സ്യുക്കൂറോ മനാബ

1931-ൽ ജപ്പാനിലെ എഹിം പ്രിഫെക്ചറിലെ ഉമ ജില്ലയിലെ ഷിൻറിത്സു വില്ലേജിൽ ജനിച്ചു. ഗ്രാമത്തിലെ ഒരേയൊരു ക്ലിനിക്ക് നടത്തിയിരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുത്തച്ഛനും പിതാവും ഫിസിഷ്യൻമാരായിരുന്നു ^[1].ഒരു സഹപാഠി അനുസ്മരിച്ചു, പ്രാഥമിക വിദ്യാലയത്തിൽ പോലും, അദ്ദേഹത്തിന് ഇതിനകം "കാലാവസ്ഥയിൽ താൽപ്പര്യമുണ്ടായിരുന്നു, 'ജപ്പാനിൽ ചുഴലിക്കാറ്റ് ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ, ഞങ്ങൾക്ക് ഇത്രയധികം മഴ ലഭിക്കില്ലായിരുന്നു.^[1]. അദ്ദേഹം ഷിഗെകത ഷോണോയുടെ (1911-1969) ഗവേഷണ സംഘത്തിൽ ചേർന്നു, കൂടാതെ കാലാവസ്ഥാ ശാസ്ത്രത്തിൽ പ്രാവീണ്യം നേടി. മനാബെ ടോക്കിയോ സർവകലാശാലയിൽ നിന്ന് 1953-ൽ ബിഎ ബിരുദവും 1955-ൽ എംഎ ബിരുദവും 1959-ൽ ഡിഎസ്‌സി ബിരുദവും നേടി ^[2][3].

ഡോക്ടറേറ്റ് പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം, മനാബെ യു.എസ് വെതർ ബ്യൂറോയുടെ ജനറൽ സർക്കുലേഷൻ റിസർച്ച് വിഭാഗത്തിൽ ജോലി ചെയ്യാൻ അമേരിക്കയിലേക്ക് പോയി, ഇപ്പോൾ NOAA യുടെ ജിയോഫിസിക്കൽ ഫ്ലൂയിഡ് ഡൈനാമിക്സ് ലബോറട്ടറി 1997 വരെ തുടർന്നു. 1997 മുതൽ 2001 വരെ അദ്ദേഹം ഫ്രോണ്ടിയർ റിസർച്ച് സിസ്റ്റത്തിൽ ജോലി ചെയ്തു. ഗ്ലോബൽ വാമിംഗ് റിസർച്ച് ഡിവിഷന്റെ ഡയറക്ടറായി സേവനമനുഷ്ഠിക്കുന്ന ജപ്പാനിലെ ആഗോള മാറ്റത്തിന്. 2002-ൽ പ്രിൻസ്റ്റൺ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിലെ അറ്റ്‌മോസ്ഫെറിക് ആൻഡ് ഓഷ്യാനിക് സയൻസിലെ പ്രോഗ്രാമിൽ വിസിറ്റിംഗ് റിസർച്ച് സഹകാരിയായി അദ്ദേഹം അമേരിക്കയിലേക്ക് മടങ്ങി. നിലവിൽ സർവകലാശാലയിൽ സീനിയർ മെറ്റീരിയോളജിസ്റ്റായി സേവനമനുഷ്ഠിക്കുന്നു.[6] 2007 ഡിസംബർ മുതൽ 2014 മാർച്ച് വരെ നഗോയ സർവകലാശാലയിൽ പ്രത്യേകം ക്ഷണിക്കപ്പെട്ട പ്രൊഫസറായും അദ്ദേഹം ഏർപ്പെട്ടു. ^[4]

• മനാബെ യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് നാഷണൽ അക്കാദമി ഓഫ് സയൻസസിലെ അംഗവും ജപ്പാൻ അക്കാദമി, അക്കാദമിയ യൂറോപ്പിയ, റോയൽ സൊസൈറ്റി ഓഫ് കാനഡ എന്നിവയുടെ വിദേശ അംഗവുമാണ് ^[5]
• 1992-ൽ, ആസാഹി ഗ്ലാസ് ഫൗണ്ടേഷന്റെ ബ്ലൂ പ്ലാനറ്റ് സമ്മാനം ആദ്യമായി നേടിയത് മനാബെയായിരുന്നു. 1995-ൽ ആസാഹി ന്യൂസ്-കൾച്ചറൽ ഫൗണ്ടേഷന്റെ ആസാഹി പ്രൈസ് ലഭിച്ചു. 1997-ൽ വോൾവോ ഫൗണ്ടേഷന്റെ വോൾവോ പരിസ്ഥിതി പുരസ്‌കാരം മനാബെയ്‌ക്ക് ലഭിച്ചു. 2015 ൽ ഫ്രാങ്ക്ലിൻ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ ബെഞ്ചമിൻ ഫ്രാങ്ക്ലിൻ മെഡൽ അദ്ദേഹത്തിന് ലഭിച്ചു ^[6]
• 2021-ൽ, ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിനുള്ള നോബൽ സമ്മാനത്തിന്റെ പകുതി മനാബെയും ക്ലോസ് ഹാസൽമാനും തമ്മിൽ പങ്കിട്ടു, "ഭൂമിയുടെ കാലാവസ്ഥയുടെ ഭൗതിക മോഡലിംഗ്, വ്യതിയാനങ്ങൾ അളക്കുക, ആഗോളതാപനം വിശ്വസനീയമായി പ്രവചിക്കുക ^[7]