Շուշթարում

Քաղաքի բնակչությունը 2016 թվականի մարդահամարի տվյալներով կազմում էր 101 878 մարդ, որոնք կազմում էին 28 373 տնտեսություն^[3]։Շուշթարը Խուզեսթան օսթանի բնակչությամբ իններորդ ամենախոշոր քաղաքն է^[4]։ Քաղաքի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում բերված է աղյուսակում ստորև.

Քաղաքի անունը (գրավոր Šurkutir) առաջին անգամ հանդիպել է տախտակների վրա՝ էլամերեն լեզվով, որոնք գտնվել են Պերսեպոլիս քաղաքում։ Ներկայիս Շուշթար անվանումը գիտնականների կողմից կապվում է Շոշ քաղաքի անվան (պարս.՝ شوش — Šuš) և -tar (պարս.՝ تر) վերջածանցի հետ, որը ցույց է տալիս կա՛մ համեմատական աստիճանը, կա՛մ ուղղությունը («Ճանապարհ դեպի Շոշ»)^[10]։

Հին Պարսկաստանում Շուշթար քաղաքով անցել է Արքայական ճանապարհը, որն Էլամի Շոշ մայրաքաղաքը կապում էր Աքեմենյանների կայսրության մայրաքաղաք Պերսեպոլիսի հետ։ Մ․թ․ա․ 331 թվականին Շուշթարի մոտ Ալեքսանդր Մակեդոնացու բանակը գետանցել է Քարուն գետը։ Մեր դարաշրջանի սկզբին Շուշթար քաղաքը Առաջավոր Ասիայի քրիստոնեության տարածման շրջաններից մեկն էր։ Դեռ Աքեմենյանների ժամանակ քաղաքի շուրջ սկսել է ստեղծվել ոռոգման համակարգ, որպեսզի աճեցվեն շաքարեղեգի բազմաթիվ տեսակներ։ Սասանյանների դինաստիայի գահակալության տարիներին քաղաքը վերածվել է քաղաք-կղզու, որը շրջապատված է եղել բազմաթիվ արհեստական ջրանցքներով։

Հռոմեացի կայսր Վալերիանոսի բանակից պարտություն կրելուց հետո, ըստ պարսկական աղբյուրների, բազմաթիվ ռազմագերիներ ուղարկվել են Շուշթարի ոռոգման աշխատանքների կատարման համար։ Քաղաքում կառուցվել է Բանդ Է Կայսար կառույցը^[11], որը ունի 500 մետր երկարություն։ Ստեղծված կառույցը մեծ ազդեցություն է ունեցել պարսից ինժեներա-շինարարական արվեստի զարգացման համար։ Շեֆևիդների դինաստիայի օրոք ստեղծվել են նոր ոռոգման կառույցներ, որոնք մասամբ պահպանվել են մինչև մեր օրերը։

Շուշթար քաղաքի բնակիչները խոսում են պարսկերենի հատուկ բարբառով, որը հայտնի է որպես շուշթարի։

• «Шустер, город». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
• Hartung, Fritz; Kuros, Gh. R.: «Historische Talsperren im Iran», in: Garbrecht, Günther (Hrsg.): Historische Talsperren, Bd. 1, Verlag Konrad Wittwer, Stuttgart 1987, S. 221—274, ISBN 3-87919-145-X
• Hodge, A. Trevor: Roman Aqueducts & Water Supply, Duckworth, London 1992, S. 85, ISBN 0-7156-2194-7
• Huff, Dietrich: «Bridges. Pre-Islamic Bridges», in: Yarshater, Ehsan (Hrsg.): Encyclopædia Iranica Online, 2010
• Kleiss, Wolfram: «Brückenkonstruktionen in Iran», in: Architectura, Bd. 13 (1983), S. 105—112 (106)
• Kramers, J. H.: «Shushtar», in: Bearman, P. (Hrsg.): Encyclopaedia of Islam, 2. Aufl., Brill Online, 2010

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Շուշթարում» հոդվածին։