Charlton Heston
Charlton Heston (boren as John Charles Carter; * 4. Oktober 1923[1] in Evanston, Illinois; † 5. April 2008 in Beverly Hills, Kalifornien) weer en US-amerikaansch Schauspeler un Börgerrechtler. Van 1998 bit 2003 weer he Präsident vun de National Rifle Association. Bekannt wurrn is he dör Hööftrullen in verscheeden, in de 1950er un 1960er Johren bannig anseggt Monumentalfilmen. För sien Titelrulle as Ben Hur in den glieknamigen Filmklassiker van 1959 wurr he mit en Oscar uttekent. Heston bleev bit in hooch Öller en fraagt Dorsteller. Wegen en Alzheimer-Erkrankung muss he sien Loopbahn vör de Tiet afsluuten.
Leven
Kindheit
He wurr all as Kind „Chuck“ nömmt, de Körtform vun sien tweet Vörnaam Charles. As sück sien Öllern scheeden laaten hemm – Chuck weer dor teihn Johr olt – hett he de Naam vun sien Steefvader Chester Heston (weer Besitter vun en Saagwark) un den Gebortsnaam vun sien Moder Charlton as Vörnaam an.
Karriere as Schauspeler
Nah den Besöök vun de Stolp Grammar School in sien Heimatstadt, hett he de New Trier High School in Winnetka besöcht un dor sien Talent för de Schauspeleree opdeckt. He hett denn Schauspeel an de Northwestern University studeert, wo he ok eerstmals in de Hööftrull vun en Filmprojekt, en 16-mm-Stummfilm vun Studenten över dat Stück vun Henrik Ibsen, Peer Gynt (1941), mitwarken dee. 1949 folg en Adaptschoon vun Julius Caesar (1949). Bi beid Filmen harr Heston sien Kommilitone David Bradley Regie führt.
Heston, de ok för dat Radio arbeiten dee, deen wiels den Tweeten Weltkriegs dree Johr lang bi de Air Force. Later hett he as Model in New York arbeit, wo he sien latere Fru Lydia Clarke kennenlehren dee, de mit dissen Berop ehr Levensünnerholt verdeen. Nah de Heiraat 1944 truck dat Ehepaar nah North Carolina, wo Heston in Asheville en eegen Theater leiten dee, in dat he ok sülvst up de Bühne stunn.
1947 kehr he nah New York torüch, um in Katharine Cornell hör Wedderupnahm vun de Shakespeare-Tragödie Antonius und Cleopatra sien Debüt an’ Broadway to geven. En breet US-amerikaansch Publikum wurr he dör sien Interpretatschonen vun Roman- un Theaterhelden in eenzelt Episoden (1949–1952) vun de spooriek Feernsehreeg Studio One bekannt, dorünner Heathcliff ut Sturmhöhe (1950) un de Titelfigur ut Macbeth (1951).
Nu weer ok Hollywood up den Schauspeler upmarksom wurrn. William Dieterle geev Heston de Hööftrull in sien Film noir Stadt im Dunkel (1950). Dorin speelt he en Kriegsheimkehrer, de as Speler un Bookmaker to de Teelschiev vun en psychopathischen Killer wurrd. Dornah wurr Heston vun Regisseur Cecil B. DeMille för den mit en Oscar uttekent Zirkusfilm Die größte Schau der Welt (1952) verplicht. Veer Johr later geev hüm DeMille de Rull vun Moses in den Monumentalfilm Die zehn Gebote (1956), mit de Heston de endgültige Dörbröök in Hollywood gelung. För disse Rull kreeg he buterdem sien eerst Nomineeren för den Golden Globe Award.
