Ֆրանսիսկո Միրանդա

Սեբաստիան Ֆրանսիսկո դե Միրանդա ի Ռոդրիգես (իսպ.՝ Sebastián Francisco de Miranda y Rodríguez, մարտի 28, 1750(1750-03-28)^{[1][2][3][…]}, Կարակաս, Վենեսուելայի պրովինցիա, Իսպանական կայսրություն^[4] - հուլիսի 14, 1816(1816-07-14)^{[1][2][3][…]}, Կադիս, Անդալուզիա, Իսպանիա^[4]), առավել հայտնի որպես Ֆրանսիսկո դե Միրանդա (Francisco de Miranda), վենեսուելացի ռազական գործիչ և հեղափոխական, անկախության համար պայքարի ղեկավար։

Ֆրանսիսկո Միրանդա
Կրթություն՝	Վենեսուելայի կենտրոնական համալսարան
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ, թարգմանիչ, գրող և զինվոր
Ծննդյան օր	մարտի 28, 1750(1750-03-28)[1][2][3][…]
Ծննդավայր	Կարակաս, Վենեսուելայի պրովինցիա, Իսպանական կայսրություն[4]
Վախճանի օր	հուլիսի 14, 1816(1816-07-14)[1][2][3][…] (66 տարեկան)
Վախճանի վայր	Կադիս, Անդալուզիա, Իսպանիա[4]
Թաղված	Կադիս
Քաղաքացիություն	Իսպանիա և Վենեսուելա
Ինքնագիր
Պարգևներ	Հաղթանակի կամարի տակ փորագրված անուններ
Francisco de Miranda

Ծնվել է հարուստ կրեոլի ընտանիքում։ Որպես սպա ծառայել է իսպանական բանակում, կապ հաստատել Կուբայի և Վենեսուելայի հեղափոխականների հետ։ 1806 թվականին կազմակերպած արշավախմբով երկու անգամ ափ է ելել Վենեսուելայում՝ այն ազատագրելու նպատակով, սակայն պարտվել է։ 1810 թվականին գլխավորել է անկախության պայքարը Վենեսուելայում, 1812 թվականին նշանակվել Վենեսուելայի հանրապետության գեներալիսիմուս՝ դիկտատորական լիազորություններով։ 1812 թվականի հուլիսին հանրապետական բանակը պարտվել է։ Թեև իսպանական իշխանությունների հետ կնքվել է անկախության պայքարի մասնակիցներին արտասահման մեկնելու թույլտվության պայմանագիր, սակայն ձերբակալվել և աքսորել է Իսպանիա, ուր և մահացել է բանտում։