Juan Ramón Aldalur Lasa
Juan Ramón Aldalur Lasa, coñecido como Chapela II, nado en Tolosa (Guipúscoa) o 22 de decembro de 1948, é un exfutbolista vasco. Xogaba de dianteiro e destacou no Fabril de Arsenio e no Deportivo da Coruña, ata que unha rotura de tibia e peroné en 1968 truncou a súa carreira.
| Chapela II | |||
|---|---|---|---|
| Información persoal | |||
| Nome | Juan Ramón Aldalur Lasa | ||
| Nacemento | 22 de decembro de 1948 | ||
| Lugar de nacemento | Tolosa | ||
| Posición | Dianteiro | ||
| Carreira xuvenil | |||
| Lecároz | |||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1966–1968 | Fabril | ||
| 1968–1971 | Deportivo da Coruña | 43 | (16) |
| 1969 | → Fabril | ||
| 1971–1973 | Rayo Vallecano | 32 | (5) |
| 1973–1976 | Logroñés | ||
| Adestrador | |||
| Logroñés Promesas | |||
| Deportivo da Coruña Xuvenil | |||
| Orillamar SD | |||
| 1978–1985 | Sporting Sada | ||
| Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
É irmán do tamén exfutbolista Miguel María Aldalur Lasa, alcumado Chapela.
Traxectoria
Naceu en Tolosa, e tras pasar polo equipo do colexio Lecároz chegou á Coruña en 1966 para fichar polo Fabril,[1] na Terceira división, mentres que seu irmán Chapela xogaba no Deportivo da Coruña. Na tempada 1967/68 baixo as ordes de Arsenio, o equipo despregou un gran xogo ofensivo, logrando sonadas vitorias,[2] como un 9-1 contra o Lemos con catro tantos de Chapela II.[3] Deste xeito, con 17 goles, o dianteiro vasco ocupaba a primeira posición na táboa de goleadores de Terceira en xaneiro de 1968, cando, pretendido por varios equipos grandes, pasou a ter ficha do primeiro equipo do Deportivo, asinando un contrato por tres anos.[4]
Debutou co equipo dirixido por Eguiluz en Segunda División na xornada 19, contra o Burgos no Plantío, e tardou só catro minutos en facer o seu primeiro gol.[5] Xogou como titular os seguintes nove encontros e marcou seis goles máis, converténdose na gran figura do equipo, ata que rompeu a tibia e o peroné na antepenúltima xornada contra o Rayo Vallecano, nun choque contra o gardameta Mendieta.[6] Con todo, os seus goles contribuíron a que o equipo se proclamase campión da categoría e ascendese a Primeira división.
A lesión tívoo de baixa durante nove meses, reaparecendo en xaneiro de 1969 en Caracas, nun encontro amigable do seu equipo contra o Sporting de Portugal.[7] Uns días despois debutou na máxima categoría contra o Real Madrid no Santiago Bernabéu, no único partido de liga que disputaría nesa tempada 1968–69. En marzo, e ante a falta de oportunidades no equipo de Cheché Martín, chegou a un acordo co club para regresar ao Fabril ata o final da tempada.[8]
Volveu ao primeiro equipo na campaña 1969/70, participando en 18 encontros e anotando cinco tantos, dous deles no derbi contra o Celta en Balaídos. Con todo, o Deportivo acabou descendendo a Segunda División. Na tempada 1970–71, xa con Arsenio no banco, participou en 15 partidos e anotou 5 goles, no retorno do equipo á máxima categoría.
Comezou a tempada 1971–72 no Deportivo, pero uns días despois co comezo desta, foi traspasado ao Rayo Vallecano, en Segunda División, onde permaneceu dúas campañas.[9] En 1973 fichou polo Logroñés, xogando alí tres tempadas ata a súa retirada.[10]
Despois da súa retirada comezou unha carreira de adestrador, sendo o seu primeiro equipo o Logroñés Promesas. A continuación regresou a Galicia, onde adestrou o equipo xuvenil do Deportivo da Coruña e o Orillamar.[10] En 1978 converteuse no novo adestrador do Sporting Sada, ao que dirixiu ata novembro de 1985.[11]
Persoal
É irmán do tamén futbolista Miguel María Aldalur Lasa, tamén alcumado Chapela e que tamén foi xogador do Deportivo. En xuño de 1972 casou na Coruña con María Grien Docampo.[12]