Czapla złotawa

(Przekierowano z Bubulcus)

Czapla złotawa[3], czapelka złotawa[4] (Ardea ibis) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych (Ardeidae).

Czapla złotawa
Ardea ibis
Linnaeus, 1758
Ilustracja
Przedstawiciel podgatunku nominatywnego w szacie godowej (Floryda)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pelikanowe

Podrząd

czaplowce

Rodzina

czaplowate

Podrodzina

czaple

Rodzaj

Ardea

Gatunek

czapla złotawa

Synonimy
  • Bubulcus ibis (Linnaeus, 1758)[1]
  • Ardeola ibis (Linnaeus, 1758)
  • Egretta ibis (Boddaert, 1783)[1]
  • Ardeola ibis seychellarum Salomonsen, 1934[1]
  • Bubulcus coromandus (Boddaert, 1783)[1]
  • Cancroma Coromanda Boddaert, 1783[1]
  • Ardea bubulcus Audouin, 1826[1]
  • Bubulcus ruficrista Bonaparte, 1855[1]
Podgatunki
  • A. i. ibis Linnaeus, 1758
  • A. i. coromandus (Boddaert, 1783)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     Terytorium lęgowe

     Terytorium poza sezonem lęgowym

     Zasięg całorocznego występowania

Podgatunki i zasięg występowania

B. i. coromandus w szacie godowej (Japonia)

Czapla złotawa zamieszkuje w zależności od podgatunku[3]:

Do Polski zalatuje (do końca 2021 roku stwierdzono ją 25 razy, obserwowano łącznie 29 osobników[5]).
  • A. ibis coromandusczapla złotoszyja – południowa i wschodnia Azja, Australazja. Przez niektórych autorów uznawana za osobny gatunek[6].

Gatunek inwazyjny[7].

Morfologia

Osobnik w szacie spoczynkowej w locie
Wygląd
Upierzenie białe, z żółtym czubem na głowie, żółtą piersią i częścią grzbietu. Nogi i dziób czerwone. Poza sezonem lęgowym upierzenie całkowicie białe[8].
Wymiary średnie
długość ciała ok. 48–52 cm[9]
rozpiętość skrzydeł 90–95 cm[9]
masa ciała ok. 300–400 g

Ekologia i zachowanie

Jajo z kolekcji muzealnej
Biotop
Bagna, pola ryżowe, łąki, sawanny i inne środowiska. Jest słabiej związana z wodą niż inne gatunki czapli. Często towarzyszy stadom dużych ssaków.
Gniazdo
Na drzewie, krzewie lub w trzcinach. Tworzy zwarte kolonie, często w towarzystwie innych gatunków czapli.
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 2 do 5 błękitnych jaj[10]: w kwietniu – maju w Ameryce Północnej, kwietniu – czerwcu w Eurazji, wrześniu – lutym w Australii, a w różnych porach roku w strefie równikowej.
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres 21–24 dni przez obydwoje rodziców[10]. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 45 dniach.
Pożywienie
Głównie owady, które są wypłaszane z trawy przez duże zwierzęta.

Status i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje czaplę złotawą za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji szacuje się na 4 000 000 – 9 850 000 osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[2].

W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[11].

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne