ელექტროტევადობა

ელექტროტევადობა, ელექტრული ტევადობა (აღნიშვნა: ${\displaystyle C}$) — ფიზიკური სიდიდე, რომელიც ასახავს გამტარის ან გამტართა სისტემის ელექტრულ მახასიათებელს. განმხოლოებული გამტარის ელექტროტევადობა ეწოდება მასზე მოთავსებული ${\displaystyle q}$ მუხტის ფარდობას მის ${\displaystyle \varphi }$ პოტენციალთან:

${\displaystyle C={\frac {q}{\varphi }}}$.

რაც მეტია C, მით უფრო მეტია მუხტი მოცემული ${\displaystyle \varphi }$-ს დროს (უსასრულობაზე ათვლილი ნულოვანი დონიდან) და შესაბამისად გამტარს უფრო მეტი ენერგიის დაგროვება შეუძლია.

ელექტროტევადობის საზომი ერთეულებია:

• ერთეულთა SI სისტემაში — ფარადა (ფ);
• ერთეულთა CGS სისტემაში — სანტიმეტრი (სმ).

${\displaystyle 1{\text{ფ}}=9\cdot 10^{11}{\text{სმ}}}$.

სფერული გამტარის ელექტროტევადობა მისი რადიუსის ტოლია. კონდენსატორის ტევადობა ანუ მისი შემონაფენების ურთიერთტევადობა განისაზღვრება როგორც

${\displaystyle C={\frac {q}{\varphi _{1}-\varphi _{2}}}}$,

სადაც ${\displaystyle q}$ კონდენსატორის მუხტია (ერთ-ერთი შემონაფენის მუხტის აბსოლუტური მნიშვნელობა), ხოლო ${\displaystyle \varphi _{1}}$ და ${\displaystyle \varphi _{2}}$ შემონაფენების პოტენციალებია.