Light My Fire

Songen hadde opphav i ein uferdig song av Robby Krieger, som dei andre medlemmane i bandet utvikla vidare.^[4] Sjølv om albumversjonen var like over sju minuttar lang, vart singelversjonen redigert ned til like under tre minuttar, der nesten alle instrumentalparti er fjerna.^[4] Albumversjonen vart derimot populær på FM-radio.

The Ed Sullivan Show

Bandet spelte på forskjellige fjernsynsshow som American Bandstand der dei mima til playback av singelen. Dei spelte derimot songen på direkten på The Ed Sullivan Show sendt den 17. september 1967. The Doors vart beden av produsent Bob Precht, svigersonen til Sullivan, om å endre linja «girl, we couldn't get much higher», sidan sponsorane var ukomfortable med den mogelege referansen til å ta dopmisbruk.^[5][6] Bandet gjekk med på dette og øvde inn songen med den endra teksten. Då dei spelte songen på direkten song derimot Jim Morrison den originale teksten.^[5] Ed Sullivan tok ikkje Morrison i handa då han forlet scenen. Bandet hadde forhandla seg fram til å spele på showet sju gonger, men etter å ha brote denne avtalen fekk dei beskjed om aldri å kome attende. Svaret til Morrison var «We 'did' Sullivan.»^[7]

Buick-hendigna

John Densmore hugsar^[8] at Buick gav dei tilbod om $75 000 i oktober 1968 for å tilpasse songen for bruk i ein reklame for Buick Opel («Come on, Buick, light my fire».^[9]) Morrison var derimot framleis i London etter ein Europaturne som hadde enda 20. september og kunne ikkje nå fram i tide. Sidan bandet i 1965 hadde vorte samde om å dele alt likt og at alle hadde veto på slike avgjersler, ringte Morrison Buick då han kom attende og truga med å knuse ein Opel med slegge på fjernsyn om reklamen vart vist.

The Doors

• John Densmore – trommer
• Robby Krieger – Gibson SG elektrisk gitar
• Ray Manzarek – Vox Continental combo-orgel, Rhodes pianobass
• Jim Morrison – solovokal

Studiomusikar

• Larry Knechtel – bassgitar^[25]

Andre versjonar av songen vart spelt inn av Astrud Gilberto, Will Young (som nådde førsteplassen i Storbritannia med songen), Amii Stewart (som nådde 5. plass i Storbritannia i 1979 og 7. plass med ein remiks i 1985) Natalia Oreiro, Jose Feliciano (som vann Grammyprisen i 1969 for beste popsong dette året), Nancy Sinatra, Julie London, Friedrich Gulda, Julie Driscoll & the Brian Auger Trinity, Shirley Bassey, Erma Franklin, Baccara, Cibo Matto, Africa, Divididos, UB40, Massive Attack, The Mike Flowers Pops, the LN Elektronische Ensemble. Amorphis, Hide, Minnie Riperton, Stevie Wonder, Tammi Lynn, Type O Negative, Al Green, Electric Screwdrivers, B.J. Thomas, Ananda Shankar, Trini Lopez, John Tartaglia, Zacharias og Train.

José Feliciano

Vokalist og gitarist José Feliciano fekk stor internasjonal suksess med si utgåve av «Light My Fire» i 1968. Det er kanskje den mest kjende coverversjonen av songen, og nådde 3. plass på den amerikanske singellista, berre eitt år etter han hadde nådd førsteplassen på same lista. Feliciano blanda latinsk musikk inn i songen, med ei blanding klassisk spansk gitar og flamenco og ein amerikansk popstil. Singelen var med på å gjere albumet Feliciano! til ein stor internasjonal suksess. Arrangementet til Feliciano av «Light My Fire» har påverka fleire andre versjonar, mellom anna Will Young. Låtskrivar Robby Krieger sa i eit intervju om versjonen: «Det er verkeleg ei stor kjensle å ha skrive ein klassikar. Eg trur eg skuldar Jose Feliciano mykje for at han faktisk vart ein, for etter han gjorde songen, byrja alle å gjere han. Han gjorde eit heilt anna arrangement på han.»^[26]