На буквата, на буквата

Еден играч е избран да ја води играта, и тој молчешкум избира предмет што е видлив за сите играчи. Тие не го кажуваат избраниот предмет, ^[1] туку велат: „На буквата, на буквата ...“, наведувајќи ја буквата со која започнува избраниот предмет (на пр. „На буквата, на буквата В“ ако избраниот предмет е врата).^[2]

Другите играчи потоа треба да го погодат избраниот предмет. Традиционално играчите директно прашуваат за одредени можности („Дали е дрво?“). Откако погодувачот правилно ќе го идентификува предметот, тој ја води играта во следниот круг и играта започнува повторно.^[3] Ако играат помали деца кои не се толку добри во погодување, улогата на водач на играта може да се пренесува по одреден редослед.

Водачот на играта не може да го менува предметот откако еднаш ќе го избере.^[3] Играта се потпира на доверба бидејќи водачот е единствената личност која знае дали играчите погодуваат или не.

Варијанти

Во ситуации кога играчите патуваат од место до место во текот на играта, како на пример патување со автомобил, играчите може да се согласат дека секој избран предмет треба да остане видлив, наместо предмет како што е одреден уличен знак кој ќе биде видлив само за неколку моменти кога играта започнува. Играчите исто така може да се согласат дали предметите ќе бидат сите надвор или сите внатре во возилото.

Некои верзии на играта им дозволуваат на играчите да го намалат пребарувањето со прашања на кои се одговара со да или не, како „Дали е лево?“ или „Дали е животно?“. Водачот, исто така, може да понуди индиции дали погодувачите се на добар пат да погодат, како на пример да каже „жешко“ кога погодувањето е блиску или „студено“ ако не е.^[3]

Друга варијација што го поттикнува развојот на јазикот вклучува водачот да дава различни описни индиции, како што е опишување на часовникот како „нешто направено од метал и стакло што прави тивок шум“.^[4]

„За родителството“ забележува, „На буквата, на буквата е една од првите игри што повеќето деца учат да ја играат“ и ја препорачува играта за „докторски ординации, ресторани и други места каде понекогаш треба да чекате со деца“, но ја обесхрабрува нејзината употреба при патување во автомобил.^[4] Играта „не бара опрема и може да се игра речиси секаде и со онолку луѓе колку што сакате“, и со возрасни и со деца, иако се потребни минимум 2 играчи.^[3] На буквата, на буквата често се игра со мали деца како средство за да се избегне здодевност при долгите патувања. Истражувањето на британската осигурителна компанија Direct Line покажало дека 58% од семејствата играле „на буквата, на буквата“, а 65% од родителите кои биле консултирани го играле на патувања како деца.^[6] Raising Children Network препорачува варијација на играта заснована на бои за деца од предучилишна возраст и варијација која го поттикнува учењето звуци за деца од училишна возраст.^[7] Забавата доаѓа со обидот да се открие идентитетот на мистериозен објект.^[8] Играта им овозможува на децата да ги вежбаат своите орални/слушни вештини.^[9]

Мери Томчик тврди дека „На буквата, на буквата“ е паметна игра со расудување која им овозможува на децата да решаваат загатки и им дава можност да „напнат“ мама или тато. Таа вели дека децата „учат да бидат повнимателни за светот околу нив, учат за боите, облиците и текстурите и користат логика и расудување за да извлечат заклучоци“. Таа го препорачува за деца од предучилишна возраст и градинка. И покрај неговата едноставност и повторливост, играта го зголемува детскиот речник и може да послужи како одвлекување на вниманието за нетрпеливите деца.^[10] Хаукаст тврди „Тоа ќе ги држи нивните умови зафатени речиси насекаде“.^[1] Играта може да се игра во речиси секое опкружување, внатре или на отворено,^[4] како и во затворен простор на дождлив ден.^[11]