Iosephus I (rex Hispaniae)

Iosephus stipendio regio collegium Augustoduni cum fratre Napoleone frequentabat. Ad cursum ecclesiaticum destinatus tamen ut pater Carolus Buonaparte Pisarum iurisprudentiae studebat et deinde iurisconsultus et iudex laboravit. Ab anno 1795 legatus consilii senecum rei publicae Franciae erat et 9 Novembris 1799 nitebatur, ut Napoleo frater Directorium tollere posset. Deinde legatus in civitate Vaticana erat et postea concordatum cum Francia anni 1801 composuit.

Iosephus anno 1794 Iuliam Clary, filiam mercatoris divitis Massiliae, in matrimonium duxit. Eis duae filiae fuerunt:

• Zenaide Laetitia Iulia Bonaparte (1801 - 1854)
• Carolina Napoleo Bonaparte (1802 - 1839)

Anno 1806 Iosephus a fratre rex Neapolis factus est, sed non longius quam duos annos regnavit.

Nam tum Ioachim Murat eius successor factus est, ut ipse 6 Iunii eius anni Hispaniae rex successor Ferdinandi VII faceretur. Iosephus rex Hispaniae regnum renovandum esse putabat, sed multis rebus impeditus est. Nam insurgentes semper contra regnum suum pro domu prius regnante certaverunt et Naploleo frater saepe res Hispanicas ipse decrevit, milites Francici sub dicione eius fuerunt, non regis.

Cladibus nonnullis ab insurgentibus acceptis Iosephus 11 Decembris 1813 se a regno abdicavit, in Franciam fugit et post regnum Gentis Burboniae restitutum in CFA iit et ibi ad annum 1832 - praesertim in urbibus Novi Eboraci atque Philadelphiae - vixit atque fundum pretiosis gemmis Hispaniae regni, quae secum tulerat, emptum coluit^[1]. Deinde in Europam revenit et primo in Anglia, deinde Florentiae vixit. Ab anno 1832 etiam caput familiae Bonaparte fuit, postquam Napoleo II, filius imperatoris, mortuus est.

• Commentarius de Iosepho in Amaerica in pagina napoleon.org (lingua Francica)

• Bonaparte (familia)