Avieno

Naceu en Volsinii (Bolsena), Etruria,^[1] procedía da familia dos Rufii Festi, fillo de Musonio (identificado como descendente de Musonio Rufo, filósofo estoico do século I), e foi procónsul^[1] dúas veces da África Proconsular en 366 e 367 e probablemente tamén de Acaia. Segundo inscricións conservadas nos Museos Vaticanos casou cunha muller chamada Plácida e tivo varios fillos, un dos cales chamábase Plácido. Algúns historiadores quixeron atribuírlle a paternidade do historiador Rufo Festo, pero é discutida.

En relación á Península Ibérica recolle as fontes máis antigas que se conservan, e que datarían do século VI a.C. Avieno describiu os oestrimnios e saefes, pobos da Gallaecia.

Obras

• Adaptación do poema astronómico Phaenomena do grego Arato de Solos.^[2][3]

• Descriptio Orbis Terrae, en 1.394 versos hexámetros,^[3] cun resumo dos puntos máis relevantes da xeografía física e política do mundo coñecido, tradución en verso da Periégesis de Dionisio. Avieno, ademais, incorporou datos xeográficos de Estrabón.^[2]
• Ora maritima, do que se conserva un fragmento do primeiro capítulo^[2] de 703 trímetros iámbicos que describe as costas dende a Bretaña ata Marsella.^[3]
• Aratea Phaenomena e Aratea Prognostica, tradución en versos hexámetros distribuídos en 1.325 e 552 liñas, que é a mesma relación das obras de Arato de Solos, con descricións, lendas, supersticións e feitos.
• Tres pezas curtas dirixidas a un amigo chamado Flavianus Myrmecius.

Bibliografía

• Avieno, Rufo Festo (2001). Fenómenos. Descripción del orbe terrestre. Costas marinas. Madrid: Editorial Gredos. ISBN 978-84-249-2314-3. 

Ligazóns externas

• A Descriptio Orbis Terrae e a Ora Maritima na TheLatinLibrary