Хабл-Рејнолдсов закон

Хабл-Рејнолдсов закон ― физички закон кој ја објаснува осветленоста на површината на елиптичните галаксии како

${\displaystyle I(R)={\frac {I_{0}}{(1+R/R_{H})^{2}}}}$

Каде ${\displaystyle I(R)}$ е осветленоста на површината за даден радиус ${\displaystyle R}$, ${\displaystyle I_{0}}$ е средишната осветленост, и ${\displaystyle R_{H}}$ е радиусот во кој осветленоста на површината е намалена за фактор 1/4. Овој закон е асимптотички сличен со Де Вокулеровиот закон кој е посебен случај на Серсичкиот профил за елиптични галаксии. ^[1]

Законот е именуван по астрономите Едвин Хабл и Џон Хенри Рејнолдс. За прв пат бил формулиран од Рејнолдс во 1913 година^[2] од неговите набљудувања на галаксиите (тогаш сè уште познати како маглини). Подоцна, истиот бил повторно изведен од Хабл во 1930 година.^[3] конкретно при набљудување на елиптични галаксии.