Alea (modus ludendi)

Vide etiam paginam discretivam: Alea

Alea est modus ludendi temerarius et periculosus.[1] Temerarius est, quod exitus ludi incertus est neque omnino quidem ex aleatoris sollertia pendet.[2] Periculosus est, quod aliquid pretiosi, saepissime pecunia, in alea ponitur lucri causa damnique periculo, aeris alienum.

Els jugadors de daus ('Aleatores'), pictura olearia a Simó Gómez anno 1874 facta.

Alea apud antiquos

Antiqui in alea praesertim talis vel tabularis et tesseris ludebant. Aleam quattuor talis exercebant: in prosperrimo iactu, qui Venerius appellabatur, nullus eodem vultu stat talus.[3] Sin autem unum punctum quater missum erit, damnosus iactus fiet canis nuncupatus.[4]

Tesseris tribus tantum antiqui in alea ludebant. Iactus prosperrimus senio, damnosus canis appellabatur.

Notae

Nexus interni

Bibliographia

  • Purcell, Nicholas (1995) Literate games: Roman urban society and the game of alea. Past and Present 147, 3–37.