Patrimonio da Humanidade en Bélxica
artigo de listas da Wikimedia
Spiennes
Catedral de Tournai
Museo Plantin-Moretus
Casa Guiette
Elevadores de barcos
Bosque de Sonia
Wortel
Localización dos sitios do Patrimonio da Humanidade dentro de Bélxica. Os puntos vermellos son lugares culturais, o punto verde é un sitio natural. Grand-Place, Obra de Victor Horta en Bruxelas e Casa Stoclet están todas en Bruxelas. Os puntos negros indican os Principais xacementos mineiros de Valonia (4 sitios). Non se mostran as Beguinaxes (13 sitios) e as Campanarios municipais de Bélxica e Francia (56 sitios, dos cales 33 están en Bélxica).
O Patrimonio da Humanidade da Organización das Nacións Unidas para a Educación, a Ciencia e a Cultura (UNESCO) componse de lugares de importancia para o patrimonio cultural ou natural descritos na Convención do Patrimonio Mundial da UNESCO, estabelecida en 1972.[1] O patrimonio cultural está formado por monumentos (como obras arquitectónicas, esculturas monumentais ou inscricións), grupos de edificios e ruínas (incluíndo sitios arqueolóxicos). As paisaxes naturais (constituídas por formacións físicas e biolóxicas), as formacións xeolóxicas e fisiográficas (incluíndo os hábitats de especies de animais e plantas ameazadas) e os lugares naturais que son importantes dende o punto de vista da ciencia, a conservación ou a beleza natural, defínense como patrimonio natural.[2] Esta é unha lista do Patrimonio da Humanidade en Bélxica, especificamente clasificada pola UNESCO e elaborada de acordo con dez criterios principais, cuxos puntos son xulgados por especialistas na área. O Reino de Bélxica ratificou a convención o 24 de xullo de 1996, polo que os seus sitios históricos poden ser incluídos na lista.[3]
en 2021, había 15 sitios en Bélxica inscritos na lista. Os primeiros sitios de Bélxica que se engadiron á lista foron os Béguinaxes flamengos, a Grand-Place en Bruxelas e os elevadores no Canal du Centre, na 22ª sesión da UNESCO en 1998..[4] As inscricións máis recentes foron as Colonias de Benevolence, un sitio transnacional compartido cos Países Baixos, e os Grandes Balnearios de Europa, compartido con outros seis países. O Bosque de Sonia, parte do sitio de 18 países dos Faiais primarios dos Cárpatos e outras rexións de Europa, é o único sitio natural de Bélxica, os outros son sitios culturais, tal e como determinan os criterios de selección da UNESCO. Os cinco sitios transnacionais de Bélxica tamén inclúen os Campanarios municipais de Bélxica e Francia, compartidos con Francia, e a Obra arquitectónica de Le Corbusier, compartida con outros seis países. Ademais, Bélxica ten 16 sitios na súa lista provisional.[3]
Lista de lugares Patrimonio da Humanidade
- Nome: segundo aparece no Comité do Patrimonio da Humanidade
- Rexión: de Bélxica
- Ano da inclusión: na lista da UNESCO
- Datos da UNESCO: o número de referencia do sitio; o ano en que o xacemento foi inscrito na Lista do Patrimonio Mundial; os criterios nos que apareceu: os criterios de (i) a (vi) son culturais, mentres que de (vii) a (x) son naturais.[5]
