კონსტიტუციური მონარქია
კონსტიტუციური მონარქია — მონარქია, რომელშიც მონარქის ძალაუფლება შეზღუდულია კონსტიტუციით.
კონსტიტუციურ მონარქიაში მონარქი მარტო არ არის გადაწყვეტილებების მიღებაში.[1] აბსოლუტურ მონარქიაში კი მონარქი ერთპიროვნულად მართავს თავის სახელმწიფოს.[2]
კონსტიტუციური მონარქიებია: ლიხტენშტაინი, მონაკო, მაროკო, იორდანია, ქუვეითი, ბაჰრეინი და ბჰუტანი, სადაც კონსტიტუცია სუვერენს ანიჭებს მნიშვნელოვან დისკრეციულ უფლებამოსილებას. კონსტიტუციური მონარქიაა ასევე ავსტრალიაში, გაერთიანებულ სამეფოში, კანადაში, ნიდერლანდებში, ესპანეთში, ბელგიაში, ნორვეგიაში, შვედეთში, მალაიზიაში, ტაილანდში, კამბოჯასა და იაპონიაში, თუმცა ამ ქვეყნებში მონარქებს მნიშვნელოვნად ნაკლები პირადი დისკრეცია აქვთ მათი უფლებამოსილების განხორციელებისას.[3]
თანამედროვე მონარქიების დიდი ნაწილი კონსტიტუციურია. ევროპის მონარქიულ სახელმწიფოებში მონარქების პოლიტიკური ძალაუფლება სიმბოლური ხასიათისაა.
ლიტერატურა
- G. W. F. Hegel, Elements of the Philosophy of Right (Allen W. Wood, ed., H.B. Nisbet, trans.) Cambridge University Press, 1991. ISBN 0-521-34438-7 (originally published as Georg Friedrich Wilhelm Hegel, Philosophie des Rechts, 1820).
- John Locke, Two Treatises of Government and A Letter Concerning Toleration. (Ian Shapiro, ed., with essays by John Dunn, Ruth W. Grant and Ian Shapiro.) New Haven: Yale University Press, 2003 (Two Treatises first pub. 1690). ISBN 0-300-10017-5.
