Страматаліты (стар.-грэч.: στρῶμα «подсціл» і λίθος «камень») — карбанатныя нарасці водарасцевага паходжання, з пукатай ці няроўнай паверхняй і складанай плойчатай унутранай слаістасцю, якія ўтвараюцца на дне вадаёмаў (старажытных і сучасных). Складаная частка рыфагенных пабудоў — біястром, біягерм і інш.
У выкапнёвым стане вядомы з дакембрыю. Арганічныя рэшткі — прадукты жыццядзейнасці сіне-зялёных водарасцей[1].
Страматаліты — утварэнні мелкаводнай часткі цёплых вадаёмаў рознай ступені салёнасці, з нязначным удзелам у асадканамнажэнні тэрыгеннага матэрыялу і адносна спакойным гідрадынамічным рэжымам. Бываюць да некалькіх метраў у падэшве і да 1—2 метраў у вышыню. Паводле знешняй марфалогіі і ўнутранай структуры вылучаюцца пластавыя, слупкаватыя, жаўлакападобныя і інш. Добрыя калектары, таму могуць умяшчаць нафту, прыродныя газы, расолы, прэсныя і мінеральныя воды.
Выкарыстоўваюцца для ўдакладнення фацыяльных умоў і расчлянення разрэзаў, асабліва важныя для стратыграфічнага расчлянення верхнепратэразойскіх адкладаў, дзе іншыя арганічныя рэшткі трапляюцца рэдка.