 Cole Hamels jako zawodnik Texas Rangers | |||||||||
| #35 Chicago Cubs | |||||||||
| miotacz | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Colbert Michael Hamels | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 grudnia 1983 | ||||||||
| Odbija | lewą | ||||||||
| Rzuca | lewą | ||||||||
| Debiut | 12 maja 2006 | ||||||||
| Statystyki | |||||||||
| Win–loss record | 163–121 | ||||||||
| ERA | 3,42 | ||||||||
| Strikeouty | 2558 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
| Stan na koniec sezonu 2019. | |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Colbert Michael Hamels (ur. 27 grudnia 1983) – amerykański baseballista występujący na pozycji miotacza w Chicago Cubs.
Hamels został wybrany w 2002 roku w pierwszej rundzie draftu z numerem siedemnastym przez Philadelphia Phillies i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Scranton/Wilkes-Barre Red Barons, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 12 maja 2006 w meczu przeciwko Cincinnati Reds[1][3]. 6 czerwca 2010 w wygranym przez Phillies 10–1 spotkaniu z Arizona Diamondbacks, zaliczył pierwsze w karierze zwycięstwo[4].
W sezonie 2007 po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd, zaś rok później wystąpił w World Series, w których Phillies pokonali Tampa Bay Rays w pięciu meczach i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem finałów[1][5]. W 2009 zagrał w jednym meczu World Series, jednak ostatecznie Phillies ulegli New York Yankees 2–4[6].
21 czerwca 2012 w meczu przeciwko San Francisco Giants, po piłce narzuconej przez Matta Caina, zdobył pierwszego w karierze home runa[7]. W lipcu 2012 podpisał nowy, sześcioletni kontrakt wart 144 miliony dolarów[8].
17 maja 2014 w spotkaniu z Cincinnati Reds rozegranym na Citizens Bank Park zanotował 100. zwycięstwo w MLB[9]. 1 września 2014 w meczu przeciwko Atlanta Braves, wraz z trzema relieverami, Jakem Diekmanem, Kenem Gilesem i Jonathanem Papelbonem, zaliczył no-hittera; to 11. combined no-hitter w historii MLB i 12. no-hitter w historii klubu[10].
25 lipca 2015 w meczu z Chicago Cubs na Wrigley Field rozegrał 13. w historii klubu no-hittera. W całym spotkaniu oddał 129 narzutów, zaliczył 13 strikeoutów i oddał dwie bazy za darmo. To pierwszy no-hitter przeciwko Chicago Cubs od 9 września 1965, kiedy Sandy Koufax zanotował perfect game[11].
31 lipca 2015 w ramach wymiany zawodników przeszedł o do Texas Rangers[12]. 12 czerwca 2016 w meczu przeciwko Seattle Mariners został 77. miotaczem w historii MLB, który osiągnął pułap 2000 strikeoutów[13].
27 lipca 2018 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Chicago Cubs[14].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 4× All-Star | 2007, 2011, 2012, 2016 | [1] |
| NLCS MVP | 2008 | [15] |
| Zwycięzca w World Series | 2008 | [5] |
| World Series MVP | 2008 | [5] |
| Babe Ruth Award | 2008 | [16] |
|
|
|
