Ara zielonoskrzydła

Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1859 roku angielski ornitolog George Robert Gray, jako nazwę zastępczą dla Macrocercus macao opisanego przez Vieillota i innych autorów^[4]. Gray nie wskazał, skąd pochodził holotyp^[4]. Nie wyróżnia się podgatunków^[5].

Ara zielonoskrzydła występuje od wschodniej Panamy przez niziny Kolumbii, Wenezuelę, Gujanę i Brazylię, na południe do Paragwaju i na zachód do wschodniego Ekwadoru, wschodniego Peru i północno-wschodniej Boliwii. Dawniej występowała także w północnej Argentynie^[6].

Jest intensywnie ubarwiona. Dolna część dzioba i dół górnej są czarne. Policzki są białe z cienkimi, czerwonymi paskami. Głowa, szyja, gardło i górna część grzbietu również są czerwone. Przy złożonych skrzydłach środkowa część grzbietu i skrzydeł jest zielona. Reszta skrzydeł i ogon są czerwone, z niebieskimi brzegami. Ma jasne tęczówki, a nogi czarne. Łatwo nauczyć ją mówić. Długość ciała: 90–95 cm, masa ciała 1–1,7 kg^[7].

Zamieszkuje wilgotne lasy tropikalne oraz lasy galeriowe^[7].

W lęgu 2–3 jaja o wymiarach około 50 × 35 mm. Inkubacja trwa 25–27^[8] dni. Młode po wykluciu ważą około 21 g^[9]. Przez pierwsze trzy miesiące życia przebywają w gnieździe pod opieką rodziców^[8].

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje arę zielonoskrzydłą za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy^[2].

• Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).