ฮันส์ ฟิชเชอร์
ฮันส์ ฟิชเชอร์ (เยอรมัน: Hans Fischer; 27 กรกฎาคม ค.ศ. 1881 – 31 มีนาคม ค.ศ. 1945) เป็นนักเคมีชาวเยอรมัน เกิดที่เมืองเฮิชสท์อัมไมน์ เป็นบุตรของดร.อ็อยเกน ฟิชเชอร์ และอันนา แฮร์เดเกิน[1] ฟิชเชอร์เรียนวิชาเคมีและการแพทย์ที่มหาวิทยาลัยโลซานและมหาวิทยาลัยมาร์บวร์ค และเริ่มทำงานที่คลินิกในเมืองมิวนิก ต่อมาฟิชเชอร์เป็นอาจารย์สอนวิชาสรีรวิทยาที่สถาบันสรีรวิทยา ในปี ค.ศ. 1916 ฟิชเชอร์ดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านเคมีการแพทย์ที่มหาวิทยาลัยอินส์บรุค สองปีต่อมา ฟิชเชอร์ย้ายไปทำงานที่มหาวิทยาลัยเวียนนา และในปี ค.ศ. 1921 ฟิชเชอร์ดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านเคมีอินทรีย์ที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแห่งมิวนิกจนกระทั่งเสียชีวิต[2]
ฮันส์ ฟิชเชอร์ | |
|---|---|
.jpg) | |
| เกิด | 27 กรกฎาคม ค.ศ. 1881 เฮิชสท์อัมไมน์ เยอรมนี |
| เสียชีวิต | 31 มีนาคม ค.ศ. 1945 (63 ปี) มิวนิก เยอรมนี |
| สัญชาติ | เยอรมัน |
| ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยโลซาน มหาวิทยาลัยมาร์บวร์ค |
| รางวัล | รางวัลโนเบลสาขาเคมี (ค.ศ. 1930) เหรียญเดวี (ค.ศ. 1937) |
| อาชีพทางวิทยาศาสตร์ | |
| สาขา | เคมี |
| สถาบันที่ทำงาน | มหาวิทยาลัยอินส์บรุค มหาวิทยาลัยเวียนนา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแห่งมิวนิก |
| อาจารย์ที่ปรึกษาในระดับปริญญาเอก | เอมีล ฟิชเชอร์ |
ฟิชเชอร์มีผลงานการศึกษารงควัตถุในเลือด น้ำดี และคลอโรฟิลล์ในใบพืช รวมถึงการศึกษาสารกลุ่มไพร์โรล และมีผลงานที่สำคัญคือการสังเคราะห์บิลิรูบินและเฮมิน ซึ่งทำให้ฟิชเชอร์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี ค.ศ. 1930[3]
ด้านชีวิตส่วนตัว ฟิชเชอร์แต่งงานกับวิลทรูท เฮาเฟอ ในปี ค.ศ. 1935[4] ฟิชเชอร์กระทำอัตวินิบาตกรรมในปี ค.ศ. 1945 ต่อมาชื่อของเขาและชื่อของเอมีล ฟิชเชอร์ได้รับการนำไปตั้งเป็นชื่อของแอ่งดวงจันทร์[4]