Dricus du Plessis
Dricus du Plessis (ur. 14 stycznia 1994 w Hatfield[2]) – południowoafrykański kick-bokser i zawodnik mieszanych sztuk walki, były mistrz organizacji EFC Worldwide w wadze półśredniej oraz średniej, w latach 2017-2020 zawodnik KSW, były międzynarodowy mistrz KSW w wadze półśredniej, od 24 września 2020 jest zawodnikiem największej organizacji MMA na świecie – UFC[3]. W której od 21 stycznia 2024 roku jest mistrzem w dywizji średniej[4].
| Pseudonim | Stillknocks[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 183 cm |
| Masa ciała | 84 kg |
| Styl walki | |
| Trenowany przez | Morne Visser |
| Debiut | 2013 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | półśrednia (2013–2018) |
| Klub | Team CIT |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 23 |
| Zwycięstwa | 21 |
| Przez nokauty | 9 |
| Przez poddania | 10 |
| Przez decyzje | 2 |
| Porażki | 2 |
Przeszłość sportowa
Od piątego roku życia uprawia sport zaczynając od judo i zapasów[5]. W wieku 14 lat zaczął trenować kickboxing, natomiast w 2012 roku mając 17 lat zdobył złoty i zarazem pierwszy w historii medal dla Południowej Afryki podczas mistrzostw świata WAKO kadetów i juniorów w kategorii do 86 kg w formule K-1[6]. Ponadto zostawał mistrzem kraju w tejże formule walki w 2012 i 2013. Jego bilans amatorski i semi–pro wynosi 33 zwycięstwa w tym 30 przed czasem i zero porażek[7][8].
Kariera MMA
EFC
Stoczył trzy amatorskie walki w MMA po czym w 2013 przeszedł na zawodowstwo.
13 czerwca 2013 związał się z krajową organizacją EFC[9], debiutując dla niej i zarazem tocząc pierwszy zawodowy pojedynek 27 lipca 2013 przeciwko Tshikangu Makuebo którego pokonał przez techniczny nokaut w 1. rundzie[10].
Po serii trzech kolejnych wygranych 30 sierpnia 2014 podczas EFC 33 przegrał pierwszą walkę o tytuł mistrza wagi średniej (do 84 kg) z bardziej doświadczonym Garrethem McLellanem, poddając się w 3. rundzie wskutek duszenia[11].
Po kolejnej passie zwycięstw w 2015 i 2016 otrzymał ponownie szanse walki o pas EFC, lecz tym razem wagę niżej. 17 czerwca 2016 pokonał w 3. rundzie Martina van Stadena zostając nowym mistrzem EFC wagi półśredniej (do 77 kg)[12].
9 grudnia 2016 na EFC 56 wygrał przed czasem z Polakiem Rafałem Haratykiem[13].
13 maja 2017 obronił tytuł wagi półśredniej w starciu z Brazylijczykiem Maurício da Rochę Jr., którego znokautował w 1. rundzie[14],
19 sierpnia tego samego roku zdobył drugie mistrzostwo południowoafrykańskiej organizacji, w wadze średniej, poddając obrońce tytułu Brytyjczyka Yannicka Bahatiego w półtorej minuty od rozpoczęcia pojedynku[15].
KSW i powrót do EFC
30 października 2017 związał się z polską organizacją KSW[16], gdzie 23 grudnia 2017 miał zmierzyć się o mistrzostwo wagi półśredniej z Borysem Mańkowskim, jednak do walki nie doszło z powodu kontuzji Afrykanera[17]. Jego miejsce zajął Chorwat Roberto Soldić, który pokonał Mańkowskiego i odebrał mu tytuł[18].
14 kwietnia 2018 podczas KSW 43 we Wrocławiu, zmierzył się o tytuł z Roberto Soldiciem[19], którego ostatecznie pokonał w 2. rundzie przez TKO, zostając tym samym nowym mistrzem KSW wagi półśredniej[20]. Organizacja postanowiła nagrodzić du Plessisa bonusem w kategorii nokaut wieczoru[21].
6 października 2018 na gali KSW 45 w Londynie, przystąpił do pierwszej obrony pasa mistrzowskiego KSW w wadze półśredniej[22]. Stracił swój tytuł w rewanżowym boju na rzecz Chorwata, który go znokautował w 3. rundzie[23]. Pojedynek nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[24].
W 2019 roku tytuł mistrzowski wagi półśredniej afrykańskiej organizacji EFC Worldwide zawakował po rezygnacji du Plessisa[25].
14 września 2019 podczas gali KSW 50 w Londynie zmierzył się z byłym mistrzem organizacji FEN w wadze lekkiej – Joiltonem Santosem[26]. Du Plessis znokautował rywala w 2. rundzie[27].
Później powrócił do EFC, gdzie podczas 83 edycji tej gali zdobył pas wagi średniej mierząc się z Brendanem Leserem[28].
