Dobruša

Wjes leži mjez 220 a 240 m nad mórskej hładźinu w Hornjołužiskich honach wyše Sprjewje, kotraž tu wusku wudrjeńcu přeběži, a juhozapadnje Budyšina. Susodne wjeski su Přišecy na sewjerowuchodźe, Dźěžnikecy na juhu, Słónkecy na juhozapadźe a Hrubjelčicy na sewjerozapadźe. Přez Dobrušu wjedźe wokrjesna dróha K7253 z Hnašec do Budyšina.

Ležownostne mjena

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Hrodźišćo, Šwejdygraben (Schwedengräber), Zeleny puć, Chmjeleńca, Ćěłowy puć, Australija, Amerika.^[3]

Prěnje historiske naspomnjenje jako knježe sydło Dobirus je z lěta 1221,^[4] Dobrušanske hrodźišćo njedaloko wsy je pak starše. Ležownostne knjejstwo wukonješe přez lětstotki ryćerkubło we wsy. Kaž Hnašecy njesłušeše Dobruša do Hornjołužiskeho markhrabinstwa, ale bě jako prjedawše wobsydstwo Mišnjanskich biskopow hižo wot 1559 dźěl sakskeho kurwjerchowstwa.

Hač do 19. lětstotka běše Dobruša mała serbska wjeska, kotraž měješe w lěće 1834 runje 134 wobydlerjow. Přez industrializaciju a zasydlenje wulkich fabrikow w dolinje Sprjewje přiběraše ličba wobydlerjow wot 1860tych lět razantnje. 1871 bydlachu hižo 251 wobydlerjow w Dobruši, 1890 446 a 1910 samo 909. Z tym bě wobydlerstwo po jenož 75 lětach wósom króć wjetše. Zdobom zhubješe so serbšćina poněčim ze wšědneho dnja, dokelž bě wjetšina nowych wobydlerjow z němskorěčnych kónčin přićahnyła.

Hač do lěta 1994 bě Dobruša samostatna gmejna z wjesnymi dźělemi Přišecy (wot 1936) a Hrubjelčicy (1950).

Wobydlerstwo

W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 358 wobydlerjow, mjez nimi 260 Serbow (73 %).^[5] Arnošt Černik zwěsći srjedź 1950tych lět serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 10 %.^[6] Ewangelscy Dobrušenjo (1925: 92,1 %) přisłušeja Budyskej Michałskej wosadźe.

Kubłanje

W lěće 1905 poswjećichu w Dobruši swójsku šulu. Do toho běchu šulerjo ze wsy do susodnych Hnašec chodźili.

• Marja Simonowa (1824–1877), serbska chorobna sotra; narodźena w Dobruši