Reggie Jackson (baseballista)
Reginald Martinez Jackson (ur. 18 maja 1946) – amerykański baseballista, który występował na pozycji prawozapolowego przez 21 sezonów w Major League Baseball.
 | |||||||||||||
| prawozapolowy | |||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Reginald Martinez Jackson | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim | Mr. October | ||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 18 maja 1946 | ||||||||||||
| Odbijał | lewą | ||||||||||||
| Rzucał | lewą | ||||||||||||
| Debiut | 9 czerwca 1967 | ||||||||||||
| Ostatni występ | 4 października 1987 | ||||||||||||
| Statystyki | |||||||||||||
| Średnia uderzeń | 0,262 | ||||||||||||
| Home runy | 563 | ||||||||||||
| Uderzenia | 2584 | ||||||||||||
| RBI | 1702 | ||||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||||
| |||||||||||||
 Baseball Hall of Fame | |||||||||||||
| Rok wprowadzenia | 1993 | ||||||||||||
| Głosów | 93,6% (1. głosowanie) | ||||||||||||
| Metoda elekcji | |||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||
Jackson studiował na Arizona State University, gdzie w 1966 grał w drużynie uniwersyteckiej Arizona State Sun Devils[1]. W czerwcu 1966 został wybrany w pierwszej rundzie draftu z numerem drugim przez Kansas City Athletics i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Birmingham A's, reprezentującym poziom Double-A[2][3]. W MLB zadebiutował 9 czerwca 1967 w meczu przeciwko Cleveland Indians[4][5]. Dwa lata później po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd[6].
W All-Star Game rozegranym 13 lipca 1971 roku na Tiger Stadium w Detroit, w drugiej połowie trzeciej zmiany przy stanie 0–3 dla National League jako pinch hitter (zastąpił miotacza Vidę Blue), zdobył dwupunktowego home runa; ostatecznie American League odnieśli zwycięstwo 6–4[7][8]. W 1972 po raz pierwszy w karierze zwyciężył w World Series, w których Athletics pokonali Cincinnati Reds 4–3[9]. W sezonie 1973 zwyciężając w American League między innymi pod względem liczby zdobytych home runów (32) i zaliczonych RBI (117), a także mając najlepszy wskaźnik slugging percentage (0,531), został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[6]. Będąc zawodnikiem Athletics w World Series wystąpił jeszcze dwukrotnie: w 1973 (wygrana z New York Mets 4–3) i w 1974 (wygrana z Los Angeles Dodgers 4–1)[10][11].
W kwietniu 1976 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Baltimore Orioles, zaś w listopadzie 1976 jako wolny agent podpisał kontrakt z New York Yankees, z którym zdobył dwa tytuły mistrzowskie w 1977 i 1978 roku[2][12][13]. Grał jeszcze w California Angels i ponownie w Oakland Athletics, w którym zakończył karierę[2]. W 1993 został wybrany do Galerii Sław Baseballu[14].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| MVP American League | 1973 | [6] |
| 14× All-Star | 1969, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984 | [4] |
| 2× Silver Slugger Award | 1980, 1982 | [15] |
| 5× zwycięzca w World Series | 1972, 1973, 1974, 1977, 1978 | [9][10][11][12][13] |
| 2× World Series MVP | 1973, 1977 | [16] |
| Babe Ruth Award | 1977 | [17] |
| Baseball Hall of Fame | od 1993 | [14] |
| # 9 zastrzeżony przez Athletics | 2004 | [18] |
| # 44 zastrzeżony przez Yankees | 1993 | [19] |