Mulgara pręgoogonowa

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1867 roku austriacki zoolog i paleontolog Johann Ludwig Gerard Krefft nadając mu nazwę Chaetocercus cristicauda^[1]. Miejsce typowe według oryginalnego opisu to „Australia Południowa, prawdopodobnie okolice jeziora Alexandrina”^[1][5][6][7] jednak uważa się to za mało prawdopodobne, a okaz typowy mógł zostać odłowiony przez Waterhouse’a podczas jego podróży z Port Augusta do Coffin Springs^[8]. Holotyp to skóra i czaszka osobnika o nieokreślonej płci o sygnaturze AM M.11342 z kolekcji Muzeum Australijskiego; odłowiony przez brytyjskiego zoologa Fredericka George’a Waterhouse’a^[9].

Wcześniej w obrębie Dasycercus cristicauda umieszczano takson blythi^[5] jednak późniejsze badania molekularne z wykorzystaniem mtDNA i nDNA potwierdziły wyraźną rozbieżność między D. cristicauda i D. blythi^[10] wobec czeego oba taksony traktowane jako są traktowane jako dobrze zdefiniowane odrębne, siostrzane gatunki^[6][11]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy^[6].

Etymologia

• Dasycercus: gr. δασυς dasus „włochaty, kudłaty, gruby, gęsty”; κερκος kerkos „ogon”^[12].
• cristicauda: łac. crista „czub, grzebień”^[13]; cauda „ogon”^[14].

Mulgara pręgoogonowa występuje w Australii; ostatnio odnotowana tylko na pustyniach wzdłuż granic południowego Terytorium Północnego, środkowo-północnej Australii Południowej i południowo-zachodniego Queenslandu; dawniej bardziej rozpowszechniony w zachodniej i południowej Australii^[15][6][11].

Długość ciała (bez ogona) samic 12–17 cm, samców 13–23 cm, długość ogona samic 8–11 cm, samców 8–12,5 cm; masa ciała samic 65–120 g, samców 110–185 g^[15][11].

Występuje na piaszczystych pustyniach z kępkami trawy. Kształtem ciała przypomina kowari pustynnego i jak większość pokrewnych mu gatunków magazynuje tłuszcz w zgrubieniu u nasady ogona. Futro piaskowobrązowe na grzbiecie i białawe na spodzie ciała. Na górnej części ogona czarna pręga. Kryjówki składają się z pojedynczej prostej nory bądź z systemu tuneli z 5-6 wyjściami. W nocy mulgara poluje na małe gryzonie, jaszczurki i duże owady. Czasami chwyta także duże wije.

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (ang. near threatened „bliski zagrożenia”)^[2].

• Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062  (ang.).
• Chris Pavey, Jeff Cole, John Woinarski: Dasycercus blythi (format pdf). Threatened Species List. [dostęp 2008-02-15]. (ang.).
• H.E. Parnaby, S. Ingleby & A. Divljan. Type specimens of non-fossil mammals in the Australian Museum, Sydney. „Records of the Australian Museum”. 69 (5), s. 277–420, 2017. (ang.).