Ludwik Mękarski
Ludwik Mękarski (fr. Louis Mékarski) (ur. 25 stycznia 1843 w Clermont-Ferrand[1], zm. 1923 w Montmorency[2]) – francuski konstruktor polskiego pochodzenia, pionier wykorzystania silników pneumatycznych w pojazdach, wynalazca napędu znanego jako system Mékarskiego.
Życiorys
Był synem Jana Nepomucena Mękarskiego, urodzonego w 1806 roku w Mstowie koło Częstochowy kuzyna króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Ojciec inżyniera po stłumieniu powstania listopadowego wyemigrował w 1831 roku do Francji[1].
Jego siostrą była Paule Mékarski, bardziej znana jako Paule Minck – francuska działaczka feministyczna i socjalistka.
Wynalazki
W 1870 roku Ludwik Mękarski wymyślił silnik pneumatyczny do napędu tramwajów, który był alternatywą dla tramwajów konnych i parowych. W 1872 i 1873 opatentował swój projekt, który w 1876 roku testowany był na linii TN w Paryżu. Pierwsze wdrożenie zrealizowano w Nantes w 1879[1].
Tramwaje Ludwika Mękarskiego cieszyły się dużą popularnością we Francji pod koniec XIX i na początku XX wieku. Obsługiwały linie tramwajowe w:
- Nantes (1879–1913),
- Paryżu (1887–1914),
- Vichy (1895–1927),
- Aix-les-Bains (1897–1908),
- Saint-Quentin (1899–1908),
- La Rochelle (1901–1929).
Poza Francją linia na nich oparte istniały także w szwajcarskim Bernie (1890–1902)[3] oraz Londynie[4][5]. Napęd Mękarskiego wykorzystano także drążąc tunel kolejowy Świętego Gotarda[6].
W 1903 razem z Paulem N. Lucas-Girardville opatentował napęd dla samochodów oparty na tej samej zasadzie[7]. W 1907 opatentował sprężynujące koło[8].
W Nantes upamiętnia go aleja jego imienia[9].