Miku

Seu pai, László Fedor, pertence a unha familia húngara que abandonou o seu país despois da segunda guerra mundial para instalarse en Venezuela.^[1] Súa nai é a venezolana Maritza Alejandrina Flores. Ten unha irmá máis vella chamada Alicia Alejandrina Fedor Flores.

De 1989 a xuño de 2001 xogou no equipo de fútbol do seu colexio, o Santo Tomás de Villanueva en Caracas. En xullo de 2001 foi de vacacións coa súa familia a España, á localidade valenciana de Sueca, onde vivía seu tío, e para non perder a forma comezou a adestrar todo o verán cos xuvenís da SD Sueca, que estaban a facer a pretempada.^[1] Miku destacou de inmediato e suxeríronlle que quedase en España co equipo. Na tempada 2001-02 non puido xogar ao estarse tramitando o seu permiso de residencia, pero adestrouse toda a tempada co Sueca.

Para a tempada 2002-03, aos 16 anos, o Real Madrid e o Valencia CF mostraron interese por el. Probou nos dous equipos e co informe favorable de ambos, optou por quedar no Valencia CF. O club ché cedeuno ao CF Crack's, unha escola de fútbol fundada por ex xogadores do Valencia, xa que debido á súa condición de estranxeiro non podía xogar en ningún equipo da súa idade.

Fixéronlle unha ficha xuvenil no CF Crack, pero xogou a tempada 2002-03 e 2003-04 co primeiro equipo na Rexional Preferente da Comunidade Valenciana. Xogou cos xuvenís a promoción de ascenso á Liga Nacional Xuvenil, conseguindo o ascenso grazas aos seus goles. Durante estas dúas tempadas adestrou un día á semana co Xuvenil do Valencia da División de Honra Xuvenil.

Na tempada 2004/05 estaba previsto que xogase co Valencia Mestalla, pero o equipo descendeu á Terceira División, na que non podían xogar estranxeiros nin con pasaporte europeo. Varios equipos estaban interesados no seu traspaso e foi finalmente cedido ao Club Deportivo Alcoyano de Segunda B, co que xogou 21 partidos e marcou cinco goles.^[2]

Na tempada 2005/06 xogou cedido na UD Salamanca, coa que obtivo o primeiro posto do grupo II de 2ªB e xogou o play-off de ascenso. Disputou 37 partidos e anotou 22 goles, dous deles nos play-offs. O 25 de xuño do 2006 marcou o gol da vitoria ante o Sevilla Atlético que deu ao equipo salmantino o último ascenso da súa historia.^[3]

O 16 de setembro de 2006 marchou cedido por terceiro ano consecutivo, esta vez ao Ciudad de Murcia. Debutou na Segunda División contra o Lorca, perdendo 1-0 e xogando 29 minutos despois de entrar na segunda metade. Apenas contou con minutos en Murcia, xogando só nove partidos, todos como suplente e sen conseguir anotar ningún gol, polo que rescindiu o seu contrato en xaneiro e volveu ao filial valencianista.^[4]

O 4 de febreiro de 2007 debutou co Valencia Mestalla, de novo en 2ªB contra o Orihuela, perdendo 5-0 e xogando os 90 minutos.

Miku foi convocado por primeira vez polo adestrador do primeiro equipo do Valencia, Quique Sánchez Flores, para un amigable contra os Colorado Rapids da Major League Soccer no estadio de Mestalla, pero o xogador decidiu, de acordo co club, perder o mesmo para poder presentarse ao partido amigable que a selecicón de fútbol venezolana xogaría contra Cuba o 24 de marzo do 2007.

O filial do Valencia rematou a tempada 2006-07 no posto 16, tendo que disputar o play-out, pero perdeu e descendeu á Terceira División.

