Pacyficzek żółtawy
Pacyficzek żółtawy[7] (Aegialomys xanthaeolus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), występujący w Ameryce Południowej.
Aegialomys xanthaeolus[1] | |||
(O. Thomas, 1894) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | pacyficzek żółtawy | ||
Synonimy | |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6] | |||
Zasięg występowania
Pacyficzek żółtawy występuje w zachodnim Ekwadorze i skrajnie północno-zachodnie Peru[8].
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1894 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Oryzomys xanthaeolus[2]. Holotyp pochodził z Tumbes, w północnym Peru[9].
Monofiletyczny rodzaj pacyficzek (Aegialomys), obejmujący ten gatunek i Aegialomys galapagoensis z wysp Galapagos, został wydzielony w 2006 roku z rodzaju Oryzomys. Przypuszcza się, że do tego gatunku zaliczane są zwierzęta, które właściwiej byłoby zaklasyfikować do odrębnych, choć spokrewnionych gatunków[9][6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[8].
Etymologia
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 105–110 mm, długość ogona 118–176 mm, długość ucha 20–24 mm, długość tylnej stopy 27–33 mm; masa ciała 50–73 g[13]. Wyraźnie zaznacza się u niego dymorfizm płciowy[9].
Ekologia
Żyje w suchych lasach, na pustyniach i w dolinach Andów, a także w obszarach Lomas cechujących się specyficznym, wilgotnym mikroklimatem. Jest spotykany na wysokości od 500 do 1800 m n.p.m. Adaptuje się do roślinności wtórnej, żyje na plantacjach i obszarach rolnych[6].
Pacyficzek żółtawy prowadzi samotny, naziemny tryb życia i jest aktywny nocą[6].
Populacja
Pacyficzek żółtawy w Peru jest liczny natomiast w Ekwadorze spotykany jest znacznie rzadziej. Gatunek jest w pewnym stopniu odporny na antropogeniczne zmiany środowiska. Jego liczebność waha się ze zmianami pór roku i cyrkulacją El Niño, ale jest generalnie stabilna. Zwierzęta te występują w kilku obszarach chronionych w Ekwadorze i Peru; nie są znane zagrożenia dla tego gatunku. Jest on obecnie uznawany za gatunek najmniejszej troski[6].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Edmund C. Jaeger , Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).