De 1,91 Meter groot Dorsteller mit den athletischen Körperbau un den imposanten Börstumfang gull as Idealbesetten för de Monumentalfilme ut Hollywood in de 1950er un 1960er Johren, in de he överlevensgroot Charaktere dorstell. He geev Heroen in allen Genres en Gesicht,[2] un speel ünner annern den spaanschen Natschonalhelden El Cid in El Cid (1961), Johannes de Döper in Die größte Geschichte aller Zeiten (1965) oder Michelangelo in Michelangelo – Inferno und Ekstase (1965). Sien gröttste Spood weer aber de Titelrull in William Wyler sien Ben Hur (1959), dat upwändigste Filmprojekt vun de 1950er Johren. Heston wunn för disse Rull den Oscar as best Hööftdorsteller.
As de Monumentalfilmwell Midden vun de 1960er Johren utleep, is Heston in dat Science-Fiction-Genre wesselt un speel mehrfack Mannlüüd, de in apokalyptischen Welten um hör Överleven kämpen mussen (Planet der Affen, 1968; Omega-Mann, 1971; …Jahr 2022… die überleben wollen, 1973). Bit in de laat 1970er Johren bleev he en fraagten Dorsteller vun heroisch Mannlüüd, de sück in Extremsituatschonen bewähren un weer to’n Bispeel as Hööftdorsteller vun Katastrophenfilmen as Airport '75 – Giganten am Himmel (1974), Erdbeben (1974), Zwei Minuten Warnung (1976) oder U-Boot in Not (1978) populär.
1973 speel he in Die drei Musketiere (as later ok in de Fortsetten) den intriganten Kardinal Richelieu. Af de 1980er Johren geev dat wegen sien Öller meest kien passen Rullen mehr för hüm. Midden vun dat Johrteint hett hüm TV-Mogul Aaron Spelling för de nee Reeg Das Imperium – Die Colbys, en Aflegger vun de populär Feernsehreeg Der Denver-Clan anhüert. Heston övernehm de Hööftrull, nahdem Kirk Douglas un Burt Lancaster afseggt harrn.
2003 hett man Heston in Egidio Eronico sien Drama My Father, Rua Alguem 5555 an de Siet vun Thomas Kretschmann in sien letzt Filmrull sehn, in de he den berüchtigten KZ-Dokter Josef Mengele dorstellen dee. Kört tovor harr Heston in’ August 2002 de Apenlichkeit över sien Alzheimer-Erkrankung Bescheed seggt. Ebenfalls 2003 keem de Animatschoonsfilm Ben Hur, för de he de Titelrull snackt hett, in de US-amerikaansch Kinos.
In de Loop vun sien Karriere weer Heston in över 120 Film- un Feernsehrullen to sehn.
Af un to is he ok as Regisseur togang ween. So führ he Regie un övernehm ok Hööftrullen bi Antonius und Cleopatra (1972, ok Dreihbook), den Avendüerfilm Goldfieber (1982) oder de Feernsehadaptschoon vun Robert Bolt sien spoodriek Theaterstück A Man for All Seasons (1988).
Van 1965 bit 1971 weer Heston Präsident vun de Screen Actors Guild, de amerikaansch Schauspeler-Gewerkschap[2], buterdem weer he ok Präsident vun dat American Film Institute.[3] As Theaterschauspeler weer he noch 1985 in Herman Wouk sien The Caine Mutiny Court-Martial in dat Londoner Queen’s-Theater to sehn, mit de he sien Debüt up de engelsch Bühne fier.[4] 1988 hett he en chineesch Version vun Wouk sien Roman an dat Pekinger Volkstheater inszeneert.[5] In de 1990 produzeert Hörbookreeg Giants of Philosophy övernehm Heston de Rull vun den Verteller.
Politisch Positschonen
In de 1960er Johren
Heston gull in den USA as politisch liberal. He hett mit Martin Luther King tosommenarbeit, hett swaart Schauspelers in Hollywood hulpen, nehm an dat Bestreiken vun Lokalen deel, de kien Swaarten as Gasten hemm wullen un hett de Deelnehmer bi King sien Protestmarsch 1963 anführt, de to de rechtlich Verankerung vun Börgerrechten 1964 führt hett. Heston hett immer dat Woord för Gliekberechtigung un gegen Rassismus greepen. Nahdem Martin Luther King doodschaaten wurrn weer, hett Heston restriktiv Rassengesetten fordert. Later hett Heston aber ok konservativ-republikaansch Positschonen vertreden. So hett he sück bispeelswies för dat nicht inschränkte Recht up Wapenbesitt insett, as dat in den 2. Tosatzartikel to de Verfaaten vun de USA fastleggt is.
In de 1990er Johren
Heston gull as entscheeden Gegner vun de political correctness. He is 1992 in en Time-Warner-Aktionärsversammeln intreden, um dor de Woortluut vun den umstreeden Leedtext vun Cop Killer vörtolesen. He seech dorin en direkten Tosommenhang tüschen dat Leed un de Unruhen in Los Angeles 1992. De US-Rapper Ice-T hett doruphen sien Verdrag mit den Medienkonzern verloren.
NRA-Aktivitäten
Nahdem Heston 1997 tonächst Viezpräsident vun de Wappenbesittervereenigung National Rifle Association (NRA) wurrn weer, övernehm he dor 1998 dat Amt vun den Präsidenten. Wegen sien Insetten för de NRA kreeg Heston völ Kritik. De Filmemaker Michael Moore stell Heston in sien Film Bowling for Columbine (2002) as pietätlos in Tosommenhang mit de US-amerikaansch Schoolmassakers dor. Moore hett seggt, dat Heston trotz oder sogor jüst wegen dat vörangahn Schoolmassaker vun Littleton kört Tiet later en NRA-Versammeln in dat dicht bi liggen Denver afhollen harr.[6] Dat weer de Johreshööftversammeln vun de NRA, deren Programm um de Festlichkeiten kürzt, luut NRA aber wegen de knapp Tiet un dormit ut rechtlichen Grünnen nich up en lateren Termin to verschuven ween weer.
Privates
Siet den 17. März 1944 weer Charlton Heston mit Lydia Clarke (* 1923) verheiraadt.[7] Dat Ehepaar harr twee Kinner, den Söhn Fraser Clarke Heston (* 12. Februar 1955) un de Adoptivdochter Holly Ann Heston Rochell (* 2. August 1961). Fraser Clarke Heston is in’ Filmgewarf as Regisseur, Produzent un Dreihbookschriever tätig.
Charlton Heston is in’ April 2008 in’ Biween vun sien Fru Lydia in sien Huus in Beverly Hills storven.
Filmrullen (Utwahl)
| Johr | Titel | Synchroonsnacker |
|---|---|---|
| 1941 | Peer Gynt | |
| 1950 | Julius Caesar | |
| 1950 | Dark City dt.: Stadt im Dunkel | Heinz Engelmann |
| 1952 | The Greatest Show on Earth dt.: Die größte Schau der Welt | Wilhelm Borchert |
| 1952 | The Savage dt.: Der weiße Sohn der Sioux | Horst Niendorf |
| 1952 | Ruby Gentry dt.: Wildes Blut | Sebastian Fischer |
| 1953 | The President’s Lady dt.: Gefährtin seines Lebens | |
| 1953 | Pony Express dt.: Die Outrider | Heinz Engelmann |
| 1953 | Arrowhead dt.: Die Bestie der Wildnis | Heinz Engelmann |
| 1954 | The Naked Jungle dt.: Wenn die Marabunta droht | Wilhelm Borchert |
| 1954 | Secret of the Incas dt.: Geheimnis der Inkas | Gert Günther Hoffmann |
| 1955 | The Far Horizons dt.: Am fernen Horizont | Gert Günther Hoffmann |
| 1955 | The Private War of Major Benson dt.: Der Privatkrieg des Major Benson | Horst Niendorf |
| 1956 | The Ten Commandments dt.: Die zehn Gebote | Wilhelm Borchert |
| 1956 | Three Violent People dt.: Rivalen ohne Gnade | Gert Günther Hoffmann |
| 1958 | Touch of Evil dt.: Im Zeichen des Bösen | Horst Niendorf |
| 1958 | The Buccaneer dt.: König der Freibeuter | Wilhelm Borchert |
| 1958 | The Big Country dt.: Weites Land | Horst Niendorf |
| 1959 | Ben-Hur dt.: Ben Hur | Wilhelm Borchert |