| Nº | Nome | Imaxe | Localización | Ano da inclusión | Datos da UNESCO | Descrición |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 | Campanarios municipais de Bélxica e Francia * |  | Varios sitios | 1999 | 943; II, IV (cultural) | Este sitio comprende un total de 56 campanarios, campanarios de edificios cívicos en lugar de igrexas, que construíronse entre os séculos XI e XVII en diferentes estilos arquitectónicos: Románico, Gótico, Renacemento e Barroco. Simbolizaban a riqueza e a influencia dos pobos. En 1999, 32 campanarios de Bélxica foron listados orixinalmente, e en 2005, o sitio ampliouse para incluír os campanarios de Francia e o campanario de Gembloux en Bélxica. Algunhas dos campanarios inclúen: Catedral da Nosa Señora e Casa do concello de Antuerpen en Antuerpen, [[Catedral de San Rumoldo e Concello en Mechelen, Campanario de Bruxas, Campanario de Cortrique, Salón dos Panos en Ypres (na imaxe), Schepenhuis en Aalst, Campanario de Gante, Casa do concello de Oudenaarde, Igrexa de San Pedro en Lovaina, Igrexa de San Leonardo en Zoutleeuw, Campanario de Mons, Campanario de Thuin, campanario de Tournai e campanario de Namur.[6][7] |
| 02 | Beguinaxes Flamengos |  | Flandres | 1998 | 855; II, III, IV (cultural) | Béguinaxes (francés) ou begijnhoven (neerlandes) son coleccións de pequenos edificios empregados polas Beguinas. Eran varias irmandades laicas da Igrexa Católica Romana, fundada no século XIII nos Países Baixos, formada por mulleres relixiosas que procuraban servir a Deus sen retirarse do mundo. A lista inclúe 13 beguinaxes: Bruxas, Dendermonde, Diest, Gante (Klein Begijnhof, Groot Begijnhof), Hoogstraten, Kortrijk, Lovaina (Grand Begijnhof), Lier, Malinas (Grand Begijnhof), Sint-Truiden, Tongeren e Turnhout.[8] |
| 03 | Centro histórico de Bruxas |  | Bruxas, Flandres Occidental | 2000 | 996; II, IV, VI (cultural) | Bruxas é a capital e cidade máis grande da provincia de Flandres Occidental no noroeste de Bélxica. Xunto con algunhas outras cidades do norte baseadas en canles, como Ámsterdam, ás veces chámase "A Venecia do Norte". Bruxas é economicamente importante grazas ao seu porto. Nun tempo, algúns consideraron que era a "principal cidade comercial" do mundo.[9] |
| 04 | La Grand-Place, Bruxelas |  | Cidade de Bruxelas, Bruxelas-Capital | 1998 | 857; II, IV (cultural) | A Grand-Place é a praza central de Bruxelas. Está rodeada de gremios, a casa do concello da cidade e a Casa do Pan. A praza é o destino turístico máis importante e o fito máis memorable de Bruxelas. Mide 68x110 m..[10] |
| 05 | Principais sitios mineiros de Valonia |  | valonia | 2012 | 1344; 2012; II, IV (cultural) | Durante a Revolución Industrial no século XIX, a minería e a industria pesada que dependía do carbón formaron unha parte importante da economía de Bélxica. A maior parte desta minería e industria tivo lugar no sillon industriel ("val industrial" en francés), unha franxa de terra que atravesa o país onde se atopan moitas das cidades máis grandes de Valonia. Os lugares nomeados deste Patrimonio da Humanidade están todos situados dentro ou preto da zona do sillon industriel. As actividades mineiras na zona diminuíron durante o século XX, e hoxe en día as catro minas enumeradas xa non están operativas. Hoxe en día están abertas aos visitantes como museos.[11] |
| 06 | Obra de Victor Horta en Bruxelas |  | Bruxelas e Saint-Gilles, Bruxelas-Capital | 2000 | 1005; I, II, IV (cultural) | O arquitecto Victor Horta era ben coñecido por crear edificios ao estilo Art Nouveau de moda na época. Catro das súas obras máis notables, Hôtel Tassel, Hôtel Solvay, Hôtel van Eetvelde e Maison & Atelier Horta, están catalogados como Patrimonio da Humanidade.[12] |
| 07 | Minas neolíticas de sílex de Spiennes (Mons) | .jpg) | Mons, Hainaut | 2000 | 1006; I, III, IV (cultural) | As minas de sílex neolíticas en Spiennes son as máis grandes e antigas minas de Europa do neolítico, situadas preto da aldea valoa de Spiennes, ao sueste de Mons. As minas estiveron activas durante o Neolítico medio e final (4300-2200 a.C.).[13] |
