Glironia puszystoogonowa

Gatunek i rodzaj po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1912 roku angielski zoolog Oldfield Thomas nadając im odpowiednio nazwy Glironia^[3] i Glironia venusta^[1]. Miejsce typowe to „Pozuzo” (10°S 76°W/-10,070000 -75,530000), na wysokości 800 m n.p.m., Pasco, Peru^[10][11][12]. Holotyp to skóra i czaszka dorosłego samca o sygnaturze BMNH 12.1.15.7 i przechowywanego w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie^[11]. Został odłowiony w kwietniu 1908 roku przez L. Egga^[10]. Jedyny przedstawiciel podrodziny Glironiinae i rodzaju glironia^[9] (Glironia)^[13][12].

Tradycyjnie takson ten był umieszczany w Caluromyinae^[14] ale najnowsze dane genetyczne i morfologiczne potwierdzają jego rozpoznanie jako odrębnej podrodziny^[2][15]. Filogenetyczne położenie Glironiinae jest niepewne, ale jest to takson siostrzany do Caluromyinae lub reszty Didelphidae^[12]. Wstępne dane mitochondrialne cytochromu-b z okazów po obu stronach Amazonki sugerują istnienie dwóch podgatunków po jednej lub po każdej stronie rzeki (venusta i criniger), jednak zachodzi potrzeba dodatkowych badań^[15]. Gatunek monotypowy^[13][12].

Etymologia

• Glironia: łac. glis, gliris ‘popielica’^[16].
• venusta: łac. venustus ‘piękny’, od venus ‘piękno’^[17].

Glironia puszystoogonowa występuje w południowej Kolumbii (Putumayo), wschodnim Ekwadorze, wschodnim Peru, północnej Boliwii i Brazylii (południowe Amazonas, Pará, Acre, Rondônia i Mato Grosso)^{[13][12][18][19]}.

Długość ciała (bez ogona) 17–21 cm, długość ogona 19,5–22,5 cm; masa ciała 130 g^[13][18].

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern „najmniejszej troski”)^[8].

• O. Thomas. A new genus of Opossums and a new Tuco-tuco. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight Series. 9 (50), s. 239–241, 1912. (ang.). 
• H.E. Anthony. Preliminary report on Ecuadorean mammals. No. 7. „American Museum novitates”. 240, s. 1–6, 1926. (ang.). 
• Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062  (ang.).