กลุ่มภาษาอินโด-อารยัน
กลุ่มภาษาอินโด-อารยัน (หรือบางครั้งเรียกเป็น กลุ่มภาษาอินดิก)[2][n 1] เป็นสาขาย่อยของกลุ่มภาษาอินโด-อิเรเนียน ตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียน ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 21 มีผู้พูดภาษานี้มากกว่า 800 ล้านคน โดยเฉพาะในอินเดีย, บังกลาเทศ, เนปาล, ปากีสถาน และศรีลังกา[3] นอกจากนี้ ยังมีผู้อพยพและชาวต่างชาติที่พูกภาษาอินโด-อารยันจำนวนมากจากอนุทวีปอินเดียไปอาศัยที่ยุโรปตะวันตกเฉียงเหนือ, เอเชียตะวันตก, อเมริกาเหนือ, แอฟริกาตะวันออกเฉียงใต้ และออสเตรเลีย และผู้พูดภาษาโรมานีหลายล้านคนในยุโรปตะวันออกเฉียงใต้ ปัจจุบัน มีภาษาในกลุ่มภาษาอินโด-อารยันมากกว่า 200 ภาษา[4]
| อินโด-อารยัน | |
|---|---|
| อินดิก | |
| ภูมิภาค: | เอเชียใต้ |
| การจําแนก ทางภาษาศาสตร์: | อินโด-ยูโรเปียน
|
| ภาษาดั้งเดิม: | อินโด-อารยันดั้งเดิม |
| กลุ่มย่อย: |
|
| ISO 639-2 / 5: | inc |
| เครือข่ายการวิจัยลิงกัวสเฟียร์: | 59= (phylozone) |
| กลอตโตลอก: | indo1321[1] |
 การกระจายทางภูมิศาสตร์ของกลุ่มภาษาอินโด-อารยันสาขาหลักในปัจจุบัน ส่วนภาษาโรมานี, โดมารี, Kholosi, Luwati, และลอมาเวร็นอยู่นอกพิสัยของแผนที่ ปาชายี (ดาร์ดิก) Chitrali (ดาร์ดิก) Shina (ดาร์ดิก) Kohistani (ดาร์ดิก) กัศมีร์ (ดาร์ดิก) ปัญจาบ (ตะวันตกเฉียงเหนือ) สินธ์ (ตะวันตกเฉียงเหนือ) ราชสถาน (ตะวันตก) คุชราต (ตะวันตก) Bhili (ตะวันตก) Khandeshi (ตะวันตก) หิมาจัล-โฑครี (= ปาหารีตะวันตก, เหนือ) Garhwali-Kumaoni (= ปาหารีกลาง, เหนือ) เนปาล (= ปาหารีตะวันออก, เหนือ) ฮินดีตะวันตก (กลาง) ฮินดีตะวันออก (กลาง) พิหาร (ตะวันออก) เบงกอล-อัสสัม (ตะวันออก) โอริยา (ตะวันออก) ฮัลบี (ตะวันออก) มราฐี-กงกัณ (ใต้) สิงหล-มัลดีฟส์ (ใต้) (ไม่แสดง: Kunar (ดาร์ดิก), Chinali-Lahuli) | |
กลุ่มภาษาอินโด-อารยันในปัจจุบันสืบต้นตอจากกลุ่มภาษาอินโด-อารยันเก่า เช่น ภาษาพระเวทตอนต้น กลุ่มภาษาอินโด-อารยันสมัยกลาง (หรือภาษาปรากฤต)[5][6][7][8] ภาษาที่จำนวนผู้พูดภาษาแม่มากที่สุดเรียงลำดับได้ดังนี้: ภาษาฮินดูสตานี (ประมาณ 329 ล้านคน),[9] ภาษาเบงกอล (242 ล้านคน),[10] ภาษาปัญจาบ (ประมาณ 120 ล้านคน),[11] ภาษามราฐี, (112 ล้านคน), ภาษาคุชราต (60 ล้านคน), ภาษาราชสถาน (58 ล้านคน), ภาษาโภชปุระ (51 ล้านคน), ภาษาโอริยา (35 ล้านคน), ภาษาไมถิลี (ประมาณ 34 ล้านคน), ภาษาสินธ์ (25 ล้านคน), ภาษาเนปาล (16 ล้านคน), ภาษาอัสสัม (15 ล้านคน), ภาษาฉัตตีสครห์ (18 ล้านคน), ภาษาสิงหล (17 ล้านคน) และภาษาโรมานี (ประมาณ 3.5 ล้านคน) ใน ค.ศ. 2005 มีการประมาณการว่ามีผู้พูดภาษาในกลุ่มภาษาอินโด-อารยันเป็นภาษาแม่เกือบ 900 ล้านคน[12]