O 22 de agosto de 2007 foi cedido ao Gimnàstic de Tarragona. Disputou 30 partidos oficiais co club catalán, marcando dous goles e gañou ademais a Copa Cataluña derrotando na final ao FC Barcelona.^[5]

Durante todo o mes de xullo de 2008 xogou partidos de pretempada co Valencia sendo logo cedido de novo á UD Salamanca, onde foi presentado o 26 de agosto de 2008. Entre 2008 e 2009, Miku acumulou 15 goles, sendo o máximo goleador do equipo, o que lle valeu ser convocado de novo pola selección venezolana, despois de meses sen facelo.^[6]

En 2009 regresou a Valencia, debutando co primeiro equipo do Valencia na Europa League o 27 de agosto de 2009 contra o Stabæk no estadio de Mestalla, e anotando un hat-trick.^[7] Disputou seis partidos máis co Valencia, pero debido ao exceso de dianteiros no equipo foi vendido en xaneiro de 2010 ao Getafe CF.

En xaneiro de 2010 confirmouse o seu traspaso ao Getafe CF,^[8] co que debutou con gol fronte ao Mallorca na Copa do Rei 2009-10. Concluíu o que restaba de tempada cun total de 20 partidos e 6 goles.

Nas seguintes dúas tempadas xogou case todos os partidos do seu equipo, marcando 8 goles na primeira delas e 12 na seguinte.

O 31 de agosto de 2012, no último día do período de fichaxes, o Xetafe anunciou que Miku marcharía a Escocia, cedido por unha tempada con opción de compra ao Celtic Glasgow.^[9][10] Debutou co Celtic o 15 de setembro de 2012 contra o St. Johnstone FC. Debutou na Liga de Campións o 19 de setembro contra o Benfica e xogou os 90 minutos. Marcou o seu primeiro gol no equipo escocés o 4 de novembro contra o Dundee United.^[11] Acabou conquistando tanto a liga escocesa como a Copa de Escocia, aínda que xogou poucos partidos e mantivo unha mala relación co técnico Neil Lennon.^[12][13]

En setembro de 2013 asinou co Al-Gharafa.^[14] A súa etapa en Qatar rematou en 2015 cando decidiu rescindir o contrato con Al-Gharafa para regresar á liga española.

En xaneiro de 2015, o xogador venezolano volveu á Liga BBVA, fichando polo Rayo Vallecano no mercado invernal pola media tempada restante e dúas máis. A súa fichaxe non gustou ao adestrador Paco Jémez, co que xa tivera algún enfrontamento verbal anos atrás.^[15][16] O venezolano non foi convocado nas primeiras xornadas e apenas tivo minutos esa tempada e a primeira metade da seguinte, pero pouco a pouco foi gañando un posto no equipo e a titularidade. O 20 de febreiro converteuse no primeiro xogador venezolano e no primeiro xogador do Rayo en marcar un gol en 5 partidos consecutivos, superando ao mexicano Hugo Sánchez. Non puido aumentar a xeira na seguinte xornada porque foi substituído ao descanso por unha lesión que o mantería lonxe dos terreos de xogo durante tres semanas. Non obstante, recibiu da Liga BBVA o premio ao mellor xogador do mes de febreiro.^[17]

O 30 de agosto de 2017 fichou polo Bengaluru FC da Superliga da India. Na súa primeira tempada no club de Bangalore marcou 15 goles, sendo o segundo máximo goleador da liga só por detrás de Coro, e contribuíndo ao primeiro posto do equipo na liga regular e o conseguinte pase aos play-offs.^[18] O Bengaluru chegou á final, onde Miku marcou un dos dous goles do seu equipo, insuficientes contra os tres do Chennaiyin FC, que acabou gañando o título.^[19] Xogou ademais a Super Copa, onde o equipo chegou á final, gañando o título fronte ao East Bengal. Miku anotou cinco goles, incluíndo un triplete no partido de semifinais e un gol na final, sendo elixido mellor xogador do torneo.^[20] Na tempada 2018/19 o Bengaluru volveu acabar primeiro na liga e xogou de novo a final, gañando esta vez o título fronte ao FC Goa. Miku marcou cinco goles, un deles na fase final polo título.^[21]

O 16 de agosto de 2019 asinou polo Omonia Nicosia ata o 1 de xullo de 2020.^[22] Co equipo de Nicosia xogou só oito partidos na liga chipriota e un na Copa.

