Neisseria sicca
Neisseria sicca – gatunek Gram-ujemnej bakterii zasiedlający ludzką nosogardziel[1], który został opisany po raz pierwszy w 1906 roku jako Diplococcus pharyngis siccus[2]. Jej obecność została wykryta również w tkankach innych zwierząt, takich jak pies, makak królewski, sępnik czarny czy przepiór wirginijski[3]. Jest jednym z niewielu przedstawicieli rodzaju Neisseria, których obecność została w glebie, a także w wolno płynącej wodzie. Neisseria sicca tworzy żółtawe kolonie osiągające 3 milimetry średnicy[1]. Wytwarza katalazę, ale nie jest zdolna do redukcji azotanów do azotynów[2]. Bakteria ta fermentuje glukozę, maltozę, fruktozę, sacharozę, ale nie laktozę – przez co może zostać błędnie zidentyfikowana jako Neisseria mucosa (która jednakowoż zdolna jest do redukcji azotanów) czy N. perflava[2]. Neisseria sicca wrażliwa jest na antybiotyk kolistynę[2]. Niektóre analizy filogenetyczne sugerują, że Neisseria sicca wraz z N. macacae powinny zostać zaliczone do gatunku N. mucosa[4]. Ponadto, opisane zostały pojedyncze przypadki stanów patologicznych wywołanych przez N. sicca – m.in. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie wsierdzia czy zapalenie spojówek[3].
 Kolonie N. sicca w 24 i 48 godzinie hodowli | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Typ | |
| Klasa | betaproteobakterie |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | Neisseria sicca |
| Nazwa systematyczna | |
| Neisseria sicca Shaw 1932 | |