Undirforrit

Þau eru gagnleg ef við höfum forritsbút sem þarf að framkvæma oft. Við spörum pláss með því að geyma forritsbútinn á einum stað í minni. Forrit sem kallar á undirforrit þarf ekki að vita neitt um smáatriðin. Þetta eykur læsileika forrita.

Hérna er einfalt dæmi um undirforrit sem hefur eina færibreytu (tala) og skilar henni í öðru veldi með því að margfalda henni með sjálfri sér (tala * tala):

 int ferningstala (int tala) {     return (tala * tala); }

þar sem það er skilgreint að undirforritið skili heiltölu eða int og að hún taki inn eina tölu sem er líka heiltala (þ.e. talan tala). Svo mætti kalla á þetta fall svona:

 int main() {     int x, y; // Skilgreini heiltölurnar x og y     y = 2;    // Gef y gildið 2     x = ferningstala(y); }

þar sem x er gefið gildið sem kemur úr undirforritinu ferningstala() þegar talan y er sett í gegnum það, talan y hefur þarna gildið ${\displaystyle 2}$ og er send í gegnum undirfallið sem margfaldar hana með sjálfri sér og því verður ${\displaystyle x=4}$ .

• Fall í stærðfræði
• Samsetning falla (tölvunarfræði)

• Kári Harðarson (2003).Undirforrit: Háskólinn í Reykjavík, Forritunarmál haustið 2003.