| 08 | Catedral de Notre-Dame en Tournai |  | Tournai, Hainaut | 2000 | 1009; II, IV (cultural) | A catedral de Notre-Dame é unha igrexa católica romana, sede da Diocese de Tournai en Tournai. Comezada no século XII con cimentos aínda máis antigos, o edificio combina o traballo de tres períodos de deseño cun efecto sorprendente: o carácter pesado e severo da nave románica que contrasta notablemente coa obra de transición do transepto e o gótico plenamente desenvolvido do coro. O cruceiro é a parte máis distintiva do edificio, co seu conxunto de cinco campanarios e extremos absidais (semicirculares).[14] |
| 09 | Complexo de casa, talleres e museo Plantin-Moretus |  | Antuerpen, Antuerpen | 2005 | 1185; II, III, IV, VI (cultural) | O Museo Plantin-Moretus é un museo de Antuerpen sobre a impresión moderna en xeral e os famosos impresores Christophe Plantin e Jan Moretus en particular. Está situado na súa antiga residencia e establecemento de impresión, Plantin Press, no Vrijdagmarkt (mercado dos venres).[15] |
| 11 | Faiais primarios dos Cárpatos e outras rexións de Europa* | .JPG) | Bruxelas-Capital, Flandres e Valonia | 2007 | 1133; IX (natural) | O Bosque de Sonia é o único compoñente belga da inscrición multinacional "Faiais primarios dos Cárpatos e outras rexións de Europa". A listaxe inclúe 63 bosques de faias en Albania, Austria, Bulgaria, Croacia, Alemaña, Italia, Polonia, Romanía, Eslovaquia, Eslovenia, España e Ucraína.[16] |
| 12 | Palacio Stoclet | .jpg) | Woluwe-Saint-Pierre, Bruxelas-Capital | 2009 | 1298; I, II (cultural) | O Palacio Stoclet foi unha mansión privada construída polo arquitecto Josef Hoffmann entre 1905 e 1911 en Bruxelas, para o banqueiro e amante da arte Adolphe Stoclet.[17] Foi unha das casas particulares máis refinadas e luxosas do século XX[18] e estaba ricamente decorada no seu interior, incluíndo obras do artista Gustav Klimt.[19] |
| 13 | O Traballo arquitectónico de Le Corbusier, unha contribución impresionante para o movemento moderno* |  | Antuerpen, Antuerpen | 2016 | 1321; I, II, VI (cultural) | A Maison Guiette é o compoñente belga da inscrición multinacional "A obra arquitectónica de Le Corbusier, unha contribución destacada ao movemento moderno". O edificio foi catalogado entre outros 16 edificios de Le Corbusier na Arxentina, Francia, Alemaña, India, Xapón e Suíza. A Maison Guiette foi deseñada polo arquitecto suízo-francés Le Corbusier en 1926 e rematouse en 1927. Serviu como fogar e lugar de traballo do pintor belga René Guiette. É o único edificio que queda deseñado por Le Corbusier en Bélxica. Tamén é coñecida como Les Peupliers, que recibe o nome da rúa onde se atopa o edificio.[20] |
| 14 | Os catro elevadores na Canle du Centre e os seus arredores, La Louvière e Le Rœulx (Provincia de Hainaut|Hainaut) |  | Hainaut | 1998 | 856; III, IV (cultural) | Os ascensores do antigo Canle du Centre son unha serie de catro ascensores de barcos hidráulicos preto da cidade de La Louvière no Sillon industriel de Valonia. Ao longo dun determinado tramo de 7 km.} do Canle du Centre, que une as concas fluviais do Meuse e o Scheldt, o nivel da auga aumenta en 66,2 m.. Para superar esta diferenza, o remonte de Houdeng-Goegnies de 15,4 metros inaugurouse en 1888, e os outros tres remontes, cada un cunha subida de 16,93 m., abriron en 1917.[21] |