การจัดจำแนก
ความแตกต่างระหว่างภาษาในกลุ่มนี้ไม่ชัดเจน จึงไม่มีการแบ่งแยกที่เป็นมาตรฐาน โดยทั่วไปนิยมจัดแบ่งดังนี้
- กลุ่มภาษาอินโด-อารยันเหนือหรือกลุ่มภาษาปาหารี เช่น ภาษาเนปาล
- กลุ่มภาษาอินโด-อารยันตะวันตกเฉียงเหนือเช่นภาษาปัญจาบ บางครั้งรวมกลุ่มภาษาดาร์ดิก เช่นภาษาแคชเมียร์เข้ามาด้วย
- กลุ่มภาษาอินโด-อารยันกลางได้แก่สำเนียงมาตรฐานของภาษาฮินดีและภาษาอูรดู รวมทั้งภาษากลุ่มตะวันตกเช่น ภาษาคุชราต และอาจรวมภาษาโรมานีด้วย
- กลุ่มภาษาอินโด-อารยันตะวันออกเช่น ภาษาอัสสัม และภาษาเบงกอล
- กลุ่มภาษาอินโด-อารยันใต้เช่น ภาษามราฐี กลุ่มภาษาอินโด-อารยันหมู่เกาะ เช่นภาษาสิงหล
ประวัติ
หลักฐานเริ่มแรกของกลุ่มภาษานี้เริ่มจากภาษาพระเวทที่ใช้เขียนคัมภีร์พระเวทของศาสนาพราหมณ์ในสมัยโบราณ เมื่อราว 3,457 ปีก่อนพุทธศักราช ภาษาสันสกฤตได้ถูกปรับปรุงและจัดมาตรฐานโดยปาณินี เรียกว่าภาษาสันสกฤตคลาสสิก ในแบบเดียวกับภาษาปรากฤตหลากหลายสำเนียงได้ถูกพัฒนาขึ้นมาในยุคกลาง ภาษาปรากฤตได้เกิดความหลากหลายกลายเป็นสำเนียงต่างๆมากมาย ในอินเดียยุคกลางตั้งแต่ พุทธศตวรรษที่ 11 - 18 บางสำเนียงได้มีการใช้ในวรรณกรรม
การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญต่อมาคือการรุกรานอินเดียของชาวมุสลิมในพุทธศตวรรษที่ 18-21 ในยุคจักรวรรดิโมกุล ภาษาเปอร์เซียเป็นภาษาที่มีอิทธิพลมาก ต่อมาจึงถูกแทนที่ด้วยภาษาอูรดู ซึ่งเป็นภาษาในกลุ่มอินโด-อารยัน ที่ใช้ศัพท์จากภาษาเปอร์เซีย แต่ใช้ไวยากรณ์แบบภาษาท้องถิ่น ภาษาหลักๆที่เข้ามาแทนที่ภาษาในยุคกลางได้แก่ ภาษาเบงกอลและภาษาฮินดี ภาษาอื่นๆได้แก่ ภาษาคุชราต ภาษาโอริยา ภาษามราฐี และภาษาปัญจาบ
ในหมู่ผู้พูดภาษาฮินดี รูปแบบหลักคือภาษาพรัชที่เคยใช้พูดในปัจจุบัน และถูกแทนที่ด้วยภาษาขาริโพลีในพุทธศตวรรษที่ 24 คำศัพท์ที่ในภาษาพูดของภาษาฮินดีส่วนใหญ่มาจากภาษาเปอร์เซียและภาษาอาหรับ จนกระทั่งการแบ่งแยกอินเดียใน พ.ศ. 2490 ภาษาฮินดูสตานี (อูรดู) ถูกแทนที่ด้วยภาษาฮินดีมาตรฐานซึ่งเป็นภาษาราชการของอินเดีย ศัพท์บางส่วนที่มาจากภาษาเปอร์เซียและภาษาอาหรับถูกแทนที่ด้วยศัพท์จากภาษาสันสกฤตเพื่อทำให้เป็นอินเดียมากขึ้น
หมายเหตุ
อ้างอิง
อ่านเพิ่ม
แหล่งข้อมูลอื่น
- The Indo-Aryan languages, 25 October 2009
- The Indo-Aryan languages Colin P.Masica
- Survey of the syntax of the modern Indo-Aryan languages (Rajesh Bhatt), 7 February 2003.