नानकिङ सन्धि

यो सन्धिको पहिलो मस्यौदा लण्डनको विदेश कार्यालयमा बनेको थियो । ^[२]

वैदेशिक व्यापार

यो सन्धिको मुख्य उद्देश्य १७६० देखि लागु गरिएको वैदेशिक व्यापारको ढाँचा परिवर्तन गर्नु थियो । थप चार “सन्धि बन्दरगाहहरु” स्थापना गरिए। ^[३][४] र विदेशी व्यापारीहरु आफ्नो इच्छा अनुसार आफूलाई मन लागेको जोसंग पनि व्यापार गर्न पाउने भए । बेलायतले बन्दरगाहमा आफ्नो कुटनीतिक अधिकारी पठाउन पाउने अधिकार पायो, जसले सिधै स्थानीय चीनियाँ अधिकारीसंग सम्पर्क गर्न पाउने अधिकार (धारा दुई) थियो। ^[५]

क्षतिपूर्ति

चिङ सरकार ब्रिटिश सरकारलाई लिन जेउले जफत गरेका अफिम क्षतिपूर्तिको रूपमा साठी लाख चाँदीको सिक्का (धारा चार ), ब्रिटिश ब्यापारीसंग हङ व्यापारीले लिएको ऋणको रूपमा तीस लाख डलर (धारा पाँच) र एक करोड बिस लाख डलर युद्ध क्षतिपूर्ति (धारा छ) बापत तिर्न बाध्य भयो ।

चिङ वंशले पक्राउ गरिएका सम्पूर्ण युद्धबन्दीको रिहाइ गर्नु पर्यो (धारा आठ) र युद्धको समयमा ब्रिटिशलाइ आम माफी दिनु पर्यो (धारा नौ) ।

ब्रिटिश पक्षले नान्किंगबाट आफ्नो फौज फिर्ता लाने भयो । क्विङ वंशले पुरै क्षतिपूर्ति नदिएसम्म ब्रिटिश फौज गुलान्ग्यु र ज्होबोशनमा रहेने भयो (धारा बाह्र)

हङ्कङको नियन्त्रण

क्विङ सरकार हङ्कङ ब्रिटिशलाई दिन राजी भयो। पोत्तिन्गर हङकङको पहिलो गभर्नर नियुक्त भए ।^[६]