Gran Premio de Mónaco de 1957

A pesar dun comezo vacilante, Moss liderou a primeira volta diante de Collins, Fangio e Hawthorn. Na 4ª volta na saída do túnel, había un caos. Moss pasou directamente a través da chicane, enviando restos da barreira esnaquizada dentro do circuíto.^[1] Collins estrelouse contra as barreiras laterais do peirao tratando de evitalo^[2]. Fangio e Brooks frearon para pasar a través do tumulto. O esforzo de Brooks foi en balde, foi golpeado polo Ferrari de Mike Hawthorn, que perdeu unha roda.^[2] Fangio tomou o liderado sobre o danado coche de Brooks e achegouno á bandeira a cadros.

Na volta 96, a só nove para o final,^[2] Von Trips perdeu o terceiro lugar, cando o seu motor explotou. Brabham ocupou o posto, pero que á súa vez perdeu o lugar cando o motor do seu Cooper T43 - Climax.^[2] parouse no Casino a cinco voltas antes do final.^[2] Deslizouse en punto morto ata o porto e empuxou o coche ata a meta para rematar no 6º lugar.

• Pole position: Juan Manuel Fangio - 1:42.7
• Volta rápida: Juan Manuel Fangio - 1:45.6
• Líder por volta: Stirling Moss 4 voltas (1-4); Juan Manuel Fangio 101 voltas (5-105).
• Unidades compartidass:
  • Coche 24: Wolfgang von Trips (92 voltas) e Mike Hawthorn (3 voltas).
  • Coche 34: Giorgio Scarlatti (42 voltas) e Harry Schell (22 voltas).
• Debut nun Gran Premio: Ivor Bueb, Masten Gregory, e Stuart Lewis-Evans.
• Primeira vez: Tony Brooks e Masten Gregory (puntos e podio); Stuart Lewis-Evans (puntos); Vanwall (podo).
• Primeiro podio para un americano na Fórmula 1 (Masten Gregory).

Pos	Piloto	Puntos
1	Juan Manuel Fangio	17
2	Jean Behra	6
3	Tony Brooks	6
4	Carlos Menditeguy	4
5	Masten Gregory	4

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.

• Kettlewell, Mike. "Monaco: Road Racing on the Riviera", in Northey, Tom, editor. World of Automobiles, Volume 12, pp. 1381–4. Londres: Orbis, 1974.