Dmitrij Biwoł
Dmitrij Jurjewicz Biwoł (ros. Дмитрий Юрьевич Бивол; ur. 18 grudnia 1990) − rosyjski bokser, młodzieżowy wicemistrz świata z roku 2008, mistrz świata kadetów z roku 2007, srebrny medalista Letniej Uniwersjady 2013 w Kazaniu, mistrz Rosji z roku 2012[1], 2014[2]W sezonie 2012/2013[3] i 2013/2014[4]. Ma ojca Jurija pochodzącego z Mołdawskiej SRR, a matkę Jelenę, Koreankę pochodzącą z Kirgiskiej SRR. Szkolenie w boksie rozpoczął mając 6 lat, w wieku 11 lat wyjechał z rodziną do Sankt Petersburga w Rosji. Jest żonaty i mieszka w Sankt Petersburgu. Od 2014 bokser zawodowy, aktualny mistrz świata organizacji WBA w wadze półciężkiej.
 | ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 183 cm | |||||||||||||||||||||
| Masa ciała | 79,3 kg | |||||||||||||||||||||
| Kategoria wagowa | półciężka | |||||||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||||||||||||||
| Liczba walk | 22 | |||||||||||||||||||||
| Zwycięstwa | 22 | |||||||||||||||||||||
| Przez nokauty | 11 | |||||||||||||||||||||
| Porażki | 0 | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Kariera
Na przełomie sierpnia i września 2007 był uczestnikiem mistrzostw świata kadetów 2007 w Baku. Zdobył złoty medal w kategorii półciężkiej, pokonując w finale Zorana Jašarevicia[5]. W październiku 2008 na młodzieżowych mistrzostwach świata w 2008 w Guadalajarze dotarł do półfinału przegrywając w nim z Kubańczykiem Reyem Recio[6].W grudniu 2012 został mistrzem Europy w kategorii półciężkiej do lat 22. W półfinale pokonał Fina Ville Hukkanena, a w finale Mołdawianina Petru Ciobanu[7]
W lipcu 2013 zdobył srebrny medal w kategorii półciężkiej na Letniej Uniwersjadzie 2013 w Kazaniu. W półfinale pokonał na punkty (3:0) Uzbeka Elshoda Rasulova, nie przystępując do pojedynku finałowego[8].
Pierwszą zawodową walkę stoczył 28 listopada 2014 roku w Moskwie. Pokonał wówczas przez TKO w 6. rundzie Jorge Rodrigueza Oliveirę.
4 listopada 2017 roku w Monte Carlo, mając na koncie jedenaście zawodowych wygranych z rzędu, przystąpił do walki o wakujący pas mistrza świata organizacji WBA. Jego rywalem był Australijczyk Trent Broadhurst (20-1, 12 KO). Zwyciężył przed czasem już w pierwszej rundzie, zostając nowym czempionem.
3 marca 2018 roku w Nowym Jorku pokonał przez nokaut w dwunastej rundzie Kubańczyka Sullivana Barrerę (21-1, 14 KO), po raz pierwszy skutecznie broniąc tytułu mistrza świata organizacji WBA.
4 lipca 2018 pokonał na punkty 116:112, 120:108 i 120:108 Isaaka Chilembę (25-6-2, 10 KO) obronił tytuł mistrza świata wagi półciężkiej federacji WBA.
10 marca 2019 pokonał wysoko na punkty w stosunku 118:110 i dwukrotnie 119:109 Joe Smitha Jr., znacznie przeważając w statystyce celnych ciosów[9](24-3, 20 KO) i obronił tytuł mistrza świata wagi półciężkiej federacji WBA.
Walka z Saulem Alvarezem
7 maja 2022 roku w T-Mobile Arena w Las Vegas zmierzył się ze zunifikowanym mistrzem świata kategorii super średniej, Saulem Alvarezem (57-2-2, 39 KO). Zwyciężył jednogłośnie na punkty (115-113, 115-113, 115-113), dzięki czemu po raz ósmy obronił tytuł WBA w kategorii półciężkiej[10].
Walka z Gilberto Ramirezem
5 listopada 2022 roku na gali w Abu Zabi zawalczył w obowiązkowej obronie tytułu WBA w kategorii półciężkiej z niepokonanym wcześniej Gilberto Ramirezem (44-1, 30 KO). Zwyciężył jednogłośnie na punkty (118-110, 117-111, 117-111), z sukcesem broniąc swojego pasa[11].