ହିନ୍ଦୁ-ଆର୍ଯ୍ୟ ଭାଷା

ହିନ୍ଦୁ-ଆର୍ଯ୍ୟ ଭାଷା କିମ୍ବା ଇଣ୍ଡିକ ଭାଷାରେ ଭାରତୀୟ ଉପ-ମହାଦ୍ୱୀପର ପ୍ରମୁଖ ଭାଷା ପରିବାର ଅଟେ । ସେହି ଇଣ୍ଡୋ-ଇରାନୀ ଭାଷାର ଏକ ଶାଖାର ନିର୍ମାଣ କରିଥାନ୍ତି , ସ୍ୱୟଂ ଇଣ୍ଡୋ-ୟୁରୋପୀୟନ ଭାଷା ପରିବାରର ଏକ ଶାଖା ହୋଇଥାଏ । ଇଣ୍ଡୋ-ଆର୍ଯ୍ୟ ବକ୍ତା ମାନଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଅଧାରୁ ଅଧିକ ଇଣ୍ଡୋ-ୟୁରୋପୀୟ ସ୍ପିକର ଏବଂ ଅଧାରୁ ଅଧିକ ଇଣ୍ଡୋ-ୟୁରୋପୀୟ ଭାଷା ଏଥନୋଲାଗଦ୍ୱାରା ମାନ୍ୟତା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି । ମୁଖ୍ୟରୂପେ ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆରେ ଭାଷା କୁହାଯାଏ, କିନ୍ତୁ ଇଣ୍ଡୋ-ଆର୍ଯ୍ୟନ ଭାଷା ୟୁରୋପ ଏବଂ ମଧ୍ୟ ପୂର୍ବରେ କୁହାଯିବ ।

ଦେଶୀ ବକ୍ତା ମାନଙ୍କ ସନ୍ଦର୍ଭରେ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ହିନ୍ଦୁସ୍ତାନୀ ଭାଷା (ହିନ୍ଦୀ-ଉର୍ଦ୍ଦୁ, ପାଖାପାଖି 329 ମିଲିୟନ)^[୧] ବଙ୍ଗାଳୀ ଭାଷା (242 ମିଲିୟନ) , ^[୨] ପଞ୍ଜାବୀ ଭାଷା (ପାଖାପାଖି 100 ମିଲିୟନ),^[୩] ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଭାଷା ପାଖାପାଖି 900 ମିଲିୟନ ମୂଳ ବକ୍ତାମାନଙ୍କର ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂଖ୍ୟାକୁ ରଖି ।^[୪]