanzamento | 2 de agosto de 1992[1][2][3] |
| Foguete portador | Transbordador espacial Atlantis[2][3][4] |
| Sitio de lanzamento | Cabo Cañaveral[2][5] |
| Obxectivo da misión | Investigación en materiais, ciencias da vida e radiobioloxía.[2] |
| Regreso | 1 de xullo de 1993, co regreso da misión STS-57[6] |
| NSSDC ID | 1992-049B |
| Masa | 4491 kg[2][5] |
| Potencia | 1,5 kW[6] |
| Baterías | Catro baterías de níquel-cadmio cunha capacide de 40 amperios-hora. |
Características
EURECA foi un satélite deseñado para ser soltado desde o transbordador espacial e ser recuperado tras un tempo por outro transbordador. Aínda que era reutilizable só voou unha vez.[2]
Na súa primeira e única misión levou a cabo investigacións relacionadas con materiais, bioloxía e radiobioloxía baixo un contorno de microgravedade e realizou experimentos sobre observación terrestre, física solar e espacial e astrofísica.[2]
A estrutura do satélite estaba feita de fibra de carbono e titanio. A alimentación eléctrica, unha vez soltado da bodega de carga do transbordador, era proporcionada por un par de paneis solares que alimentaban catro baterías de níquel-cadmio cunha capacide de 40 amperios-hora.[2]
O satélite orientábase nos tres eixos mediante un sistema de torque magnético xunto con sistema de reacción alimentado por nitróxeno. Foi recuperado durante a misión STS-57 polo transbordador Endeavour.[2]
Experimentos
EURECA levaba 15 experimentos a bordo:[4]
- Solution Growth Facility (SGF) (Bélxica): experimento para estudar o crecemento de monocristais a partir de disolucións.[6]
- Protein Crystallization Facility (PCF) (Alemaña): para o estudo da cristalización de proteínas no espazo.
- Exobiology and Radiation Assembly (ERA) (Alemaña): usado para experimentos sobre os efectos biolóxicos da radiación no espazo.[6][7]
- Multi-Furnace Assembly (MFA) (Italia): para o estudo de materiais.[6]
- Automatic Mirror Furnace (AMF) (Alemaña): forno óptico para estudar o crecemento uniforme de cristais únicos a partir das fases de líquido ou vapor.[6]
- Surface Forces Adhesion Instrument (SFA) (Italia): para o estudo da dependencia de forzas superficiais e enerxías internas con outros parámetros físicos.[6]
- High Precision Thermostat Instrument(HPT) (Alemaña): instrumento para experimentos a longo prazo que necesiten condicións de microgravedade e medicións de alta precisión de temperatura e control.[6]
- Solar Constant and Variability Instrument (SOVA) (Bélxica): radiómetro para a medición da constante solar.[6][8][9]
- Solar Spectrum Instrument (SOSP) (Francia): estudo da física solar e da relación entre o Sol e a Terra nos campos da aeronomía e a climatoloxía.[6][10]
- Occultation Radiometer Instrument (ORI) (Bélxica): adicouse a estudar a densidade dos aerosois e gases traza na mesosfera e exosfera terrestres.[6][11][12]
- Wide Angle Telescope (WATCH) (Dinamarca): tratábase dun telescopio de raios gamma e raios X para o estudo das explosións de raios gamma e das fontes de raios X con enerxías no rango entre 6 e 150 keV.[6][13]
- Timeband Capture Cell Experiment (TICCE) (Reino Unido): estudo da poboación de micropartículas no espazo próximo á Terra.[6]
- Radio Frequency Ionization Thruster Assembly (RITA) (Alemaña): estudo da propulsión iónica eléctrica no spacio.[6][14][15]
- Inter-Orbit Communications (IOC) (Francia/Países Baixos): experimento tecnolóxico.[6]
- Advanced Solar Gallium Arsenide Array (ASGA) (Italia): experimento tecnolóxico para medir o rendemento de novas células solares.[6][16]