O 23 de setembro chegou libre ao Deportivo da Coruña, que acababa de descender á Segunda División B.^[12] Cunha baixa forma física na primeira metade da tempada, gozou de só dúas titularidades nas primeiras 15 xornadas de liga, pero o seu rendemento cambiou na parte final da campaña.^[23] Na xornada 17 estreou a súa conta goleadora cun triplete en Barreiro fronte ao Celta B, e marcou outros catro goles nos restantes sete partidos, colocándose como o máximo goleador do equipo na tempada.^[23]

Durante a tempada 2021/22 foi titular durante a maior parte da liga, e sumou 12 goles, acabando como o segundo mellor goleador do equipo, por detrás de Quiles. Saíu de inicio nos dous partidos da promoción de ascenso en Riazor, onde o equipo fracasou no seu intento de regresar á segunda categoría. Ao remate da tempada o seu contrato non foi renovado, polo que abandonou o club despois dun total de 52 partidos e 19 goles.^[24]

O 5 de agosto de 2022 foi anunciado como novo xogador do Real Murcia, tamén da Primeira División RFEF.^[25] No equipo murciano disputou 16 partidos en cinco meses, a metade deles como titular, e marcou un gol ante a SD Logroñés.^[26] No mercado invernal rescindiu o seu contrato co Murcia e fichou polo Intercity, equipo da mesma categoría.^[27]

Comezou con mal pé no equipo alacantino, sufrindo un traumatismo no cranio o día do seu debut, aos 6 minutos de saltar ao terreo de xogo do Stadium Gal ante o Real Unión. O golpe produciulle a fractura dos osos próximos ao ollo, precisando dunha intervención cirúrxica.^[28] Non regresou aos campos de fútbol ata case un mes e medio despois e completou a campaña cun total de 8 partidos e un gol, anotado de novo diante da SD Logroñés.

Para a tempada 2023/24 asinou como novo xogador do Arenteiro, club que viña de conseguir un histórico ascenso á Primeira División RFEF.^[29] Titular indiscutible na dianteira do equipo do Carballiño, disputou 18 partidos, nos que marcou 5 goles. Porén, en xaneiro fichou polo Academia Puerto Cabello logo de que este club fixese efectiva a cláusula de rescisión do seu contrato.^[30]

Debutou na Primeira División de Venezuela nun partido ante o Carabobo que rematou con empate a dous goles, marcando el mesmo un dos dous tantos do seu equipo.^[31]

Debutou coa selección de Venezuela o 16 de agosto de 2006, nun partido amigable contra Honduras que rematou cun empate sen goles. Despois pasou varios anos sen entrar nunha convocatoria, ata que grazas ás súas actuacións coa UD Salamanca entre 2008 e 2009, converteuse nun importante membro da selección nacional nos partidos de clasificación para o Mundial de 2010. O 3 de marzo de 2009, marcou na vitoria por 2-0 sobre Colombia no CTE Cachamay. Ese mesmo ano anotou dous tantos na vitoria por 3-1 contra o Perú.^[32]

Formou parte do equipo que quedou cuarto na Copa América 2011, logrando anotar o segundo gol no empate a 3-3 contra Paraguai. En 2015 integrou o cadro venezolano da Copa América de Chile, marcando un gol no partido contra o Brasil.^[33]

• Liga de Escocia (1): 2012/13
• Copa de Escocia (1): 2012/13

• Superliga da India (1): 2018/19
• Super Copa india (1): 2018

• Datos do xogador en bdfutbol.com (en castelán).