Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dziobowal dwuzębny
Mesoplodon bidens [1] (Sowerby , 1804) Porównanie wielkości dziobowala dwuzębnego z człowiekiem rozumnym (Homo sapiens )Systematyka Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Rząd Cetartiodactyla
Podrząd Whippomorpha
Infrarząd walenie
Parvordo zębowce
Nadrodzina Ziphioidea
Rodzina zyfiowate
Rodzaj dziobowal
Gatunek dziobowal dwuzębny
Synonimy Physeter bidens Sowerby, 1804 [2] Delphinus sowerbensis Blainville , 1817[3] delphinus Sowerbyi [a] Desmarest , 1822[4] Heterodon Dalei Lesson , 1827[5] Diodon Sowerbyi [b] : Lesson, 1828 [6] Aodon Dalei [c] : Lesson, 1828 [7] Delphinus micropterus G. Cuvier , 1829[8] D [elphinorhynchus ] Micropterus [c] : F. Cuvier , 1836[9] Diodon Sowerbaei [b] : Bell, 1837 [10] Diodon sowerbi [b] : R. Hamilton, 1837 [11] Delphinorhynchus Sowerbyi [b] : J.E. Gray , 1846[12] Ziphius Sowerbiensis [b] : J.E. Gray, 1846 [13] Nodus Dalei [c] : J.E. Gray, 1850 [14] M [esodiodon ] Sowerbyi [b] : Duvernoy , 1851[15] Delphinus sowerbi [a] : Eschricht, 1851 [16] Delphinus Sowerbyensis [a] : Eschricht, 1852 [17] Mesoplodon sowerbensis [c] : P. Gervais , 1859[18] Micropteron Sowerbiensis [b] : Van Beneden , 1868[19] Mesoplodon sowerbiensis [b] : J.A. Allen , 1869[20] Micropteron bidens [c] : Malm, 1871 [21] M [esoplodon ] bidens [c] : Flower, 1878 [22] Delphinus micropteron [d] : Tomilin, 1957 [23] Mesoplodon bidens [c] : Fraser & Purves, 1960 [24]
Kategoria zagrożenia (CKGZ )[25] Zasięg występowania
Dziobowal dwuzębny [26] , wal dwuzębny[27] , delfin Soverby’ego[28] (Mesoplodon bidens ) – gatunek ssaka morskiego z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1804 roku angielski przyrodnik James Sowerby nadając mu nazwę Physeter bidens [2] . Holotyp pochodził z obszaru posiadłości Jamesa Brodiego, w Elgin , w hrabstwie Moray , w Szkocji , w Wielkiej Brytanii [29] . Okazem typowym był samiec wyrzucony na mieliznę, z którego zachowała się tylko czaszka , pierwotnie umieszczona w muzeum Sowerby’ego, a obecnie znajdująca się w muzeum Uniwersytetu Oksfordzkiego ; holotyp został zebrany w 1800 roku przez Jamesa Brodiego[30] .
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy [31] .
Mesoplodon : gr. μεσος mesos „środkowy”; oπλα opla „uzbrojenie”; οδους odous , οδοντος odontos „ząb”[32] .bidens : łac. bidens , bidentis „posiadający dwa zęby, dwuzębny”, od bi- „dwu-”, od bis „podwójny”; dens , dentis „ząb”[33] .Dziobowal dwuzębny występuje w chłodniejszych wodach północnego Oceanu Atlantyckiego od Labradoru (Kanada ), Islandii i 71°30′ szerokości geograficznej północnej na Morzu Norweskim na południe do północno-wschodnich Stanów Zjednoczonych , Azorów i Madery ; pojedyncze zapisy z Zatoki Meksykańskiej i wschodniego Morza Śródziemnego uważane są za zabłąkane osobniki[31] . Ogólnie wydaje się bardziej rozpowszechniony we wschodnim Oceanie Atlantyckim niż w zachodnim, co może mieć związek z preferowaniem chłodniejszych wód[31] .
Długość ciała 450–550 cm; masa ciała 1000–1500 kg[34] . Ubarwienie niebieskoszare na grzbiecie, spodem jaśniejsze. Czasami występują szare lub białe plamy na skórze. Samce mają w dolnej szczęce dwa wystające zęby, a na grzbiecie małą, zaokrągloną na końcu płetwę grzbietową.
Dziobowale dwuzębne żywią się kałamarnicami , ośmiornicami i rybami .
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern „najmniejszej troski”)[25] .
Identyfikatory zewnętrzne: