Mare Britannicum

Oceanus Britannicus^[1]^[2]^[3] sive mare Britannicum^[4]^[3]^[5] sive et Manica^[6]^[7] est pars Oceani Atlantici quod Angliam meridianam a Franciam septentrionalem separat, et Atlanticum cum Mari Germanico coniungit. Hoc fretum est circa 560 longum, et latitudine inter 240 km et 34 in Freto Gallico variatur.^[8] Minimum ex maribus humilibus circa dorsum continentis Europaei aream circa 75 000 km² comprehendit.^[9]

Oceanus Britannicus (imago ex satellite). Videntur insulae Vecta, Caesarea Insula, et Lisia (*Guernsey*)

Vide etiam paginam discretivam: Manica (discretiva)

Francogallice la Manche nuncupatur (scilicet "manica") unde nomen Latinum "Manica"; Anglice saepius the Channel ("fretum") appellatur, plenius English Channel, unde semel Latine "Canalites Angliae"^[2]; Bretonice Mor Breizh, scilicet "mare Britonum" vel "Britannicum".

Italus Ioannes Maria Salati natatione primus Oceanum Britannicum transivit, a Britannia ad Francogalliam, anno Domini 1817.

Insulae

Notae

Bibliographia

Patrice Marquand, Mare britannicum: une dénomination de l’espace maritime atlantique des côtes ibériques aux îles britanniques, depuis l’Antiquité jusqu’au milieu du Moyen Âge , [1] (Francogallice)

Oceani Orbis Terrarum

Oceanus Atlanticus • Oceanus Australis • Oceanus Arcticus • Oceanus Indicus • Oceanus Pacificus

Mare Verginium • Mare Britannicum • Mare Hibernicum • Mare Germanicum

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]