Dziobowal dwuzębny

gatunek ssaka

Dziobowal dwuzębny[26], wal dwuzębny[27], delfin Soverby’ego[28] (Mesoplodon bidens) – gatunek ssaka morskiego z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).

Dziobowal dwuzębny
Mesoplodon bidens[1]
(Sowerby, 1804)
Ilustracja
Ilustracja
Porównanie wielkości dziobowala dwuzębnego z człowiekiem rozumnym (Homo sapiens)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Rząd

Cetartiodactyla

Podrząd

Whippomorpha

Infrarząd

walenie

Parvordo

zębowce

Nadrodzina

Ziphioidea

Rodzina

zyfiowate

Rodzaj

dziobowal

Gatunek

dziobowal dwuzębny

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[25]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1804 roku angielski przyrodnik James Sowerby nadając mu nazwę Physeter bidens[2]. Holotyp pochodził z obszaru posiadłości Jamesa Brodiego, w Elgin, w hrabstwie Moray, w Szkocji, w Wielkiej Brytanii[29]. Okazem typowym był samiec wyrzucony na mieliznę, z którego zachowała się tylko czaszka, pierwotnie umieszczona w muzeum Sowerby’ego, a obecnie znajdująca się w muzeum Uniwersytetu Oksfordzkiego; holotyp został zebrany w 1800 roku przez Jamesa Brodiego[30].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[31].

Etymologia

  • Mesoplodon: gr. μεσος mesos „środkowy”; oπλα opla „uzbrojenie”; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”[32].
  • bidens: łac. bidens, bidentis „posiadający dwa zęby, dwuzębny”, od bi- „dwu-”, od bis „podwójny”; dens, dentis „ząb”[33].

Zasięg występowania

Dziobowal dwuzębny występuje w chłodniejszych wodach północnego Oceanu Atlantyckiego od Labradoru (Kanada), Islandii i 71°30′ szerokości geograficznej północnej na Morzu Norweskim na południe do północno-wschodnich Stanów Zjednoczonych, Azorów i Madery; pojedyncze zapisy z Zatoki Meksykańskiej i wschodniego Morza Śródziemnego uważane są za zabłąkane osobniki[31]. Ogólnie wydaje się bardziej rozpowszechniony we wschodnim Oceanie Atlantyckim niż w zachodnim, co może mieć związek z preferowaniem chłodniejszych wód[31].

Morfologia

Długość ciała 450–550 cm; masa ciała 1000–1500 kg[34]. Ubarwienie niebieskoszare na grzbiecie, spodem jaśniejsze. Czasami występują szare lub białe plamy na skórze. Samce mają w dolnej szczęce dwa wystające zęby, a na grzbiecie małą, zaokrągloną na końcu płetwę grzbietową.

Ekologia

Dziobowale dwuzębne żywią się kałamarnicami, ośmiornicami i rybami.

Status zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern „najmniejszej troski”)[25].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia