Oswaldo García Nardi
Oswaldo García Nardi, nado en Rosario o 26 de marzo de 1927, é un exfutbolista arxentino. Xogaba de centrocampista. Chegou en 1950 ao Deportivo da Coruña, onde formou xunto a Corcuera, Franco, Tino e Moll, a Orquestra Canaro, unha das dianteiras máis célebres da historia do club.
| Oswaldo | |||
|---|---|---|---|
| Información persoal | |||
| Nome | Oswaldo García Nardi | ||
| Nacemento | 26 de marzo de 1927 (97 anos) | ||
| Lugar de nacemento | Rosario | ||
| Posición | Centrocampista | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| Newell's Old Boys | |||
| –1950 | Tiro Federal | ||
| 1950–1954 | Deportivo da Coruña | 108 | (44) |
| 1954–1957 | Español | 51 | (7) |
| 1957–1958 | Granada | 12 | (0) |
| 1958–1961 | Deportivo da Coruña | 6 | (1) |
| Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Traxectoria
Comezou en Newell's Old Boys, pasando logo ao Club Atlético Tiro Federal, onde xogou como interior dereito.[1] Con 23 anos chegou ao Deportivo da Coruña, acompañado por outra fichaxe arxentina, Julio Corcuera. para unirse a un equipo no que había dous futbolistas arxentinos máis, Rafael Franco e Rafael Ponce, ademais do adestrador, Oso Díaz.
No Deportivo formou xunto a Corcuera, Franco, Tino e Moll a célebre Orquestra Canaro, unha dianteira que marcou 57 goles na tempada 1950/51, dos cales 11 foron de Oswaldo. Xogou catro anos no Deportivo, sendo a súa mellor tempada a terceira, na que marcou 18 goles.
En outubro de 1954 foi traspasado ao Espanyol.[2][3] Xogou 63 partidos en tres tempadas co Espanyol, marcando 5 goles.[4] En agosto de 1957 fichou polo Granada adestrado por Scopelli,[5] onde xogou só 12 partidos, sen ver portería.
En agosto de 1958 volveu á Coruña, despois de rexeitar mellores ofertas económicas doutros equipos, para retirarse no equipo co que vivira a súa mellor época futbolística.[6] Con todo, o seu rendemento non foi bo, xogando só oito partidos na tempada 1958/59 e ningún na tempada seguinte, na que o adestrador Jesús Barrio chegou a prohibirlle adestrar co equipo, debido, segundo o club, ao seu mal comportamento.[7] En agosto de 1960 o club ofreceulle 300.000 pesetas e a carta de liberdade como liquidación do seu contrato, pero a oferta foi rexeitada, decidindo o xogador cumprir os dous anos que lle restaban de contrato.[8] Deste xeito o futbolista continuou no Deportivo durante a tempada 1960/61, aínda que o club se negou a pagarlle o salario correspondente. Finalmente o litixio resolveuse en xaneiro de 1961, coa desvinculación do futbolista do club, acordando un pagamento de 200.000 pesetas e outras 200.000 durante os seguintes dous anos.[9] Durante as súas dúas etapas no Deportivo xogou un total de 118 partidos e marcou 45 goles.
Vida persoal
Casou coa coruñesa María del Pilar Martínez e tivo dous fillos, nacidos na Coruña.[6]