Հանս Ֆիշեր

Հանս Ֆիշեր (գերմ.՝ Hans Fischer, հուլիսի 27, 1881(1881-07-27)^{[1][2][3][…]}, Հյոխստ, Գերմանիա և Ֆրանկֆուրտ, Վիսբադեն, Հեսսե-Նասաու, Պրուսիայի թագավորություն, Գերմանական կայսրություն^[4] - մարտի 31, 1945(1945-03-31)^{[1][2][3][…]}, Մյունխեն, Բավարիա^[5]), գերմանացի քիմիկոս-օրգանիկ և կենսաքիմիկոս, բժշկագիտության դոկտոր (1908)։

Հանս Ֆիշեր Hans Fischer
Ծնվել է	հուլիսի 27, 1881(1881-07-27)[1][2][3][…] Հյոխստ, Գերմանիա կամ Ֆրանկֆուրտ, Վիսբադեն, Հեսսե-Նասաու, Պրուսիայի թագավորություն, Գերմանական կայսրություն[4]
Մահացել է	մարտի 31, 1945(1945-03-31)[1][2][3][…] (63 տարեկան) Մյունխեն, Բավարիա[5] ինքնասպանություն
Գերեզման	Ostfriedhof
Քաղաքացիություն	Գերմանիա,  Գերմանական կայսրություն,  Վայմարյան Հանրապետություն և  Նացիստական Գերմանիա
Մասնագիտություն	քիմիկոս, կենսաքիմիկոս, ներքին հիվանդությունների բժիշկ, համալսարանի դասախոս և բժիշկ
Հաստատություն(ներ)	Վիեննայի համալսարան, Մյունխենի տեխնիկական համալսարան և Լեոպոլդի և Ֆրանցի անվան Ինսբրուքի համալսարան
Գործունեության ոլորտ	օրգանական քիմիա[4], Կենսաքիմիա, բժշկություն[4], ներքին հիվանդություններ[4] և clinical chemistry?[4]
Անդամակցություն	Լեոպոլդինա, Պրուսիայի գիտությունների ակադեմիա, Բավարիական գիտությունների ակադեմիա և Burschenschaft Alemannia Marburg?[6]
Ալմա մատեր	Լոզանի համալսարան, Մարբուրգի համալսարան, Լյուդվիգ Մաքսիմիլիանի Մյունխենի համալսարան և Մյունխենի տեխնիկական համալսարան
Գիտական աստիճան	բժշկական գիտությունների դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներին	գերմաներեն[4]
Գիտական ղեկավար	Հերման Էմիլ Ֆիշեր
Եղել է գիտական ղեկավար	Մագնուս ֆոն Բրաուն և Werner Zerweck?
Պարգևներ	Քիմիայի Նոբելյան մրցանակ [7][8] Լիբիխի մեդալ և Դևիի շքանշան [9]
Hans Fischer (chemist) Վիքիպահեստում

Ավարտել է Մարբուրգի համալսարանը (1904)։ Եղել է Ինսբրուկի (1916-ից), Վիեննայի (1918-ից) համալսարանների և Մյունխենի բարձրագույն տեխնիկական դպրոցի (1921-1945) պրոֆեսոր։ Հիմնական աշխատանքները վերաբերում են պիրոլի և նրա ածանցյալների քիմիային։ Իրականացրել է պորֆիրինի (1927), արյան և լեղու ներկող նյութերի՝ հեմինի (1929) և բիլիռուբինի (1931) սինթեզը։ Ցույց է տվել, որ արյան հեմոգլոբինը կազմված է գլոբին սպիտակուցից և երկաթի կոմպլեքս միացությունից՝ հեմինից։ 1940 թվականին բացահայտել է «a-» և «b-» քլորոֆիլների կառուցվածքը։

1930 թվականին ստացել է Նոբելյան մրցանակ։