Rollie Fingers
Roland Glen Fingers (ur. 25 sierpnia 1946) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza (relief pitchera) przez 17 sezonów w Major League Baseball.
 | |||||||||
| miotacz | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Roland Glen Fingers | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 sierpnia 1946 | ||||||||
| Odbijał | prawą | ||||||||
| Rzucał | prawą | ||||||||
| Debiut | 15 września 1968 | ||||||||
| Ostatni występ | 17 września 1985 | ||||||||
| Statystyki | |||||||||
| Win–loss record | 114–118 | ||||||||
| ERA | 2,90 | ||||||||
| Strikeouty | 1299 | ||||||||
| Save'y | 341 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
 Baseball Hall of Fame | |||||||||
| Rok wprowadzenia | 1992 | ||||||||
| Głosów | 81,2% (2. głosowanie) | ||||||||
| Metoda elekcji | |||||||||
Fingers po ukończeniu szkoły średniej w 1964 roku podpisał kontrakt z Kansas City Athletics i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Birmingham A’s, reprezentującym poziomDouble-A[1][2]. W MLB zadebiutował 15 września 1968 w meczu przeciwko Detroit Tigers[3][4]. W sezonach 1972–1974 grał w World Series, w których Athletics pokonali odpowiednio Cincinnati Reds 4:2, New York Mets 4:3 i Los Angeles Dodgers 4:1[5][6][7]. W 1973 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game, zaś w 1974 został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem finałów[3][7].
W grudniu 1976 jako wolny agent podpisał kontrakt z San Diego Padres[1]. W sezonach 1977 i 1978 zwyciężał w klasyfikacji pod względem liczby zaliczonych save’ów (35, 37) i otrzymał nagrodę Rolaids Relief Man Award w National League[3][8]. 8 grudnia 1980 w ramach wymiany zawodników przeszedł do St. Louis Cardinals, zaś cztery dni później został oddany do Milwaukee Brewers[1][9].
W skróconym z powodu strajku sezonie 1981 zaliczył najwięcej save’ów w lidze (28) i przy wskaźniku ERA 1,04 został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem, a także otrzymał nagrody Cy Young Award i Rolaids Relief Man Award[1][3][8]. Kontuzja prawego przedramienia odniesiona pod koniec sezonu 1982 wykluczyła go z gry w sezonie następnym[1]. Karierę zakończył w 1985 roku[1].
W 1992 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[10].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| MVP American League | 1981 | [1] |
| 7× All-Star | 1973, 1974, 1975, 1976, 1978, 1981, 1982 | [3] |
| AL Cy Young Award | 1981 | [1] |
| 3× NL Rolaids Relief Man of the Year | 1977, 1978, 1980 | [8] |
| AL Rolaids Relief Man of the Year | 1981 | [8] |
| 3× zwycięzca w World Series | 1972, 1973, 1974 | [5][6][7] |
| World Series MVP | 1974 | [7] |
| Baseball Hall of Fame | od 1992 | [10] |
| # 34 zastrzeżony przez Athletics | 1993 | [11] |
| # 34 zastrzeżony przez Brewers | 1992 | [12] |