| 1959 | The Wreck of the Mary Deare dt.: Die den Tod nicht fürchten | Wilhelm Borchert |
| 1961 | El Cid | Paul Klinger |
| 1962 | The Pigeon That Took Rome dt.: Es begann in Rom | Arnold Marquis |
| 1962 | Diamond Head dt.: Der König von Hawaii | Wilhelm Borchert |
| 1963 | 55 Days at Peking dt.: 55 Tage in Peking | Paul Klinger |
| 1964 | Major Dundee dt.: Sierra Chariba | Helmo Kindermann |
| 1964 | The Agony and the Ecstasy dt.: Michelangelo – Inferno und Ekstase | Helmo Kindermann |
| 1965 | The Greatest Story Ever Told dt.: Die größte Geschichte aller Zeiten | Helmo Kindermann |
| 1965 | The War Lord dt.: Die Normannen kommen | Helmo Kindermann |
| 1966 | Khartoum dt: Khartoum – Aufstand am Nil | Helmo Kindermann |
| 1968 | Planet of the Apes dt.: Planet der Affen | Wolfgang Kieling |
| 1968 | Will Penny dt.: Der Verwegene | Horst Niendorf |
| 1969 | Beneath the Planet of the Apes dt.: Rückkehr zum Planet der Affen | Wilhelm Borchert |
| 1970 | The Hawaiians dt.: Herrscher der Insel | Claus Biederstaedt |
| 1970 | The Tragedy of Julius Caesar dt.: Julius Caesar | |
| 1971 | The Omega Man dt.: Der Omega-Mann | Wilhelm Borchert |
| 1972 | The Call of the Wild dt.: Ruf der Wildnis | Helmo Kindermann |
| 1972 | Skyjacked dt.: Endstation Hölle | Heinz Petruo |
| 1972 | The Tragedy of Antony and Cleopatra dt.: Antonius und Cleopatra | Jürgen Frohriep, Synchro 1984 |
| 1973 | Soylent Green dt.: … Jahr 2022… die überleben wollen | Heinz Petruo |
| 1973 | The Three Musketeers dt.: Die drei Musketiere | Holger Hagen |
| 1974 | Earthquake dt.: Erdbeben | Helmo Kindermann |
| 1974 | Airport 1975 dt.: Airport '75 – Giganten am Himmel | Helmo Kindermann |
| 1974 | The Four Musketeers dt.: Die vier Musketiere – Die Rache der Mylady | Holger Hagen |
| 1976 | Midway dt.: Schlacht um Midway | Hellmut Lange |
| 1976 | Two-Minute Warning dt.: Zwei Minuten Warnung | Helmo Kindermann |
| 1976 | The Last Hard Men dt.: Der letzte der harten Männer | Heinz Drache |
| 1978 | Crossed Swords dt.: Der Prinz und der Bettler | Wolfgang Lukschy |
| 1978 | Gray Lady Down dt.: U-Boot in Not | Helmo Kindermann |
| 1980 | The Mountain Men dt.: Duell am Wind River | Horst Naumann |
| 1980 | The Awakening dt.: Erwachen der Sphinx | Holger Hagen |
| 1982 | Mother Lode dt.: Goldfieber | Arnold Marquis |
| 1989 | Call from Space | |
| 1990 | Treasure Island dt.: Die Schatzinsel | Holger Hagen |
| 1990 | Solar Crisis dt.: Starfire | Lambert Hamel |
| 1990 | Almost An Angel dt.: Beinahe ein Engel | Gottfried Kramer |
| 1992 | Crash Landing: The Rescue of Flight 232 dt.: Katastrophenflug 232 | Gottfried Kramer |
| 1992 | Symphony for the Spire | |
| 1993 | Wayne’s World 2 | Joachim Nottke |
| 1993 | Tombstone | Hermann Ebeling |
| 1994 | True Lies dt.: True Lies – Wahre Lügen | Gerhard Paul |
| 1994 | In the Mouth of Madness dt.: Die Mächte des Wahnsinns | Gert Günther Hoffmann |