| 15 | Os Grandes Balnearios de Europa* |  | Spa, Liège | 2021 | 1613; II, III (cultural) | As Grandes Cidades Balnearios de Europa comprenden 11 cidades balnearios de sete países europeos onde as augas minerais eran usadas con fins curativos e terapéuticos antes do desenvolvemento da medicación industrial no século XIX. A cidade de Spa figura na lista de Bélxica.[22] |
| 16 | Colonias de Benevolencia* |  | Wortel, Antuerpen | 2021 | 1555; II, IV (cultural) | Tras as Guerras Napoleónicas en Europa, grandes sectores da poboación dos Países Baixos quedaron empobrecidos. Para abordar os problemas sociais, fundouse en 1818 a Sociedade de Benevolencia, baixo a supervisión de Johannes van den Bosch, construíu sete colonias agrícolas para familias, orfos, mendigos e militares retirados. Este enfoque foi innovador coa combinación de educación, sanidade e traballo (forzoso) para garantir a autosuficiencia das colonias. Listaronse catro colonias, tres nos Países Baixos e Wortel en Bélxica.[23] |
Lista provisional
Ademais dos sitios inscritos na lista do Patrimonio Mundial, os estados membros poden manter unha lista de sitios provisionais que poden considerarse para ser nomeados. As candidaturas á Lista do Patrimonio Mundial só se aceptan se o sitio figuraba anteriormente na lista provisional.[24] en 2019, Bélxica enumera 18 sitios na súa lista provisional.[25]
| Nome | Imaxe | Localización | UNESCO data | Descrición |
|---|---|---|---|---|
| Gante centro histórico da cidade |  | Gante, Flandres Oriental | 856; 2002; II, IV (cultural) | |
| Antuerpen centro histórica da cidade |  | Antuerpen, Antuerpen | 857; 2002; II, IV, VI (cultural) | |
| Edificios históricos de la Universidade de Lovaina |  | Lovaina, Brabante Flamengo | 1712; 2002; II, III, IV, VI (cultural) | |
| Galerías Reais Saint-Hubert |  | Cidade de Bruxelas, Bruxelas-Capital | 5355; 2008; II, IV (cultural) | |
| Bloemenwerf por Henry van de Velde |  | Uccle, Bruxelas-Capital | 5356; 2008; I, II (cultural) | |
| Palacio de Xustiza |  | Cidade de Bruxelas, Bruxelas-Capital | 5357; 2008; I (cultural) | |
| Paisaxe High Fense |  | Liexa | 5358; 2008; V (cultural) | |
| Vía romana de Bavay a Tongeren |  | Bélxica | 5359; 2008; III, IV (cultural) | |
| Palacio do príncipe - bispo |  | Liexa, Liexa | 5361; 2008; II, III (cultural) | |
| Campo de batalla de Waterloo |  | Braine-l'Alleud, Brabante Valón | 5362; 2008; II, III, VI (cultural) | |
| Ciclorama da batalla de Waterloo |  | Braine-l'Alleud, Brabante Valón | 5364; 2008; I, II, IV, VI (cultural) | |
| Cidadelas de Mosane | .JPG) | Valonia | 5365; 2008; II (cultural) | Abarca as cidadelas de Dinant, Namur e Huy. |
| Paisaxe de Hoge Kempen |  | Limburgo | 5623; 2011; IV, VI, VIII (cultural e natural) | |
| Cemiterios e memoriales da Gran Guerra* |  | Bélxica e Francia | 5886; 2014; III, IV, VI (cultural) | Colaboración con Francia. Seleccionáronse un total de 105 elementos para a lista en Francia e Bélxica. 25 sitios están situados en Bélxica. |
| Xacementos de fósiles de Neandertais en Valonia |
| Valonia | 6398; 2019; III, IV (cultural) | A inscrición inclúe as Covas de Schmerling en Flémalle, a Cova de Sclayn en Andenne, as Covas de Goyet en Gesves e o Cova Spy en Jemeppe-sur-Sambre. Nos xacementos incluídos atopáronse importantes fósiles de neandertal que contribuíron moito á investigación sobre o ser humano neandertal. |
| Hospital Nosa Señora da Rosa |  | Lessines, Hainaut | 6399; 2019; III, IV (cultural) |
Notas
Véxase tamén
Ligazóns externas
🔥 Top keywords: