Kolcomysz turecka
Kolcomysz turecka[4] (Acomys cilicicus) – gatunek ssaka z podrodziny sztywniaków (Deomyinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie w Turcji[3][5].
| Acomys cilicicus[1] | |
| Spitzenberger, 1978[2] | |
 Kolcomyszy tureckie w praskim zoo | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | kolcomysz turecka |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 brak danych | |
Zasięg występowania
Kolcomysz turecka znana jest tylko z trzech stanowisk w pobliżu Silifke rozciągających się na długości około 15 km wzdłuż śródziemnomorskiego wybrzeża Anatolii w południowej Turcji; granice północne zasięgu nieznane[6].
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisała w 1978 roku austriacka teriolożka Friederike Spitzenberger nadając mu nazwę Acomys cilicicus[2]. Holotyp pochodził z obszaru 17 km na wschód od Silifke, w Vil Mersin, w azjatyckie części Turcji[5].
A. cilicicus był uważany za podgatunek A. cahirinus lub A. dimidiatus, lub po prostu umieszczany w kompleksie gatunkowym A. cahirinus-dimidiatus[6]. Badania molekularne przedstawicieli kompleksu gatunkowego A. cahirinus-dimidiatus pozwoliły na utworzenie kladu złożonego z A. minous, A. cilicicus i A. nesiotes[6]. Ze względu na niskie zróżnicowanie genetyczne i chromosomalne (kariotyp A. cilicicus jest niemal identyczny z A. cahirinus i podobny do A. nesiotes) oraz brak izolacji rozrodczej (w niewoli) A. cilicicus i A. minous zostały uznane za podgatunki A. cahirinus[7]. Niemniej jednak, ponieważ nie mogą się rozmnażać ze względu na rozłączne rozmieszczenie i wyraźne różnice morfologiczne (np. w budowie prącia), dopóki nie przeprowadzi się pełniejszych analiz molekularnych, są tymczasowo uważane za odrębne gatunki[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].
Etymologia
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 91–121 mm, długość ogona 91–117 mm, długość ucha 16–20 mm, długość tylnej stopy 16–20 mm; masa ciała 29–63 g[10].
Populacja
Ze względu na wątpliwości co do pozycji taksonomicznej kolcomyszy tureckiej, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody obecnie nie przydziela temu gatunkowi kategorii zagrożeń. W spisie z 1996 roku był on uznawany za gatunek krytycznie zagrożony. Nie jest znany rozmiar ani trend rozwoju populacji. W miejscu występowania gatunku intensywnie rozwija się turystyka, co może stanowić zagrożenie dla tych gryzoni[3].