| 1996 | Alaska dt.: Alaska – Die Spur des Polarbären | Holger Hagen |
| 1999 | Any Given Sunday dt.: An jedem verdammten Sonntag | Horst Schön |
| 1999 | Gideon | Klaus Kindler |
| 2001 | Planet of the Apes dt.: Planet der Affen (2001) | Karl Heinz Oppel |
| 2001 | Town & Country dt.: Stadt, Land, Kuss | Otto Mellies |
| 2001 | The Order | Gerhard Paul |
| 2002 | Bowling for Columbine | – |
| 2003 | Rua Alguem 5555: My Father |
Utteknungen
Charlton Heston kreeg tweee Oscars: 1960 för sien Hööftrull in den Film Ben Hur un 1977 för sien humanitär Engagement den Jean Hersholt Humanitarian Award, en Ehrenoscar. He wurr buterdem mit en Steern up den Hollywood Walk of Fame (1620 Vine Street) ehrt. An’ 23. Juli 2003 wurr he vun Präsident George W. Bush mit de Presidential Medal of Freedom uttekent.
Wiedere Utteknungen un Nomineeren:
- 1952: nomineert für den Emmy as Best Dorsteller
- 1953: nomineert för den Emmy als Best Dorsteller
- 1956: Golden Apple Award as kooperativster Schauspeler
- 1957: nomineert för den Golden Globe Award as Best Hööftdorsteller - Drama för Die zehn Gebote
- 1960: nomineert för den Golden Globe Award as Best Hööftdorsteller - Drama Ben-Hur
- 1960: Platz 2 als Best Hööftdorsteller in en Drama bi de Laurel Awards för Ben-Hur
- 1960: Fotogramas de Plata as Best utlännsch Dorsteller för Ben Hur un Die zehn Gebote
- 1962: Henrietta Award as beleevsten Schauspeler in’ Weltkino
- 1963: nomineert för den Golden Globe Award as Best Hööftdorsteller – Kummedie oder Musical för Es begann in Rom
- 1964: Bambi
- 1967: Golden Globe Award Cecil B. DeMille Award för dat Levenswark]]
- 1969: Bronze Wrangler vun de Western Heritage Awards för Der Verwegene
- 1971: Screen Actors Guild Life Achievement Award vun de Screen Actors Guild
- 1975: Spezialpries vun de US-amerikaansch Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films
Literatur
- Charlton Heston: In the Arena. An Autobiography. Simon & Schuster, New York 1995, ISBN 1-57297-267-X.
- Hans Reinhardt un Andrea Rennschmidt: Charlton Heston. Seine filmischen Werke. Weber, Landshut (üm un bi 1993), ISBN 3-9802987-1-X.
- Charlton Heston un Hollis Alpert: The Actor’s Life. Pocket Books, New York 1979, ISBN 0-671-83016-3.
- Charlton Heston: Beijing Diary. Simon and Schuster, New York 1990, ISBN 0-671-68706-9.
- Charlton Heston: To Be a Man. Letters to My Grandson. Simon & Schuster, New York 1997, ISBN 0-684-84116-9.
- Charlton Heston: Charlton Heston Presents the Bible. GT Publishing, New York 1997, ISBN 1-57719-270-2.
- Charlton Heston un Jean-Pierre Isbouts: Charlton Heston’s Hollywood. 50 Years in American Film. GT Publishing, New York 1998, ISBN 1-57719-357-1.
Weblenken
- DNB-Katalog
- Charlton Heston in de Internet Movie Database (engelsch)
- Biografie in der NNDB (englisch)
- Interview mit Charlton Heston up Düütsch
- „Der Adler ist gelandet“, Nahroop up Spiegel Online, 6. April 2008
- Moses im falschen Land – Georg Seeßlen över Charlton Heston