Gottinga

Gottinga^[1] (Theodisce: Göttingen) seu Tuliphordium (seu Gotinga, Goettinga, Goddinga)^[2] est urbs circiter 117' 000 incolarum in meridie Saxoniae Inferioris et in medio fere Germaniae sita. Est caput circuli Gottingae.

Gottinga

Res apud Vicidata repertae:

Civitas: Germania
Locus: 51°32′2″N 9°56′8″E
Numerus incolarum: 118 946
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Göttingen

Gestio

Praefectus: Rolf-Georg Köhler, Wolfgang Meyer, Jürgen Danielowski, Rainer Kallmann, Artur Levi, Gerd Rinck, Joachim Kummer, Artur Levi, Walter Leßner, Gottfried Jungmichel, Petra Broistedt
Procuratio superior: Circulus Gottingae

Geographia

Superficies: 116.93 chiliometrum quadratum
Regiones urbanae: Innenstadt (Göttingen), Q2036110, Q2381502, Q2565657, Nord, Weende, Nikolausberg, Geismar, Grone, Herberhausen, Groß Ellershausen, Hetjershausen, Knutbühren, Elliehausen, Esebeck, Göttingen-Holtensen, Deppoldshausen, Roringen
Territoria finitima: Mulhusa Thuringorum

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Wittenberga, Cheltenhamia, Thorunium, León Department, Palum, Surisna, Hakeneia

Tabula aut despectus

Historia

Primordia vici, qui postea Gottinga factus est, in historiae obscuritate iacent. Mentio prima facta est in testamento quo Otto I imperator Germaniae monasterio Sancti Mauritii Magdeburgae agros donavit, qui ad vicum “Gutingi” appellatum pertinebant. Constat autem iam saeculo septimo homines illic habitavisse. E proximis saeculis, nulla monumenta ad nos pervenerunt, in quibus mentio facta est de vico Gutingi.

Quodam tempore saeculo duodecimo oppidum conditum est, fortasse Henrico Leone auctore, quod nomen a vico accepit. Nescimus, quando oppidum iura civitatis obtinuerit, sed ante annum 1229 factum esse debet. Medio aevo exeunte floruit oppidum: merces Gottingenses usque ad Poloniam veniebant, anno 1351 membrum Hansae factum est oppidum, exstructae sunt ecclesiae Sancti Iacobi, Sancti Ioannis, Sancti Albani, Sancti Pauli, et Sanctae Mariae, monasteria Franciscanorum ac Dominicanorum, curia et multae mercatorum domus.