Trojodripkata koralička

Trojodripkata koralička je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 8 hač 25 cm.

Stołpik je nahi, nažołć zeleny hač brunočerwjeny.

Nimaja zelene łopjena, ale šupiznowe łopješka.

Kćěje wot meje hač julija. Kćenja docpěwaja wulkosć wot 0,5 hač 1 cm. Nimaja wotrohu. Šěsć kćenjowych łopješkow je wuske a docpěwa dołhosć wot 3 hač 6 mm. Hubka je tupa, njerozdźělena abo słabje třilapata a běła z wuhorbjenymi, čerwjenymi dypkami a smužkami. Wostatne łopješka su nažołć zelene, zwonka často brune.

Rostlina nima žadyn chlorofyl abo ma jenož tróšku chlorofyla. Ale tež korjenje faluja. Tuž, so wot hribow žiwi, kotrychž nitki do mjasneje, koralojteje spódnjeje wóski zadobudźeja.

Rosće w mochowych šmrěkowych a jědlowych lěsach. Preferuje skerje kisałe, stuchłe pódy. Potrjebuje sćiny a wysoku włóžnotu powětra.

Rostlina je w sewjernej a srjedźnej Europje rozšěrjena, při čimž tež w Alpach, Pyrenejach, Apeninach a hornach balkanskeje połskupiny wustupuje.

• Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 348 (němsce)
• Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 384 (němsce)
• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)