UFC
W drugiej połowie 2020 roku ogłoszono, że podpisał kontrakt z największą organizacją MMA na świecie – UFC[29]. W pierwszej walce dla tej organizacji 10 października 2020 roku podczas UFC Fight Night: Moraes vs. Sandhagen pokonał przez techniczny nokaut Markusa Pereza[30].
W drugim pojedynku dla UFC zmierzył się z Trevinem Gilesem podczas UFC 264 10 lipca 2021 roku[31]. Zwyciężył walkę nokautując rywala prawym prostym w 2 rundzie[32]. Po walce otrzymał pierwszy bonus finansowy za najlepszy występ wieczoru[33].
Na gali UFC 269 miał walczyć z Andre Munizem, jednak z powodu kontuzji był zmuszony się wycofać z pojedynku[34]. Do walki z du Plessisem na gali UFC 273 wycofali się Chris Curtis oraz Kelvin Gastelum[35][36].
Na lipcowej gali UFC 276 stoczył walkę z Bradem Tavaresem[37]. Wygrał jednogłośną decyzją sędziów, którzy punktowali zgodnie w stosunku 3 x 29-28[38].
10 grudnia 2022 podczas gali UFC 282, która odbyła się w Las Vegas skrzyżował rękawice z byłym pretendentem do pasa mistrzowskiego UFC w wadze półśredniej, Darrenem Tillem[39]. Bo zajęciu dosiadu i wpięciu się za plecy rywala zwyciężył przez poddanie duszeniem zza pleców[40]. Pojedynek nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[41].
4 marca 2023 roku na UFC 285 w T-Mobile Arena, w Las Vegas zmierzył się z Derekiem Brunsonem[42]. Zwyciężył przez techniczny nokaut na sekundę przed końcem drugiej rundy, kiedy to narożnik Brunsona wrzucił ręcznik, poddając zawodnika[43]. Według źródeł, Du Plessis podpisał nowy kontrakt z UFC na kilka walk[42].
Podczas gali UFC 290, która odbyła się z 8 na 9 lipca 2023, przystąpił do eliminatora do walki o tytuł, mierząc się z byłym mistrzem Robertem Whittakerem, który był uznawany za faworyta pojedynku[44][45]. Afrykaner znokautował jednak Australijczyka w drugiej rundzie, wywalczając prawo do walki o mistrzowski pas wagi średniej[46]. Po walce został nagrodzony bonusem w kategorii występ wieczoru oraz awansował z 5. na 1. miejsce w rankingu wagi średniej[47][48].
20 stycznia 2024 podczas walki wieczoru gali UFC 297, która odbyła się w kanadyjskim Toronto, zawalczył z panującym mistrzem Seanem Stricklandem, o jego pas mistrzowski[49]. Zwyciężył przez niejednogłośną decyzję sędziów, stając się pierwszym mistrzem UFC w wadze średniej z Republiki Południowej Afryki[50]. Obaj zawodnicy otrzymali bonus za najlepszą walkę wieczoru gali[51].
Kariera w submission fighting
Du Plessis reprezentował swój klub CIT MMA na wydarzeniu Submission Kings Quintet, gdzie zwyciężył poddając wszystkich pięciu członków zespołu Gracie Barra[52].
Życie prywatne
W kwietniu 2023 roku przeszedł operację, aby naprawić zaburzenia oddychania nosem. Według postu zamieszczonego na instagramie przez jego trenera Morne’a Vissera, Du Plessis rywalizował w UFC z „tylko 8% tlenu” pobieranymi przez nozdrza. Pierwotnie operacja miała odbyć się w 2020 roku, ale została przełożona po podpisaniu przez Du Plessisa kontraktu z UFC[53][54][55].
Osiągnięcia
Kick-boxing
- 2012: amatorski mistrz Południowej Afryki w formule K-1
- 2012: Mistrzostwa Świata WAKO w Kickboxingu – 1. miejsce w kat. -86 kg w formule K-1 (juniorzy)
- 2013: mistrz semi-pro Południowej Afryki w formule K-1
Mieszane sztuki walki
- 2016-2019: Mistrz EFC Worldwide w wadze półśredniej
- 2017-2018: Mistrz EFC Worldwide w wadze średniej (du Plessis nie bronił tytułu, w związku z tym stracił status mistrza. Organizacja EFC wprowadziła tymczasowy pas, który zdobył Brendan Lesar podczas gali EFC 80, pokonując pogromcę du Plessisa, Garretha McLellana[56].)
- 2019-2020: Mistrz EFC Worldwide w wadze średniej
- 2018: Mistrz KSW w wadze półśredniej
- 2024: Mistrz UFC w wadze średniej
Lista zawodowych walk w MMA
| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 21-2 |  Sean Strickland (28-5) | Decyzja (niejednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 297 | 20.01.2024 |  Toronto | Zdobył pas mistrzowski UFC w wadze średniej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event |
| Wygrana | 20-2 |  Robert Whittaker (24-6) | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 2:23 | UFC 290 | 10.07.2023 | Las Vegas | Eliminator do walki o pas mistrzowski UFC w wadze średniej. Bonus za występ wieczoru |
| Wygrana | 19-2 | Derek Brunson (23-8) | TKO (przerwanie przez narożnik) | 2 | 4:59 | UFC 285 | 05.03.2023 | Las Vegas | |
| Wygrana | 18-2 |  Darren Till (18-4-1) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 3 | 2:43 | UFC 282 | 10.12.2022 | Las Vegas | Bonus za walkę wieczoru |
| Wygrana | 17-2 | Brad Tavares (19-6) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 276 | 02.07.2022 | Las Vegas | |
| Wygrana | 16-2 | Trevin Giles (14-2) | KO (prawy prosty) | 2 | 1:41 | UFC 264 | 10.07.2021 | Las Vegas | Bonus za występ wieczoru |
| Wygrana | 15-2 |  Markus Perez (12-3) | TKO (ciosy w parterze) | 1 | 3:22 | UFC Fight Night: Moraes vs. Sandhagen | 10.10.2020 |  Abu Zabi | Debiut w UFC |
| Wygrana | 14-2 |  Brendan Lesar (3-0) | Poddanie (duszenie gilotynowe) | 1 | 4:15 | EFC 83 | 14.12.2019 | Pretoria | Zdobył pas mistrzowski EFC Worldwide w wadze średniej. Main Event |
| Wygrana | 13-2 |  Joilton Lutterbach (30-7. 1 NC) | TKO (ciosy pięściami w parterze) | 2 | 3:04 | KSW 50: London | 14.09.2019 | Londyn | Pojedynek w wadze średniej |
| Przegrana | 12-2 |  Roberto Soldić (13-3) | KO (ciosy pięściami) | 3 | 2:33 | KSW 45: The Return to Wembley | 06.10.2018 | Londyn | Stracił mistrzostwo KSW w wadze półśredniej. Bonus za walkę wieczoru |
| Wygrana | 12-1 | Roberto Soldić (13-2) | TKO (lewy sierpowy i ciosy w parterze) | 2 | 1:37 | KSW 43: Soldić vs. du Plessis | 14.04.2018 |  Wrocław | Debiut w KSW. Zdobył mistrzostwo KSW w wadze półśredniej. Bonus za nokaut wieczoru. Main Event |
| Wygrana | 11-1 | Yannick Bahati (8-1) | Poddanie (duszenie gilotynowe) | 1 | 1:30 | EFC Worldwide 62 | 19.08.2017 | Johannesburg | Zdobył mistrzostwo EFC Worldwide w wadze średniej. Main Event |
| Wygrana | 10-1 | Jose Mauricio da Rocha Jr. (7-3) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 3:58 | EFC Worldwide 59 | 13.05.2017 | Johannesburg | Obronił mistrzostwo EFC Worldwide w wadze półśredniej. Main Event |
| Wygrana | 9-1 | Rafał Haratyk (7-2-2) | Poddanie (duszenie gilotynowe) | 2 | 3:34 | EFC Worldwide 56 | 09.12.2016 | Johannesburg | Main Event |
| Wygrana | 8-1 | Martin van Staden (15-8) | Poddanie (duszenie gilotynowe) | 3 | 3:59 | EFC Worldwide 50 | 17.06.2016 | Sun City | Zdobył mistrzostwo EFC Worldwide w wadze półśredniej. Main Event |
| Wygrana | 7-1 |  Bruno Belabela Mukulu (2-4-1) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 2 | 2:50 | EFC Worldwide 46 | 12.12.2015 | Johannesburg | |
| Wygrana | 6-1 | Dino Bagattin (11-4) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 2 | 3:33 | EFC 40 | 06.06.2015 | Johannesburg | Main Event |
| Wygrana | 5-1 | Darren Daniel (3-2) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 4:50 | EFC Africa 37 | 21.02.2015 | Carnival City | |
| Przegrana | 4-1 | Garreth McLellan (11-2) | Poddanie (duszenie gilotynowe) | 3 | 2:12 | EFC Africa 33 | 30.08.2014 | Durban | Pojedynek o mistrzostwo EFC Worldwide w wadze średniej. Main Event |
| Wygrana | 4-0 | Donavin Hawkey (9-6) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:50 | EFC Worldwide 27 | 27.02.2014 | Johannesburg | |
| Wygrana | 3-0 | JC Lamprecht (2-1) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 3 | 1:54 | EFC Worldwide 24 | 10.10.2013 | Johannesburg | |
| Wygrana | 2-0 | Bruno Belabela Mukulu (0-0) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 2:34 | EFC Worldwide 23 | 12.09.2013 | Johannesburg | |
| Wygrana | 1-0 | Tshikangu Makuebo (1-2) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:18 | EFC Africa 21 | 25.07.2013 | Johannesburg | Debiut w MMA |